#معرفی_کتاب ⁉️چرا خانم ها ۶ سال زودتر از مردها مجبور به انجام نماز و روزه و سایر تكالیف شده‏اند؟ آیا این ظلم در حق زن‏ها نیست؟ ⬅️پاسخ علامه جوادی آملی این است که: نه تنها در حق زنها ظلم نشده است بلكه آنها مورد عنایت ویژه قرار گرفته ‏اند. شما بارگاهی را تصور كنید كه بدون اذن ورود، نمی‏توان وارد آن شد؛ اگر در آن بارگاه رفیع، كسی زن را شش سال زودتر از مرد راه بدهد معلوم می‏شود كه این زن بیش از مرد مورد عنایت صاحب بارگاه قرار گرفته است. 👈 بلوغ در واقع مشرف شدن است نه مكلّف شدن، بزرگان اهل سلوك می‏گویند ما با بلوغ مشرف شده‏ ایم نه مكلف، چون زحمت و مشقتی در كار نیست. بلكه شرف در كار است. 🔷امام سجاد (عل) در مناجات الذاكرین می‏فرمایند: «یا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ» یعنی ‏ای خدایی كه نام تو مایه شرافت است. زن باید این مطلب را خوب درك كند كه دین صریحاً به مرد می‏‌گوید تو برو و شش سال دیگر بازی کن! ولی زن را به حضور می‏ پذیرد. مثل این‏كه در یك مجمع علمی به بچه‏ ها بگویند شما بروید بازی كنید، اینجا جای شما نیست، امّا بزرگترها را اجازه ورود بدهند. 📚 زن در آئینه جلال و جمال حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی ‌‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌─┅•═༅𖣔✾🌼✾‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌𖣔༅═•┅─ @Qhkarimeh

#ساره #قسمت_هفتاد_و_نهم من به همراه پدر و مادر آقای خداداد و خواهرم معصومه رفتیم برای خرید لباس و انگشتر عروسی ام. انگشتر را تا جایی که توانستم ساده گرفتم، با این که پدر و مادر آقای خداداد اصرار داشتند که بزرگ تر و گران تر بگیر، قبول نکردم. یک حلقه نازک که چند نگین برلیان مصنوعی روی آن بود، خوشم آمد و انتخاب کردم. آنجا به خواهرم گفتم: ما با هم صحبت کردیم که خرجمان کمتر باشد. ما آدم های مکتبی هستیم. کسی که مکتبی تر است، خرج عروسی اش کمتر است. حمیده و عفت را دیده بودم که چطور خرید عروسی شان ساده بود. من هم درست مثل آنها خریدم؛ یک انگشتر، یک پیراهن ساده، یک مانتو، یک روسری. روسری را هم طوری انتخاب کردم که وقتی روز عقد روی سرم می گیرم، موهایم مشخص نباشد و وقتی عکس می گیرند، راحت باشم. وقتی اصرار مادر شوهر و پدر شوهرم را دیدم، یک چادر سفید و یک دست لباس دیگر هم گرفتم که همان ها را سال ها استفاده کردم. رنگ مانتو کرم و نخودی بود و روسری و پیراهنم شیری رنگ؛ رنگ های شاد آن زمان که عموما عروس ها می پوشیدند. می خواستم همان لباس ساده را روز عروسی بپوشم که مادر آقای خداداد اعتراض کرد و گفت: یعنی چی؟ مگه روز عروسی این پیراهن را می پوشند؟ نمی خواستم چیزی بخرند که احیانا آقای خداداد ناراحت شود. گفتم: حالا یک کاریش می کنیم.

#ساره #قسمت_هشتادم بعد از خرید رفتیم قنادی و بستنی خوردیم که از خجالت نمی توانستم بستنی را از گلویم پایین بدهم. بعد از آن من و خواهرم را به خانه رساندند و با هم خداحافظی کردیم. حالا به ذهنم رسیده بود که لباس عروسی را یک کاری کنیم؛ با حمیده تماس گرفتم و گفتم: زن داداشت لباس عروس داشت، درسته؟ -آره -داره هنوز؟ -آره فکر کنم. -من تو عروسی برادرش لباس عروسی که زن داداشت پوشیده بود رو دیدم، خیلی مناسب و شیک و جدید بود. می تونی برام امانت بگیری ازش؟ همان روز با خودم قرار گذاشتم لباس عروسیم اینطور باشد. می دانستم چون زن داداش حمیده قد بلند و چهارشانه است، لباسش اندازه ام نیست. حمیده لباس عروسی را برایم آورد. خواهرم معصومه در خیاطی ماهر تر از من بود. سریع چادر را دوختیم و پیراهن ها را آماده کردیم. لباس عروسی زن داداش حمیده با چندتا کوک ماهرانه ی خواهرم معصومه اندازه ام شد. آن روسری شیری را هم انداختم روی سرم، دیدم خیلی خوب شدم. به آقای خدادادِ داماد زنگ زدیم بیاید تا برای روز عروسی با او مشورت کنیم و لباس دامادی برایش بخریم؛ گفت: اصلا وقت ندارم بیایم. نمی توانم. -شما لباس دامادی نگرفتی، کاری نکردی. -اشکال ندارد. سلمانی می روم و یک پیراهن و شلوار می خرم. بس است. برای عروس خانم همه چیز گرفتید؟ خیالش را جمع می کنند. کارت عقد و عروسی را پخش می کنیم و همه ی این مدت حتی یک بار هم از شب خواستگاری به بعد داماد را نمی بینیم.

کیف پول شیک ✿━┄━┄━┄━┄━┄━┄━

🎥 یک عاشقانه نجیب 🔹چندی قبل عروس و داماد تهرانی که به جای عروسی در تالار و دعوت اقوام، به آجرپزی مستضعفان رفتند و آنجا جشن ساده ای برگزار کردند و تمام خرج عروسی را به صورت سبد کالا، تقدیم به فقرا کردند! 🔹این کار اگر در یک کشور اروپایی صورت می گرفت، الان در تمام گروهها به اشتراک می گذاشتیم! 🆘 @Roshangari_ir

روز دانشجو بر دانشجویان عزیز گروه مبارک💝💝💝💝 تأخیر بنده را در ارسال پیام ببخشید

🔰 لوح |۱۶ آذر متعلق به دانشجوی ضدآمریکاست 🔻 رهبر انقلاب اسلامی در روایتی از دلیل تظاهرات دانشجویان در ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲می‌گویند: جالب است توجه کنید که ۱۶ آذر در سال ۳۲ که در آن سه نفر دانشجو به خاک و خون غلتیدند، تقریباً چهار ماه بعد از ۲۸ مرداد اتفاق افتاده؛ یعنی بعد از کودتای ۲۸ مرداد و آن اختناق عجیب - سرکوب عجیب همه‌ی نیروها و سکوت همه - ناگهان به وسیله‌ی دانشجویان در دانشگاه تهران یک انفجار در فضا و در محیط به وجود می‌آید. چرا؟ چون نیکسون که آن وقت معاون رئیس جمهور آمریکا بود، آمد ایران. به عنوان اعتراض به آمریکا، به عنوان اعتراض به نیکسون که عامل کودتای ۲۸ مرداد بودند، این دانشجوها در محیط دانشگاه اعتصاب و تظاهرات میکنند، که البته با سرکوب مواجه میشوند و سه نفرشان هم کشته میشوند. حالا ۱۶ آذر در همه‌ی سالها، با این مختصات باید شناخته شود. ۱۶ آذر مال دانشجوی ضد نیکسون است، دانشجوی ضد آمریکاست، دانشجوی ضد سلطه است. ۱۳۸۷/۰۹/۲۴ روز دانشجو برهمه دانشجویان عزیز مبارک باد 💐💐💐

‏فیلم از طرف مادرم فاطمه... (س)

#ساره #قسمت_هشتاد_و_یکم خیالش را جمع می کنند. کارت عقد و عروسی را پخش می کنیم و همه ی این مدت حتی یک بار هم از شب خواستگاری به بعد داماد را نمی بینیم. آرایشگاه هم می روم پیش زن عموی آقای خداداد. همه ی این کار ها را انجام می دهیم برای روز جمعه که عروسی مان است. روز جمعه خانم زرکوب آمد. خیلی از دیدنش تعجب کردم. خانم زرکوب همان بود که با آقای رخصت طلب ازدواج کرده بود. این ها زمان تظاهرات با هم آشنا شدند. شوهرش اهل تهران بود و اینجا در دانشگاه فنی نوشیروانی بود. با هم رفته بودند مناطق محروم کمک می کردند. شوهرش مدتی بود که در زاهدان بود و آنجا کارهای جهادی می کرد. تابستان آمده بودند بابل. وقتی شنیدند عروسی من است، آمدند خانه ما. من هم تازه از آرایشگاه آمده بودم. وقتی مرا دید، اصلا نشناخت. کمی دقت کرد. خنده ام را که دید، تازه فهمید خودم هستم و شروع کرد به قربان صدقه رفتنم و کلی شوخی و خنده. عروس شدن حس خیلی خوبی دارد. وقتی آدم عروس می شود، انگار قند توی دلش آب می شود. توجه همه به من بود. حس بزرگ شدن داشتم. حالا من هم یکی شبیه مادرم بودم، شبیه معصومه، شبیه حمیده و عفت که این روزها یک لحظه از من جدا نمی شدند.

#ساره #قسمت_هشتاد_و_دوم(فصل ششم) روز جمعه خوبی شد. توی حیاط یک چادر بزرگ زدیم. می دانستیم برای جشن همه ی دوستان سپاهی آقای خداداد می آیند. خودمان سفره عقدمان را چیدیم، به همان شکل سنتی. رسم نبود سفره عقد را از بیرون بیاورند. خیلی قشنگ شد. تخم مرغ، برنج، سبزی خوردن، دوتا شمع در شمعدانی ها. بعد با کمک خواهرم و دخترها با کاغذهای رنگی دیوار را تزئین کردیم. برادر کوچک آقای خداداد را گفتم بیاید کمک کند. با آن حال و هوا اتاق عقدم را درست کردیم. چند تا کاغذ رنگی هم فرم دادیم و قسمت مردانه گذاشتیم. بعد از ظهر روز جمعه رسید. منتظر بودیم آقا داماد بیاید و حداقل ببینیمش. فامیل های ما و خانواده اش آمدند، اما خودش نیامد. همه می پرسیدند داماد کجاست؟! کم کم بچه های سپاه و دوستانش هم آمدند. شلوغ می کردند، سرود می خواندند، علی مولا می خواندند. تابستان بود و بستنی و شربت را آوردند. دیگر همه نگران شدند. ای بابا! داماد کجاست؟ چرا نمی آد؟ زمزمه می افتاد و من میان این زمزمه ها دلواپسی ام بیشتر می شد. بالاخره یکی خبر آورد که داماد می آید؛ همراه با آیت الله روحانی که عقد را هم آیت الله بخوانند. بابا خیلی خوشحال شد، خودم هم. هیچکس برای نبودن و دیر آمدن علی آقا ناراحت نشد. کمی بعد با سلام و صلوات، داماد و آیت الله روحانی آمدند. کمی بعد یکی آمد و به من گفت: حاج آقا خطبه را شروع کرد. هنوز علی آقا را ندیده بودم. او همان جا کنار حاج آقا نشسته بود. انگار اینجا هم، در عروسی مان محافظِ حاج آقاست و وظیفه اش را فراموش نکرده.

#ساره #قسمت_هشتاد_و_سوم آمدن آیت الله روحانی و خواندن خطبه عقدمان توسط ایشان برای پدرم امتیاز بزرگی بود. پدرم با افتخار نشست تا خطبه عقدمان تمام شود. همان زمان به یکی دوتا از فامیل ها گفت: درباره مهریه هیچ حرفی نزنید؛ اما مگر کسی توجه کرد! بابا مضطرب آمد و به مادرم گفت: من نمی دونم این ها چرا اینطوری می کنند، چرا انقلاب را قبول نمی کنند. گفتم درباره مهریه حرفی نزنند، گوش نمی کنند. میان همهمه ی زن ها گوشم را تیز می کردم تا بتوانم خطبه عقد را بشنوم، اما چیزی به گوشم نمی رسید. آقای داماد دفتر را امضا زد. این را از صدای صلوات ها و مبارک باد گفتن های مردها فهمیدم و حالا همه، حتی آیت الله هم به علی آقا می گفت: پسرم! تو باید بروی پیش عروس خانم بنشینی و امضا بزنی. نمی توانست. خجالت می کشید. -من بروم بین زن ها؟! پدرش اصرار کرد. عمویش سفارش کرد، اما از جایش تکان نخورد. -من پیش زن ها نمی روم. بالاخره به زور هم شده داماد را بلند کردند و او را آوردند پیش من؛ کنار سفره عقد نشست. عرق کرده بود و از خجالت قرمز شده بود. مادرش بعدها می گفت: علی کلا از بچگی اینطور بود؛ از خانم ها دوری می کرد. اگر خانمی در اتاق بود، نمی آمد. از زن ها فراری بود. من یک نگاهی کردم. می دانستم شلوار و پیراهن نو خریده، اما شلوار سپاه به پا داشت و آن پیراهن نوک مدادی دو طرف جیب دار که خیلی من خوشم می آمد را پوشیده بود.