از آدمایی که موقع خوندن وز وز میکنن متنفرم

طوری چشمام میسوزه شاید دست کردم توش از حدقه درش آوردم

کاش روزایی که درس نمیخونم احساس گوه ناکافی و بی مصرف بودن دیوانه ام نکنه

کاش حداقل تو یک زمینه دیگه استعداد داشتم

فکر کنم الان نیازی ندارم کسی دوستم داشته باشه یا باهام مهربونی کنه‌. پس مهم نیست که فکر میکنم تنهام. میگذرونم همون‌طور که تا الان گذروندم. بدون مظلوم نمایی، من قربانی چیزی جز افکار خودم نیستم.

نمیدونم چرا وجود مامانمو نادیده گرفتم، ببخشید زن

همیشه منو از حرف زدن با خودش منصرف میکنه

خشم خشم خشم. فکر کنم باید کسیو بکشم تا آروم بگیره