بسم الله الرحمن الرحیم

این کانال برای به اشتراک گذاشتن برخی نظرات در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی و فکری ایجاد شده است. بهانه ای است که دوستان اهل فکر و نظر، نظری بیندازند و اگر نکته ای در رد یا تأیید نوشته ها به ذهن شان می رسید برای بنده ارسال کنند و اگر مطلب را مناسب دیدند، برای افراد و گروه هایی که صلاح می دانند، ارسال کنند.

چند روز پیش در جولان اشغالی در اثر اصابت یک راکت به زمین بازی تعدادی کودک و نوجوان کشته شدند. اسرائیل حزب الله را مقصر این حادثه دانست و طرح آغاز حمله فراگیر به لبنان را در دستور کار قرار داد. حزب الله از همان آغاز، قاطعانه هرگونه نقشی در این حادثه را تکذیب کرد. برخی رسانه ها گزارش کردند شلیک خطای سیستم دفاعی رژیم صهیونیستی این حادثه را رقم زده است. کشته شدگان این حادثه از پیروان فرقه دروزیه هستند. این فرقه کم جمعیت، در هر سه کشور لبنان، سوریه و فلسطین اشغالی پیروانی دارد. شاید سرشناس ترین چهره سیاسی این فرقه ولید جنبلاط باشد. کسانی که اخبار لبنان را دنبال می کنند، قطعا این نام را بارها و بارها شنیده اند. ولید جنبلاط با همه فرازها و فرودهای سیاسی اش در مجموع یکی از مخالفان اصلی حزب الله و سید حسن نصرالله به شمار می رود. او به همراه سعد حریری و سمیر جعجع، ائتلاف 14 مارس یعنی مخالفان حزب الله و سوریه را رهبری می کند و نقطه مقابل ائتلاف 8 مارس که شامل حزب الله و برخی احزاب همسوست، محسوب می شود. مطالعه تاریخ چند دهه اخیر لبنان نشان می دهد گروه ها و احزاب معارض در لبنان، به لفاظی سیاسی و تجمعات خیابانی اکتفا نمی کنند، بلکه به امورخطیری از قبیل توطئه های امنیتی بر ضد یکدیگر، کشاندن طیف مقابل به محکمه های بین المللی، استمداد از دولت های خارجی برای مقابله با حزب مقابل، خرابکاری در مناطق سکونت طرفداران طیف مقابل و حتی اقدامات تروریستی و حذف فیزیکی رقبا دست می زنند. جنگ داخلی لبنان در دهه هشتاد میلادی گواه این مدعاست. در جنگ سی وسه روزه حزب الله با اسرائیل، طیف مقابل حزب الله خیانت های بزرگی به حزب الله کردند و مسئولیت خونهای شهیدان زیادی به پای ایشان است. اما آنچه در این میان، بسیار حایز اهمیت است، نحوه تعامل شخص سید حسن نصرالله با مخالفان است. ایشان با وجود صداقت مثال زدنی و صراحت در گفتار و اجتناب از بازی های زبانی دیپلمات ها و با وجود اینکه مخالفانش به انواع دشمنی ها با او دست می زنند، در برخورد با آنها کاملا با بردباری، تدبیر، کرامت و ادب رفتار می کند. اگر سید به جای این منش کریمانه به گونه ای دیگر رفتار می کرد، شاید شاهد حمایت شخصی مانند ولید جنبلاط از حزب الله در برابر اسرائیل نبودیم. اسرائیل در جریان کشته شدن تعدادی کودک و نوجوان دروزی در جولان اشغالی تلاش می کرد یک پایگاهی برای خود در برابر مقاومت درست کند و جمعیتی از اقلیت دروزی را بر ضد حزب الله بشوراند. ولی رهبران دروز از جمله شخص ولید جنبلاط تسلیم نقشه اسرائیل نشدند و همان طور که سید حسن نصرالله در سخنرانی اخیر خود اشاره کرد، رهبران های مذهبی و سیاسی دروز چه در لبنان و چه در سوریه و چه در جولان اشغالی موضع خوبی در این قضیه اتخاذ کردند. امیر مومنان علیه السلام می فرماید: «..وأبغض بغيضک هوناً ما، عسی أن یکون حبیبک یوماً ما» (حکمت 268 نهج البلاغه) این منش سید درسی برای ما انقلابی هاست. ما در نزاع های سیاسی خود با چه منش و اخلاقی رفتار می کنیم؟ همه مخالفان ما منحرف و فاسق نیستند. بسیاری متدین و متقی هستند و صرفا دچار فهم نادرست از واقعیت ها هستند. آنهایی هم که با وجود درک واقعیت، مخالفت می کنند، همگی دچار انحراف مطلق نیستند، بلکه بسیاری از آنها دچار لغزش هایی قابل اصلاح هستند. متاسفانه برخورد برخی از ما انقلابی ها با کسانی که مثل ما فکر نمی کنند، خیلی تند و ویرانگر است. اصلا مخالفان و دگر اندیشان به کنار؛ با فلان منبری و فلان مداح که در جبهه خودمان محسوب می شود و بارها رفتار و گفتارش را ستوده ایم، صرفا به خاطر یک موضع و یک رفتار چنان تند و خشن رفتار می کنیم که گویا هیچ راهی برای حمل رفتار او بر یک محمل صحیح وجود ندارد.

این پیرمرد باصفا سواد ندارد، ولی یک دریا معرفت دارد. مدرسه نرفته است و تمام عمر زحمت کشیده و رعیتی کرده ولی بصیرتش در مسائل سیاسی و اجتماعی از خیلی درس خوانده ها بالاتر است و دغدغه دینی اش از خیلی آخوندها بیشتر. امروز در روستای هرمز آباد رفسنجان به دیدنش رفتم. پدربزرگ همسرم است. خیلی دغدغه انقلاب و اسلام را دارد. همسرم تعریف می کرد که حدود بیست سال پیش وقتی یکی از اقوام به دیدن ایشان رفته بود، دید حالش خوب نیست و دراز کشیده، بعد که پرسیده بود فهمیده بود مشکل جسمی خاصی ندارد، ولی به خاطر رنج مردم فلسطین که در آن ایام تحت حمله نظامی صهیونیستها بودند و هر روز شهید می دادند، بدحال و رنجور شده بود.

🔹نبرد غزه دارد ده ماهه می شود، شهدای غزه تقریبا به چهل هزار نفر رسیده است. زخم فلسطین هر روز عمیق تر می شود و گرسنگی و بیماری و ناامنی هر روز شدیدتر می شود، ولی متاسفانه دارد برای خیلی از ماها عادی می شود. اگر هم این چند روز جدی تر قضایا را دنبال می کنیم، به خاطر هیجان مشاهده پاسخ مقاومت است، و الا رنج مظلومان را داریم کم کم فراموش می کنیم. 🔸فکر می کنم سه وظیفه بر گردن ماست. 🔻یکی کمک مالی است. شاید بیش از بیست سال پیش بود که حضرت آقا در یک سخنرانی عمومی (احتمالا در خطبه نماز جمعه) این وظیفه را گوشزد کردند و پیشنهاد کردند هر نفر ماهی یک دلار کمک کند. تازه اگر اشتباه نکنم در آن برهه درگیری نظامی خاصی بین فلسطینیان و اسرائیل وجود نداشت. برخی از همان زمان ملتزم شدند ماهانه به تعداد افراد خانواده خود حداقل معادل یک دلار کمک کنند. البته احتمالا وخامت اوضاع اقتصادی در دهه نود، تناسب ارزش ریالی یک دلار را نسبت به متوسط درآمد ایرانی ها تغییر داده است، ولی به هر حال اصل این التزام -هرچند با مبلغ کمتر- ارزشمند است. چه خوب است یکی از شماره کارتهای مربوط به حمایت از مقاومت و فلسطین را در نرم افزارهای بانکی خود ذخیره کنیم. 🔻وظیفه دوم که گاه دست کم گرفته می شود، دعاست. دعا یک عمل نمادین یا ابراز همدردی نیست. اگر به قرآن و اهل بیت ایمان داریم، پس یقین داریم که دعا یکی از موثرترین علل در نظام علی و معلولی جهان است، طبق روایات قضای مبرَم را برمی گرداند، دعا برای دیگران زودتر از دعا برای خود مستجاب می شود. دعا آن قدر قدرتمند است که آن را سلاح مؤمن نامیده اند. چه خوب است بعد از نمازها، شب های جمعه، اوقات سحر، هنگام زیارت و هر زمانی که دل شکسته ای داشتیم، برای مظلومین به ویژه مردم غزه دعا کنیم؛ دعایی که لقلقه لسان نباشد. اگر قبل از دعا کردن، برای چند ثانیه خود را در خیابانهای فلسطین فرض کنیم و کودکانی را که در میان آوارها دنبال جنازه پدر ومادر خود می گردند یا آنهایی که با شیون به دنبال آمبولانس می دوند پیش روی خود تصور کنیم، آن گاه دعایمان خیلی واقعی تر خواهد بود. 🔻مطلب سوم را ان شاء الله در فرصت دیگری عرض خواهم کرد. https://eitaa.com/banat_al_afkar

🔹سال 88 به عنوان زباندان از طرف بعثه اعزام شدم حج تمتع. قرار بود با حجاج از کشورهای مختلف ارتباط چهره به چهره بگیریم. رویکرد ما تمرکز بر نقاط اشتراک میان مذاهب و گروه های اسلامی بود و در گفتگو با مخاطبان، کاری به بحثهای اختلافی نداشتیم. معمولا بهانه شروع صحبت و موضوع گفتگو را چیزهایی انتخاب می کردم که هیچ ربطی به بحثهای اعتقادی نداشته باشد، ولی در میان حجاجی که از کشورهای عربی آمده بودند، برخی ذهن شان چنان انباشته از شبهات بر ضد شیعه بود که وقتی از ملیت و مذهب من مطلع می شدند، رشته سخن را به دست می گرفتند و لیست بلندبالایی از سؤالات و شبهات را ردیف می کردند. چه بسیار حجاج سنی یا وهابی که نه طلبه یا دانشجوی الهیات بودند و نه در عمرشان با یک شیعه مواجه شده بودند و حتی مطمئن نیستم که احکام نماز و روزه به مذهب خودشان را دقیق بلد بودند، ولی من را که می دیدند شروع می کردند به سوال کردن از عقیده شیعه درباره تحریف قرآن، مصحف امام علی، مصحف حضرت فاطمه، لعن صحابه، توسل و تبرک، توهین به عایشه، ازدواج موقت و... معلوم بود بمباران رسانه ای به خوبی کار خود را انجام داده بود. یکی از مخاطبان حدوداً بیست دقیقه بعد از شروع گفتگو در حالیکه جذب صحبت ها شده بود با تردید گفت آیا واقعا تو شیعه هستی؟ بعد هم دستی به سر من که تازه در منا تیغ زده بودم کشید و گفت نه تو شیعه نیستی هیچ ردی از قمه روی پوست سرت دیده نمی شود. ولی این پدیده در میان حجاج کشورهای اسلامی شیوع یکسانی نداشت و اوج آن در حجاج کشورهای عربی قابل مشاهده بود.

🔹سالها پیش با یکی از طلاب مستبصر آفریقایی صحبت می کردم. پرسیدم چطور شد که شیعه شدی؟ گفت من را در نوجوانی در یک مدرسه علمیه شیعه که در محل سکونت مان تاسیس شده بود، ثبت نام کردند و به همین شکل با تشیع آشنا شدم. گفتم پدرت که سنی است، از این کار نگران نبود. گفت: اوایل یک کمی نگرانی داشت، ولی بعد که دید من در مدرسه عربی یاد گرفته ام، گفت خوب است مشکلی ندارد! 🔹این قضیه شاید مربوط به حدودا بیست سال پیش باشد، و در همان کشورهای آفریقایی هم اوضاع تا امروز تغییر زیادی کرده است، ولی همچنان تفاوت چشمگیری میان میزان شدت و اثرگذاری تبلیغات وهابیت در جوامع مختلف به چشم می خورد. هنوز فعالیت در برخی جوامع خیلی آسان تر است. اما اینکه ما چقدر از این فرصت استفاده کرده ایم و می کنیم، بحث دیگری است.

🔹شبیه این بمباران رسانه ای، البته در یک میدان متفاوت، در فضای مجازی و رسانه ای مخاطبان ایرانی وجود دارد. کمتر ملتی در دنیا، در این حجم وسیع، در معرض هجمه رسانه ای قرار دارد. تعداد پرشمار شبکه های فارسی زبان معارض گواه این مدعاست. در پیام رسان های اجتماعی، لشکرهایی از دشمن فوج فوج به ذهن مخاطب ایرانی می تازند و کار را بر افسران جهاد تبیین سخت می کنند، ولی در خیلی از جوامع دیگر شاید میزان برنامه ریزی و فعالیت دشمن، به یک دهم این میزان هم نرسد. 🔸بنابراین تا دیرنشده باید فرصت را غنیمت شمرد. کسانی که در عرصه تبلیغ بین الملل فعالیت دارند و علاوه بر تسلط بر زبان ملتهای دیگر با فرهنگ آنها نیز آشنایی دارند، می توانند با ورود عالمانه -وغیر عجولانه- به این عرصه احتمالا نقش آفرینی جدی داشته باشند. جامعه المصطفی پذیرای دانشجویانی از کشورهای گوناگون است. بسیاری از آنها ظرفیت کنشگری و تولید محتوا در فضای مجازی کشور خود را دارند. طلاب فاضل می توانند با ارتباط گیری با آنها و تعلیم برخی مهارتها هم مشوق حضور فعال آنها در فضای مجازی کشور خود باشند و هم نقش راهبری در اتاق فکر را ایفا کنند.

🔸در ده ماه گذشته شاهد جوش و خروش های فراوانی در ملتهای شرق و غرب عالم در قضیه فلسطین بودیم. حتی در ژاپن و کره جنوبی هم تظاهرات به راه افتاد. اما در غالب کشورهای آفریقایی تحرک، کمتر از حد انتظار بود. این در حالی است که ملل آفریقایی هم پرخروش تر و مذهبی ترند و هم به خاطر خاطره تلخ استعمار آمادگی هم نوایی با مظلومین را دارند. شاید اگر کنشگران خوبی در فضای مجازی از اهالی آن کشورها داشتیم، شرایط بهتری پیش می آمد. 🔻در یادداشت قبلی از دو وظیفه در قبال مساله غزه صحبت کردیم. وظیفه سوم ما در قبال مساله غزه روشنگری رسانه ای است هم در فضای داخل کشور و هم برای کسانی که در عرصه بین الملل دستی دارند در فضای خارج از کشور. این روشنگری گاه در حد رفع یک شبهه است گاه در حد ارائه یک تحلیل. حتی گاهی می تواند خیلی ساده تر باشد و صرفا مخابره یک خبر باشد به این هدف که مساله غزه زنده بماند و از تیتر اول به صفحه حوادث منتقل نشود.

بسم الله الرحمن الرحیم ♦️رابطه ظاهراً گسست ناپذیر آمریکا و اسرائیل بر کسی پوشیده نیست. جنایت های وحشیانه اسرائیل در چندین دهه قتل و غصب و غارت با حمایت آمریکا بوده، و تکیه گاه آمریکا برای نفوذ و استعمار در قلب جهان اسلام، اسرائیل بوده است. ♦️همین الان هم اگر مسئولین آمریکایی در مواجهه با برخی اسرائیلی ها رو ترش می کنند، پیکان انتقادشان متوجه شخص نتانیاهو است و کسی جرأت ندارد حمایت از اصل این کیان غاصب را محل کمترین خدشه ای قرار دهد. ♦️دموکرات ها اگر چه از یک سو حرفها و وعده های توخالی برای جلب آرای مخالفان نسل کشی و جنایت سر هم می کنند، ولی از سوی دیگر صادقانه مواضع صریحی در حمایت از این رژیم اخذ می کنند تا از سوی جمهوری خواه ها متهم به سستی در حمایت نشوند. ♦️اما آیا روال به همین وضع ادامه خواهد یافت؟ قطعاً هر دو حزب حاکم آمریکا نفع خود را در تقویت این غده سرطانی می دانند، اما فضاحت و رسوایی این رژیم چنان هزینه ای تحمیل کرده که صداهای مخالفی را کم کم در آورده است. https://eitaa.com/banat_al_afkar

پریروز وقتی نشریه The Hill ، دومین نشریه دیجیتال سیاسی پرخواننده پس از سی ان ان، را می خواندم، یک مقاله ای توجهم را جلب کرد. نویسنده به صراحت اصل حفظ رابطه با اسرائیل را در تیتر مقاله خود زیر سوال برده است. https://eitaa.com/banat_al_afkar

🔸به نظر نویسنده در دوران جنگ سرد و در بحبوحه مصاف با شوروی و همچنین در دورانی که امریکا خودش بزرگ ترین تولید کننده نفت نبود، آمریکا نیازمند حمایت از اسرائیل بود، ولی الان اوضاع متفاوت است. نویسنده این سوال را مطرح می کند که آیا حمایتی که آمریکا در چند دهه گذشته نثار اسرائیل کرده، کافی نبوده است؟ 🔸او چنین ادامه می دهد: آمریکا بهای سنگینی برای حمایت از اسرائیل پرداخته است: - انگیزه اصلی متهم ردیف اول حادثه یازده سپتامبر، نفرتش از آمریکا به خاطر حمایت هایش از اسرائیل بوده، - بحران انرژی دهه هفتاد که بر آمریکا تحمیل شد ناشی از واکنش عرب ها به حمایت آمریکا از اسرائیل در جنگ 1973 بود، - آمریکا در 1983 در حمله ای که به پادگان نیروهای دریایی اش در لبنان شد 241 نفر را از دست داد. - و اکنون در نبرد غزه و اسرائیل، خطر حمله به آمریکایی ها در خاور میانه و حتی در خود آمریکا جدی تر از گذشته شده است. 🔸به گفته نویسنده، نفرت از اسرائیل و آمریکا در نسل جدید فلسطینیان خروشان است. نوزده هزار کودک در غزه یتیم شده اند. 47درصد جمعیت غزه کودکانند و زنان و کودکان نیمی از چهل هزار کشته فلسطینی را تشکیل می دهند. او ادامه می دهد اگر من یک کودک دوازده ساله فلسطینی بودم که شاهد کشته شدن اعضای خانواده و دوستان خود بودم و باید در اردوگاه های آکنده از فقر و بدبختی آوارگان گذران عمر می کردم، آیا شکلات های هرشیز آمریکایی و اسباب بازی های اهدایی گروه های امداد بین المللی می توانست حافظه مرا پاک کند؟ 🔸یحیی سنوار یکی از همان کودکانی است که در نخستین جنگهای تشکیل اسرائیل طعم آوارگی از خانه و کاشانه را چشید و بعد تبدیل به مغز متفکر حمله 7 اکتوبر شد. اکنون که به تصاویر کودکان رنجدیده فلسطین نگاه می کنم، نمی دانم چند یحیی سنوار در میان آنها قدم می زند؟ 🔴نویسنده به این جمع بندی می رسد که تا زمانی که آمریکا از اسرائیل حمایت می کند، جان آمریکایی ها در خطر است. https://eitaa.com/banat_al_afkar