با بال‌های دل بارگاه امیرالمومنین را زیارت می کنیم به سمت ایوان طلا میروم قطرات اشک ارام ارام پهنای صورت را می پوشاند. به کجا امد ه ا م ؟ پاهایم کجا را لمس میکند؟ ضریح راه به نظاره مینشینم درود خدابرتو که همنشین پیامبربودی و گنجینه دانشش و خیرخواه امتش…

به سمت ایوان طلا میروم قطرات اشک ارام ارام پهنای صورت را می پوشاند. به کجا امد ه ا م ؟ پاهایم کجا را لمس میکند؟ ضریح راه به نظاره مینشینم درود خدابرتو که همنشین پیامبربودی و گنجینه دانشش و خیرخواه امتش… اشک امان نمی دهد و دل عقده میگشاید عقده خواندن امین الله در محضر حضرت امیر..

ما ناراحتیم که گنبد امیرالمومنین علیه السلام را نمی‌توانیم از نزدیک ببینیم ولی امام در قلب ما استقرار دارد و در دل ماست. هر شیعه ای هر وقت اراده کند و دلش هوای امام را کند به پشت بام برود، دو رکعت نماز بخواند و مطمئن باشد ایشان جواب سلام را مضایقه نمی‌کنند. جواب آماده است. حوائج ما را می‌دانند و ما هم در این ایام که احتیاجمان بیشتر است دست از دامنشان برنمی‌داریم، متوسل می‌شویم، با ایشان حرف می‌زنیم و سفره دل را برای امام علیه السلام باز می‌کنیم. همه باید یقین داشته باشند که امام در همه جا حضور دارد و ناظر بر حالات و احوالات ماست. اشک ما را می‌گیرد و ذخیره می‌کند. دل ما را خودشان به هیجان می‌آورند. صاحبدل خودشان هستند و حوایج ما را می‌دانند و جواب می‌دهند. امیدواریم همیشه زائر باشید یقینا حاجات زوار نوشته خواهد شد.

دست‌دل را بنداز در شبکه های ضریح امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) و نجواهای دلتنگی را با پدر بگو...