شایدم علیه مفهوم "احترام به خانواده" این وسط نفرت پراکنی کنم.

تهشم می‌رم یه شوهر خارجی پولدار پیدا می‌کنم و یه سگ به اسم فرانک می‌خرم و "پسرم" صداش می‌کنم. بجاش به شوهرم می‌گم هاپوی من

هرکیم بچه دار شد براش سر تاسف تکون می‌دم.

مشروع‌ترین طبیعی‌ترین حقوق یه دختر رو بدون ذره‌ای منطق ازش سلب می‌کنید و توقع دارید از جنسیتش متنفر نشه؟ چشم ارباب.

ده بار دیگه هم انجمن شاعران مرده رو ببینم می‌تونم برای نیل پری گریه کنم.

خب خوابتون میاد نرید آتلیه مگه مجبورتون کردن

همین که مجبور نیستم امشب منتظر باشم که یه عده انسان افاده‌ای برای به رخ کشیدن مال و اموالشون برام چیزای مزخرف و زرق و برقی‌ای با عنوان یلدایی بیارن؛ یعنی همچنان انسان خوشبختی‌م خدایا شکرت.

قرار بود ساعت ۷ تا ۸ امشب سر مزار شهید گمنام دانشگاه برنامه داشته‌باشیم. آماده شدم، روسری گلداری که خودم دوخته بودم و تاحالا جایی سر نکرده‌بودم رو پوشیدم، جورابام رو هم پا کردم‌. و خیلی یهویی به خودم گفتم "اصلا من تو اون جمع جایی دارم یا نه؟" هیچی دیگه همه لباسا برگشتن سرجاشون. الان حس دختر بچه‌ای رو دارم که پیرهن گلدار قشنگش رو تنش کرده ولی بهش گفتن قرار نیست بریم مهمونی.

امشب یه دیقه بیشتر وقت دارید که روسری بخرید