خرج تو میکنم دلتنگی هایم را ، به امید دیدار کربلای تو ...
من دلم نازک است و زود می گیرد...
اما ایمانم اگر به چیزی بند کند ، دیگر هیچ حرفی نمی تواند آن را سست کند ؛
ایمان دارم وقتی دلم عجیب برای تو تنگ می شود ...وقتی عجیب دل هوای دیدارت دارد ...
وقتی عجیب جاذبه ی قلبم به سوی توست ...
آن لحظه نوشته می شود به پایم ثواب زیارتت!
و دلم قرص میشود که تو را از همین اتاقم و پشت پنجره ای نیمه باز زیارت کرده ام...
وقتی که نسیم ، موهایم را نوازش میکند...
به خودم تلقین می کنم که تو صدایم را شنیده ای و قدری از هوای ملکوتی بین الحرمینت را برای دل خسته ام فرستاده ای...
من به همین چیزها دل خوش کرده ام و گرنه که تا بحال از غم دوریت ...
دلم به حال خود میسوزد...
دلم میسوزد که نمی توانم از نزدیک بـــبــــــویـــمــت...
میشناسمت آقاجان؟!
میپرسد:
میشناسیاش؟
شك میكنم! البته نه خوبِ خوب، ولی امیدوارم ....
میگوید:
پس از او بگو!
میگویم:
ظاهرش جوان و نیرومند، رنگش گندمگون، بلندپیشانی، بینیِ كشیده و زیبا، چشمانِ سیاه و درشت، ابروانی پرپشت و برجسته، شانهای پهن، موهای مجعد و یک خال بر گونه ...
میپرسد:
اخلاقش؟
میگویم:
مانند پدرانش بزرگوار است؛ مایهی آرامش، بركت، هدایت، دانا و با درایت، صبرپیشه، با صلابت، عابدترین، دلیرترین و بخشنده!
میپرسد:
محلّ زندگیاش كجاست؟؟
پاسخ میدهم:
نشانیشان را به کسی ندادند، مگر آنان که بسیار به او نزدیکند!
میپرسد:
راهی به سوی او هست؟
میگویم:
آری! کافیست لبتهایت را تکان بدهی! او میشنود!
میگوید:
ندیده دوستش دارم!
میگویم:
او پدر مهربانِ همه است! مولای من و تو! او حتّی از مادر به تو نزدیکتر است!
میگوید:
برایش میتوانم کاری بکنم؟
با اشتیاق میگویم:
آری! خودش گفته است به شیعیانم بگویید برای فرجم دعا کنند!
با هم دست به آسمان باز میکنیم و میخوانیم:
اللّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ
دعاى ندبه که از امام صادق علیهالسّلام نقل شده است، یکی از مهمترین دعاها در عصر غیبت است.
مرحوم صدرالاسلام همدانى در كتاب تكالیف الأنام مىگوید:
از خواص دعاى ندبه این است كه اگر در جایى با حضور قلب و اخلاص تمام و توجه به مضامین عالى آن خوانده شود، عنایت و توجه امام زمان علیهالسّلام را به آن مكان جلب مىكند؛ بلكه آن حضرت در آن جا حضور مىیابد؛ چنان كه در بعضى جاها اتفاق افتاده است.
این دعا مشتمل بر اِستِغاثه و کمک خواستن از امام زمان علیه السلام و تأسف خوردن بر غیبت آن حضرت و گریه در فراق ایشان است و ندبه نیز به همین معناست.