کاشْ دَرْ صَدْرِ خَبَرْهایِ جَهانْ گُفتِه شَوَدْ
عاقِبَتْ جُمعه شُد و حَضرَتِ مَهدی آمَدْ
«اِنَّهُم یَرَونَهُ بَعیدا وَ نَراهُ قَریبا»
دیگران ظهورش را دور میبینند و ما نزدیک می بینیم...
دانستيم که همه ي دنيا و آخرت ملک امام است و همهي نعمت هاي دنيوي و اخروي به برکت و وساطت ايشان به ما مي رسد و ما طفيلي و ريزه خوار سفرهي ايشان هستيم. به عبارت ديگر، ائمّه وليّ نعمت ما هستند؛ همان طور که امام هادي عليه السّلام در زيارت جامعهي کبيره اهل بيت عليهم السّلام را اولياء النعم مي خوانند. ولي به معناي صاحب اختيار و اولي به تصرف است. اولياء النعم صاحب اختيار همهي نعمت هاي ما هستند؛ اگر نخواهند، در دنيا و آخرت به کسي نعمتي نمي دهند و اگر بخواهند تفضل نموده و از ملک خود به ديگران عطا مي فرمايند. بنابراين، ما به خاطر هر نعمتي هر چند به ظاهر کوچک بايد خود را مديون ايشان بدانيم و حقّ ايشان را هم ادا نمائيم...
کتاب آشنای غریب