تا به کی باشی و من پی به حضورت نبرم؟

درد یک جهان به دلتان نشسته اشک‌های شما، نمایانگر گناهان شیعیان است که اضطرار وجودتان را از یاد برده‌اند و اشک‌هایتان برای ما آبرو می‌خرند و خوب می‌دانید که جز شما هیچ نداریم، تنها امید دل غریبان شمایید. نفس‌هایمان، جانمان هر لحظه وقف شماست. اصلا خلقت ما چه هدفی داشت؟ جز عاشقیِ منتظربودن که زندگی بی‌عشق شما برایش معنا ندارد... آقا جانم! ریسمان دنیا پیچیده به دستانمان. صبری دگر نمانده. تمام آمال و آرزوی جوانان شده ظهور شما و مضطرشدنِ دنیایی برای آمدن منجی... مولایم! می‌دانیم که بی‌نگاه شما زیر بار ستم دشمن، از بین می‌رویم اما ما با عشق شما نفس می‌کشیم و در سلول‌به‌سلول تنمان این عشق به جریان می‌افتد. چشمانمان را منور کن به نور این عشق. بیا و تمام کن این دوری زمین از صاحبش را. یا صاحب‌الزمان! شما تنها امید رهایی مایید.

مداومت بر غسل جمعه بعضی از بزرگان بوده اند که فرموده بودند : چهل سال است که غسل جمعه ام شکسته نشده و جمعه ای نبوده که غسل نکرده باشم.