وصیت نامه یکی از 300 شهید محاصره شده در کانال کمیل : امروز پنج روز است که در محاصره هستیم ... آب را جیره بندی کرده ایم ، نان را جیره بندی کرده ایم ... عطش همه را هلاک کرده است همه را جز شهدا که حالا انتهای کانال کنار هم خوابیده اند دیگر شهدا تشنه نیستند  فدای لب تشنه ات پسر فاطمه(س) تصویر: محمد آسایی #راهیان_نور بسیج دانشجویی قاینات و زیرکوه https://eitaa.com/basijqaenat

شنیده بودم فکه مثل هیچ جا نیست ... شنیده بودم فکه فقط فکه است فقط شنیده بودم... واقعاً فکه ،فکه است و بس فکه قربانگاه اسماعیل های تشنه لب است! فکه مفهوم العطش را بهتر از هر مکان دیگری متوجه شده! رمل های داغ و تشنه ی فکه با خون گردان کمیل فقط اندکی از عطش خود را سیراب کرد! فکه تشنه ترین عاشق است فکه فقط فکه است تصویر: محمد آسایی #راهیان_نور #کانال_کمیل بسیج دانشجویی قاینات و زیرکوه https://eitaa.com/basijqaenat

گزارش تصویری #راهیان_نور روز دوم پسران _فکه _روایت گری آزاده عزیز برادر خسروی بسیج دانشجویی قاینات و زیرکوه https://eitaa.com/basijqaenat

✅ یادمان و کانال فکه گزارش تصویری #راهیان_نور روز دوم پسران _شهید سید مرتضی آوینی تصویر:سجاد خلیلی بسیج دانشجویی قاینات و زیرکوه https://eitaa.com/basijqaenat

به فتح المبین که رسیدیم ، خاک آغوش استقبالش را گشوده بود تا ما را میهمان دنیایی تازه کند دنیای که خبر از « إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُّبِينًا » می دهد نه! گفتن از آن فتح بزرگ، کار ما نیست کاش حسن باقری اینجا بود از آن روزها برای ما می گفت ... حالا در این شیارها که قدم بزنی، نَفَست بوی ارادۀ إلهی می گیرد بوی خوش وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ... به دوربین های خبری رسانه های رنگارنگ عالم بگویید، در نیروگاههای هسته ای و پادگان های نظامی به دنبال دلیل سربلندی ما نباشند. ما شگرد فتح را از دل این خاکها بیرون می کشیم تصویر: محمد آسایی #راهیان_نور #کانال_کمیل بسیج دانشجویی قاینات و زیرکوه https://eitaa.com/basijqaenat

عکس دسته جمعی در فتح المبین

مصرع ناقص من کاش که کامل می شد/ شعر در وصف تو از سوی تو نازل می شد شعر در شان تو شرمنده به همراهم نیست / واژه در دست من آنگونه که می خواهم نیست من که حیران تو حیران توام می دانم / نه فقط من که در این دایره سرگردانم همه ی عالم و آدم  به تو می اندیشد / شک ندارم که خدا هم به تو می اندیشد در زمین هستی و آن سو تر از افلاک تویی / علّت خلق زمین ای پدر خاک تویی کعبه از راز جهان، راز خدا آگاه است / راز ایجاز خدا نقطه بسم الله است کعبه افتاده به پایت، سر راهت، سر مست / « پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست» کعبه وقتی که در آغوش خودش یوسف دید / خود زلیخا شد و خود پیرهن صبر درید کعبه بر سینه ی خود نام تو ای مرد نوشت / قلم خواجه شیراز کم آورد نوشت: «ناگهان پرده بر انداخته ای یعنی چه / مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه» راز خلقت همه پنهان شده در عین علی است / کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی است روز و شب از تو قضا از تو قدر می گوید / « ها علیٌ بشرٌ کیف بشر» می گوید می رود قصه ما سوی سر انجام آرام / دفتر قصه ورق می خورد آرام آرام ذره ذره همه دنیا به جنون آمده بود / روح از پیکره ی کعبه برون آمده بود روشنا ریخت به افلاک حلولش آن روز / کعبه برخاست به اجلال نزولش آن روز عشق او بر دل سنگی حرم غالب شد / قبله مایل به علی بن ابی طالب شد  از دل خانه علی رفت و حرم با او رفت / کعبه در بدرقه اش چند قدم با او رفت قفس کعبه، شکست است دم پرواز است / برو از کعبه که آغوش محمّد(ص) باز است