#سوال امروز اول صفره یاخیر؟ازنظر مراجع فرق داره؟

سلام و ادب براساس آنچه در تقویم جلالی ما ثبت شده امروز ۳۰ محرم ۱۴۴۵ قمری برابر با ۲۶ مرداد و سالروز ورود آزادگان عزیز به میهن اسلامی است و اما در مورد 👈واژه صفر از صفراء به معنای زردی (و سرخی) که در لغت رنگ خون است گرفته شده است. اصل نحس دانستن ماه صفر به این واقعه تاریخی باز می گردد که قبیله های عرب می خواستند در این ماه تمام آن کینه توزی خودرا در آن 90 روز تحمل، به بار بنشانند و بدی های یکدیگر را تلافی کنند و این به اخلاق جاهلی بازمی گردد. ⬅️ روایتی که به نحس بودن ماه یا روزی اذعان داشته باشد وجود ندارد❌ و بالعکس از نحس شمردن ایام خدا نهی شده است. در این خصوص از پیامبر اعظم (ص) نقل شده است«لا تُعادوُا الأَیّامَ فَتُعادیکُمْ؛ با روز ها دشمنی نکنید که آن ها با شما دشمنی خواهند کرد. » نظر مراجع تقلید چیست⁉️ سؤال کاربران : برخی معتقدند، برخی ایام مثل ماه صفر نحس هستند و به برخی روایات نیز استناد می کنند. آیا از نظر شرعی ایام و لیالی نحس وجود دارد و برای رفع نحسی چه باید کرد⁉️ حضرت آیت الله صافی گلپایگانی: به طور مطلق چنین مطلبی ثابت نیست و به طورکلی صدقه به فقیر دافع بلاست. حضرت آیت الله فاضل لنکرانی: دلیلی بر این معنا نداریم و بر فرض صحت هم با مقداری صدقه مسئله حل می شود. حضرت آیت الله مکارم شیرازی: از بعضی روایات چنین چیزی استفاده می شود ولی با صدقه خطرات برطرف می شود. حضرت آیت الله سیستانی: برای رفع نحسی احتمالی صدقه بدهید. حضرت آیت الله تبریزی: نحوست زمان گاهی به معنای این است که مقارن امر ناخوشایندی است. مثل وفات حضرت رسول اکرم (ص) و ائمه علیهم السلام که یادآور وقایع تلخ است. لذا از وقوع چنین اموری دلهره به انسان دست می دهد و برای آرامش جز پناه بردن به خداوند متعال و دادن صدقه چاره بهتری نیست. حضرت آیت الله بهجت: فی الجمله ثابت است و صدقه دادن دعاهای مأثوره نافع است

#سوال با سلام و عرض ادب آیا کسی میتونه ادعا کنه امام زمان رو دیده؟

علیکم السلام ورحمة الله #مرتبط #سوال ❓ آیا امام زمان (عج) را می‌توان دید - چگونه؟ یا اساساً رؤیت نمی‌شوند؟ ✅ #پاسخ  این که آیا ما می‌توانیم ایشان ببینیم یا خیر؟ با این که ایشان اساساً قابل رؤیت هستند و یا موجودی نادیدنی می‌باشند، دو مقوله‌ی کاملاً متفاوت است. اگر منظور از «ما می‌توانیم ببینیم» این است که هر کسی می‌تواند با اراده، تلاش، عبادت و ...، به نقطه‌ای یا جایی برسد که حتماً ایشان را زیارت کند، خیر. پس از نواب خاص، یعنی پایان غیبت صغرا و آغاز غیبت کبری، دیگر باب دیدن بدین صورت که فقط برای آن چهار نایب خاص ممکن بود، به طور کلی بسته شد. لذا آن حضرت علیه‌السلام در آخرین نامه‌ی خود به آخرین نایب خاصش، علی بن محمد سمری (ره) می‌فرمایند: «مَنِ الدَعی المُشاهِدة قَبلَ خُرُوج السُفیانی وَ الصَّیْحَةِ، فَهُوَ کَذابٌ مُفتَرٌ» یعنی: [دیگر] تا قبل از خروج سفیانی و صحیه‌ی آسمانی (که از علائم حتمی ظهور است) هر کس ادعای مشاهده‌ی مرا بنماید، دروغ‌گو و افترا زننده است. ادعای مشاهده، یعنی کسی ادعا کند که «من می‌توانم امام زمان را ببینم»، «من به خدمت او خواهم رسید»، «دیدار او برای من میسر است» ... و خلاصه آن که می‌توان هر وقت خواستم، ایشان را مشاهده کنم. چنین ادعایی از ناحیه‌ی هر کسی که باشد دروغ و افترا است. یا اگر دروغ‌گو و افترا زننده عمدی نباشد، دست کم به خاطر وهم و گمانش دچار دروغ و افترا می‌شود. چنان چه مقام معظم رهبری فرمودند: « اين توسلاتى كه در زيارات مختلف وجود دارد كه بعضى از اينها اسانيد خوبى هم دارد، اينها بسيار باارزش است. و توسل، توجه، انسِ با آن بزرگوار از دور. اين انس به معناى اين نيست كه حالا كسى ادعا كند كه من خدمت حضرت مي‌رسم يا صداى ايشان را مي‌شنوم؛ ابداً اينجور نيست. غالب آن چه كه در اين زمينه گفته مي‌شود، ادعاهائى است كه يا دروغ است، يا طرف دروغ هم نمي‌گويد، تصور مي‌كند، تخيل مي‌كند. ما كسانى را ديديم، آدم‌هاى دروغگوئى نبودند، اما خيال مي‌كردند، تخيل مي‌كردند؛ تخيلات خودشان را به عنوان واقعيت براى اين و آن نقل مي‌كردند! نبايستى تسليم اينها شد.» (18/4/1390) اما این سخن یا عدم امکان مشاهده بر اساس اراده و عمل شخص، بدین معنا نیست که ایشان قابل رؤیت نمی‌باشند و هیچ گاه و به هیچ وجه دیده نخواهند شد. ایشان نیز بشری هستند مانند سایرین و مثل آنها روز زمین زندگی می‌کنند. چنان چه گفته‌اند: «یمشی فی‌الارض – روی زمین زندگی می‌کند» - «کاحد من الناس – مانند سایر انسان‌ها» - «یرونه – می‌بینیدش» - «و لا یعرفونه – ولی نمی‌شناسیدش». پس، باید دقت شود که «غیبت»، در اصل غیبت از شناسایی است، نه این که آن موجود غیبی می‌شود و دیگر به هیچ وجه قابل رؤیت نمی‌باشد. ما در روز شاید صدها و یا هزاران نفر را ببینیم، اما چون نمی‌شناسیم، متوجه نمی‌شویم که چه کسی را دیده‌ایم و اگر یکی از آنها را نام ببرند و بپرسند که آیا تا کنون فلانی را دیده‌ای، حتماً پاسخ منفی می‌دهیم. در صورتی که ممکن است ده‌‌ها بار او را دیده باشیم. چنان چه مقام معظم رهبری در باب این که مهدویت و امام مهدی (عج) در فرهنگ شیعه شناخته شده است، فرمودند: «... اينجور نيست كه بگويند كسى متولد خواهد شد، كسى به وجود خواهد آمد؛ نه، كسى است كه هست، وجود دارد، حضور دارد، در بين مردم است. در روايت دارد كه مردم او را مى‌بينند، هم چنانى كه او مردم را مى‌بيند، منتها نميشناسند. در بعضى از روايات تشبيه شده است به حضرت يوسف كه برادران او را مي‌ديدند، بين آنها بود، در كنار آنها بود، روى فرش آنها راه مي‌رفت، ولى نميشناختند». (18/4/1390) اما در باب این که چه کنیم ایشان را ببینیم؟ چنان چه بیان شد، اراده‌ی این دیدار یک طرفه و از ناحیه‌ی شخص ایشان است. اما باید دقت کنیم که اولاً اصل معرفت است و دیدار نیز خوب است که با معرفت و محبت انجام شود. خیلی‌ها حضرت علی علیه‌السلام و سایر ائمه (ع) را از نزدیک دیده‌اند، اما ... . ثانیاً دقت کنیم که هر چند ما او را نبینیم و یا ببینیم، اما نشناسیم، اما ایشان ما را می‌بینند و می‌شناسند، لذا باید کاری کنیم که با دیدن ما خرسند شوند و از ما راضی باشند. باید یک شیعه و یک منتظر واقعی باشیم. مقام معظم رهبری: «انتظار ايجاب مي‌كند كه انسان خود را به آن شكلى، به آن صورتى، به آن هيئت و خُلقى نزديك كند كه در دوران مورد انتظار، آن خُلق و آن شكل و آن هيئت متوقع است. اين لازمه‌ى انتظار است. وقتى بناست در آن دوران منتظَر عدل باشد، حق باشد، توحيد باشد، اخلاص باشد، عبوديت خدا باشد - يك چنين دورانى قرار است باشد - ما كه منتظر هستيم، بايد خودمان را به اين امور نزديك كنيم، خودمان را با عدل آشنا كنيم، آماده‌ى عدل كنيم، آماده‌ى پذيرش حق كنيم. انتظار يك چنين حالتى را به وجود م ى‌آورد.» (18/4/1390) در خاتمه فرمایشاتی از شخص آن حضرت (عج) را درباره‌ی چه باید کرد؟ نقل می‌شود.👇

امید است که توفیق یابیم👆👇 الف - «ما را از ایشان دور نمی‌دارد، مگر آن دسته از کردارهای آنان که ما را ناپسند و ناخوشایند است، و از آنان روا نمی‌داریم. (صحیفة المهدی، قیومی اصفهانی،  351)   ب – اگر چنان چه شیعیان ما – که خداوند توفیق طاعتشان دهد – در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند هم دل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می گشت. دیداری بر مبنای شناختی راستین (علی حق المعرفة) و صداقتی از آنان نسبت به ما (و صدقها منهم بنا). همان مدرک دقت شود که اولاً حضرت امام مهدی (عج) آن قدر شیعیانشان را دوست داشته و عزیز می‌دارند که هر گاه نام «شیعیان ما» را می‌آورند، ابتدا آنها را دعا می‌کنند. ثانیاً دقت کنیم که ایشان به غیر وفای به عهد، وحدت و هم دلی در این امر را فراهم کننده‌ی زمینه و شرایط ملاقات بر شمردند. و ثالثاً بر دیدار با معرفت و شناخت و بر اساس صدق تأکید نمودند. 📚منبع ایکس شبهه 🔅🔆🔅🔆🔅🔆🔅🔆🔅🔆🔅🔆 #مرتبط👇 #سوال در بخشی از کتاب معارف سال سوم راهنمایی آمده: «کسانی که ادعا می‌کنند که امام زمان را ملاقات می‌کنند، دورغگو هستند». (اشاره به روایت بحارالانوار ج 51 ص 109). حال دانش آموزان می‌پرسند: پس چرا ما می‌شنویم که برخی از بزرگان امام زمان را دیده‌اند، و گاه کتاب‌هایی را می‌آورند که دربردارنده ملاقات‌های افرادی با امام زمان می‌باشند. بعضی‌ها هم مثال آیت الله بهجت (ره) را می‌زنند و.... حال چه پاسخی باید به آن‌ها داد؟ #پاسخ در آدرس زیر 👇 http ://www .x-shobhe .com/shobhe/9487. html منبع ایکس شبهه #جهادگرتبیین

#سوال آیا اگه کسانی توی خیابان فقط به حکومت اعتراض کنند مانند کاری که زمان شاه می کردن یعنی شعار بدن و مرگ بدن آیا باید رهاشون کنیم یا تو گونیشون کنیم. اگه باید توی گونیشون کنیم به چه دلیل؟ اغتشاش که نکردن؟ آزادی بیان هم باید داشته باشن!

سلام واحترام بارها در سال گذشته و در ایام اغتساشات و چه با نزدیک شدن سالروز آن بانو عده ای شبهه می‌کنند که عده ای بانک و خودروهای نیروی انتظامی و....را آتش بزنند ، به آنها اغتشاشگر و آشوبگر میگن، در زمان انقلاب ، انقلابیون نیز همین کارها را میکردند ، آیا آنها هم اغتشاشگر بودند⁉️ باید اول گقت که :قیام سال ۵۷ قیام ملت بر علیه ظلم بود و به مردم خودی کاری نداشتند ولی اغتشاش گران به صغیر و کبیر رحم نکردند و نمیکنن . 👈اغتشاش گران اموال عمومی را اتش میزدند اما در ۵۷ شما چنین وحشی گری نمیبینید در قیام ۵۷ امریکا و انگلیس پشت دولت بود منظورم کفار و ظالمین هست اما در این اغتشاش بایدن و منافقین طرافدار اغتشاشگران بودند ⬅️ اعتراض مردم به الزامی بودن حجاب بود که متاسفانه تبدیل به اغتشاش شد ولی در سال ۵۷ اعتراض مردم به کل نظام فاسد بود نه یک اشکال تجمع میلیونی مردم در دفاع از نظام بصورت کامل فرق بین قیام انقلاب و آشوبگران را معلوم کرد. و در آخر اینکه باید هوشیار بود و همواره مرزبندی بین مفهوم اعتراض مدنی و در چارچوب قانون با اغتشاش و آشوب و ایجاد رعب و وحشت بین هموطنان و ایجاد ناامنی را قائل بود .

. #پرسش_وپاسخهای_مرتبط #پرسش:❓ 👈 چرا جمهوری اسلامی به مردم اجازۀ اعتراض نمی‌دهد تا اعتراضات به آشوب کشانده نشود؛ چرا از انتشار اخبار می‌ترسد؟! ✅ #پاسخ👇 «مردم؟!» - «کدام مردم؟!» دشمنان اسلام، نظام و مردم، همیشه خود را "مردم" خوانده‌اند، اگر چه صد، هزار و صدهزار نفر بیشتر نباشند، و هیچگاه این ملت بزرگ را "مردم" ندانسته‌اند! چه کسی گفته که علت اغتشاشات و این همه جرم و جنایت، جلوگیری از اعتراض بوده است؟! آیا وسط دعوا، نرخ تعیین می‌کنند و می‌گویند: «آشوب‌ها ابتدا راهپیمایی مسالمت‌آمیز بوده است»، یا مثل همیشه، مردم را کَر و کور فرض کرده‌اند؟! آیا آن چه که به بهانۀ اعتراض به حجاب رخ داد، راهپیمایی مسالمت‌آمیز بود؛ یا به این زودی و سرعت، و در نهایت پُررویی و وقاحت، جنایات خود را توجیه می‌کنند و القا می‌کنند که ابتدا یک راهپیمایی مسالمت‌آمیز بود؟! اینان هرگز نمی‌گویند که اغتشاشات ما، به خاطر نادانی و بصیرتی خودمان، بی‌دینی، بی‌غیرتی و بی‌ملیتی خودمان، خدمت به اجانب از سوی خودمان و ... می‌باشد، بلکه زود ورق را برگردانده و شایع می‌کنند که آشوب به علت جلوگیری از اعتراضات رخ داده است! نباید با القائات دروغ، خود و دیگران را فریب دهیم؛ و نباید مبتنی بر شعارهای تحمیلی، مغرضانه و هدفدار، داوری، موضع‌گیری، تحلیل و یا نقد نمود! ●- "اعتراض" به یک امر، معنای خودش را دارد - نقد و انتقاد نیز معنای خودش را دارد - مخالفت و دشمنی نیز معنای خودش را دارد. ●- دریدگی و افترا و فحاشی به دیگران، "انتقاد" نیست؛ چنان که آشوب و بلوا نیز "اعتراض" نیست؛ پس نباید مردم را "احمقانی" فرض نمود که تفاوت اینها را متوجه نمی‌شوند! ●- این که «جمهوری اسلامی به مردم اجازۀ اعتراض نمی‌دهد»، یک دروغ آشکار می‌باشد که متأسفانه برخی از مسئولان و یا صاحب‌نظران بی‌خرد و ترسو نیز زود منفعل شده و به آن دامن می‌زنند! امروزه نه تنها انتقادها و اعتراض‌های مردم، به مراتب بیش از گذشته در رسانۀ ملی و در قالب اخبار یا گزارشات منتشر می‌گردد، بلکه شبکه‌های مجازی و امکانات آن، وسیله‌ای شده تا هر کسی اعتراض به حق و یا به ناحق خود را در سطحی وسیع منتشر نماید. ●- "اعتراض" یعنی چه و چه کسی معترض نیست؟! تقریباً همگان به گرانی‌ها اعتراض دارند - همگان به سوء مدیریت‌ها اعتراض داشته و دارند - همگان به بی‌عدالتی اعتراض داشته و دارند ... و اینها همه اعتراضات به حق مردم است که به راحتی بیان می‌گردد. بنابراین، چند نفر آشوبگر و منافق، نباید نام خود را "معترض" بگذارند و با این نام خود را تطهیر کنند و جنایات خود را توجیه نمایند! ●- آیا ده‌ها میلیون نفر از مردم که در محکومیت آشوب‌های اخیر، اهانت به قرآن کریم، کشتار مردم، به آتش کشیدن اموال عمومی و نیز اموال شخصی و ...، به خیابان‌ها آمدند، "مردم" نیستند و یا در رفاه هستند و به هیچ کمبود و نقصی اعتراض ندارند؟! ●- جمهوری اسلامی، با این حمایت گستردۀ مردم، با این قدرت و بصیرت، از چه چیزی بترسد؟! از چندتا تروریست، آدمکُش یا آشوبگر؟! آیا نظامی که از نظامات سلطه، امریکا و متحدان اروپایی و نوکران عربی‌اش نمی‌ترسد و با تمامی توطئه‌ها و فتنه‌های آنان مقابله می‌کند و البته همه را شکست داده، از چندتا آشوبگر بترسد؟! بلکه می‌خواهند با این دورغ‌ها و جوّسازی‌ها، خودشان را کثرت و قدرتی نشان دهند که نظام (مردم) از آنها می‌ترسند! حجاب اعتراض به "حجاب"، هم به لحاظ دینی، هم به لحاظ عقلی، و هم به لحاظ فرهنگ اجتماعی و نظر مردم، یک اعتراض کاملاً بی‌مورد، و البته هدفدار است. "حجاب"، حکم خداوند متعال است و اعتراض به آن مانند اعتراض به کل اسلام می‌باشد! فرض کنید یک عده نسبت به اخلاق، عفاف، فرهنگ، امنیت عمومی، جلوگیری از فساد و فحشا در هر موضوعی اعتراض داشته باشند! خب، چه باید کرد؟! باید گفت: «چون یک عدۀ اندکی، نسبت به هر حقی معترض هستند، باید به اعتراض آنها اهمیّت داد و اجازه داد که ضمن ضایع کردن تمامی حقوق انسانی و اجتماعی، ضد تبلیغ کنند و برای مقابله با حکم خدا به خیابان‌ها بریزند و آشوبگری کنند، مردم را بکشند و ...؟! اگر "اعتراض" حقی است که باید مورد توجه قرار گیرد، پس چرا به "اعتراض" اکثریت مردم به مواضع و عملکرد خودشان توجهی نمی‌کنند و هیچ حقی برای عموم مردم قائل نیستند؟! اهداف به راستی چرا نظام سلطه و قدرت‌های جهانی، به اعتراض عمومی مردم علیه ظلم، جنایت، جنگ، تحریم، ترور و نسل‌کشی توسط امریکا، انگلیس، فرانسه و اسرائیل بیچاره، هیچ اهمیتی نمی‌دهند، اما تا چند نفر به بهانۀ اعتراض آشوبی برپا می‌کنند، ابتدا رئیس جمهور امریکا و سپس رئیس جمهور فرانسه، نخست وزیر انگلیس، دولت اسرائیل ... و سپس نوکران خائنی چون: رضا پهلوی و خاندان ظالم و جنایتکار و خائن به کشور و مردم، و سپس سایر خائنان و دشمنان این کشور، نظام و ملت، و سپس برخی از سلبریتی‌های غربزده، وابسته، ب

ی‌سواد، بی‌بصیرت و معلوم الحال، از این آشوب‌ها که نامش را اعتراض می‌گذارند، حمایت می‌کنند؟! اگر حامی، طرفدار و همسوی با مردم ایران هستند، چرا نسبت به هیچ اعتراض دیگری، به ویژه علیه جنایات نظام سلطه، موضع‌گیری نمی‌کنند؟! چرا از اعتراض عموم مردم نسبت به داعشی‌های داخلی - منافقین - کومله - گروهک‌های تجزیه طلب و تروریست و ...، نه تنها حمایت نمی‌کنند، بلکه با پُررویی و وقاحت تمام، همیشه به نفع آنان و علیه این مردم موضع گرفته و می‌گیرند؟! *- پس، اولاً معلوم شد که هدف اصلی، اعتراض به حجاب (که وارد نیست) نمی‌باشد و ثانیاً آنها به اثبات رساندند که مقولۀ حجاب، صرفاً چگونگی پوشش نیست، بلکه یک مقوله و رویکرد کاملاً اجتماعی - سیاسی و فرهنگی می‌باشد. دشمنان، از کاخ سفید گرفته تا آشوبگران داخلی (ستون پنجم)، به اثبات رساندند که «حجاب» نقش مهمی در سیاست دارد و می‌شود گفت: «سنگر اول» است؛ لذا در میان این همه مسئله، حجاب را هدف گرفته‌اند! آنها می‌دانند چه می‌کنند. *- بنابراین، چه کسانی که عاقل، مؤمن، با تقوا، با فرهنگ و با شخصیت می‌باشند و چه کسانی که از روی عوامی، حجاب را یک مسئله شخصی و خصوصی می‌دانند و به خاطر تبعیت از هوای نفس، با آن مخالفند، باید بصیر باشند و تابع جوّسازی‌ها نگردند. 🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆🔆 #مرتبط #پرسش: 👈 جمهوری اسلامی تا کنون چند مجوز برای اعتراض به سیاست‌های حکومت صادر کرده است؟ هیچ. آیا راهپیمایی مسالمت آمیز از حقوق شهروندان نیست؟ 📍 #پاسخ را در (نشانی زیر حتماً بخوانید و منتشر نمایید: 👇 https: //www.x-shobhe .com/shortanswer/12094 .html

. ✍ محتوایی #مرتبط جهت مطالعه 👇 یادداشتی از "ایران‌پی‌ان": ضد انقلاب‌های وطن فروش، همیشه حق اعتراضات و مطالبات مدنی این مردم را سلب نموده‌اند. پایگاه خبر و عکس ایران (ایران‌پی‌ان)، در لید این یادداشت نوشت: مردم، گله‌ها، انتقادات، مطالبات و بالتبع اعتراضاتی دارند که طرح قانونی آنها همیشه میسر نمی‌باشد، اما ضد انقلاب، همیشه حق اعتراض و مطالبات مدنی این مردم را سلب نموده است. یادداشت / در هر کشوری، مجالس قانونگذاری و دولت‌ها، کارگزاران مردم هستند و اگر نظام سیاسی آن کشورها، جمهوری باشد، با رأی اکثریت مردم بر مستند قدرت می‌نشینند. رأی مردم نیز بر اساس باور شخصیت‌ها، موقعیت‌ها، ایده‌ها و از جمله "شعارها و وعده‌ها" موافق اشخاص یا احزاب می‌گردد، حال چه راست گفته باشند و در راه تحقق وعده‌ها و شعارها در رفع نیازهای کشور و مردم همت گمارند، چه یک مشت دروغ تحویل مردم داده باشند و بعداً معلوم شود. همیشه عمل ننمودن به این وعده‌ها، و گاه مدیریت‌های ضعیف، و گاه قوانین، مصوبات یا تصمیمات نابجا، مورد نارضایتی اقشار و اصناف گوناگون مردم قرار می‌گیرد و این نارضایتی به طرق مختلفی ابراز می‌گردد و اگر مورد بی‌توجهی قرار گرفت، منجر به اعتراضات و اظهار این نارضایتی با تجمعات یا حتی تظاهرات می‌گردد. مردم جهان، به ویژه در دو دهه‌ی گذشته، شاهد تظاهرات اقشار و اصناف گوناگون در ایالات متحده و کشورهای اروپایی بوده‌اند، تظاهرات‌هایی که هر سال به تعداد و شدت آنها افزوده می‌گردد؛ گاه به آرامی به پایان می‌رسد، گاه به خشونت‌هایی نیز کشانده می‌شود. در سال 2012، اتحادیه کارگری اروپا، روز 14 نوامبر را در اعتراض به سیاست‌های غلط ریاضت اقتصادی دولت‌های اروپایی و رشد نرخ بیکاری و افزایش نرخ مالیات و ...،  «روز عمل و همبستگی» نامید و به ویژه تمامی احزاب چپ، مردم را به شرکت یکپارچه در تظاهرات دعوت کردند. حدود 40 گروه بزرگ کارگری، از 14 کشور اروپایی به این تظاهرات پیوستند و گستره‌ی آن به حدی بود که "فرناندو توکسو"، رئیس بزرگترین اتحادیه کارگری اسپانیا گفت: «هماهنگی بین المللی در این روز بیانگر آنست که ما به یک لحظه تاریخی در جنبش اتحادیه ای اروپا می‌نگریم». کارگران و بیکاران کشورهای آلمان، فرانسه، انگلیس، اسپانیا و ایتالیا، از جمله بزرگترین کشورهای اروپایی بودند که به این تظاهرات پیوستند. این تظاهرات در برخی از کشورها به آرامی برگزار شد و به پایان رسید و در برخی از کشورها (مثل ایتالیا)، به خشونت نیز کشیده شد، ده‌ها نفر بازداشت شدند و 34 مجروح از پلیس و مردم به جای گذاشت. همه ساله شاهد تظاهرات گسترده‌ی کارکنان لوفت‌هانزا در آلمان – کارکنان قطارهای درون شهری و برون شهری در آلمان و فرانسه و انگلیس – کشاورزان و دامداران در فرانسه و حتی سوئیس و ... بودیم و گاه حتی تظاهرات‌های گسترده علیه قوانین فرهنگی و اجتماعی (مثل قانونی کردن ازدواج همجنس‌بازان) و یا علیه سیاست‌های بین المللی (جنگ افروزی در جهان) بوده‌ایم؛ اما هیچ گاه این تظاهرات‌ها، به تغییر شعارها علیه اصل نظام سیاسی آنها کشانده نشد. در جمهوری اسلامی ایران نیز طبق اصل 27 قانون اساسی: « تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است » و مردم از اقشار و اصناف گوناگون، حق دارند که نارضایتی‌ها، انتقادها و اعتراضات خود را با برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌ها، اظهار نموده و به گوش مسئولان نظام و اذهان عمومی برسانند، به ویژه وقتی با خونسردی و بی‌توجهی کامل و یا حتی تحمیق و تمسخر و بدلحنی برخی از مسئولان مواجه می‌گردند و بالاخص وقتی احساس کنند که برخی از سیاست‌های غلط اقتصادی و عملکردها، بگونه‌ای است که شائبه عمدی بودن و یا نوعی "جنگ نیابتی اقتصادی" را در اذهان ایجاد می‌نماید. امروزه، افزایش نرخ رشد گرانی و بیکاری از یک سو مردم را تحت فشار قرار می‌دهد و کاهش چشمگیر قدرت اقتصادی مردم، از سوی دیگر فشار می‌آورد و بی توجهی و حتی بی‌ادبی برخی از مسئولان، این فشارها را مضاعف می‌نماید. اما، ضد انقلاب داخلی، همیشه مانع و مزاحم بروز اعتراضات مردمی، به شکل برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌ها بوده است. تا صد یا هزار یا ده هزار نفر خواستند یکجا جمع شوند و علیه یک سیاست یا برنامه‌ی اقتصادی اعتراض کنند، چند نفر به میدان آمدند و سمت و سوی اعتراضات را با شعارهای خود تغییر دادند و اصل نظام را هدف گرفتند! 👇👇👇👇