(25) 🔻ای بی خبر بکوش که صاحب خبر شوی🔺(غدیریه 1) ‏"عَمَ‏ يَتَساءَلُونَ‏ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُون" ❗️ در عالم چه خبر است؟؟ از منظر خدا اگر بخواهیم به این سوال پاسخ دهیم چه باید بگوییم؟؟ چه کسی در این ‏عالم با خبر است و چه کسی بی خبر؟؟ معیار چیست؟؟ 👈 آن چه روشن است این است که بدون اتصال به سرچشمه حقیقت، همه چیز بی خبری و همه بی خبر اند. خبر ‏آن است که ریشه در حقیقت داشته باشد و در منظر خداوند خبر باشد.‏ ☀️ انبیاء کسانی اند که در اتصال به حقیقت عالم، برای ما بی خبران در این عالم بی خبری، خبر آورده اند. آن چه ‏آنها آورده اند خبر است و حقیقت. بدون آنها و خارج از بستر خبری که آن ها آورده اند، بوعلی سینا و ارسطوها ‏هم بی خبرانی حیران اند. ‏ برای خروج از بی خبری و جهل و حیرت و هیچی و پوچی باید سراغ انبیا برویم؛ هر خبری در عالم هست این ‏جاست. خارج از وادی نبوّت زمین بایر و دار بی خبری است.‏ 👈 نبی اعظم ما حضرت ختمی مرتبت علیه و آله السلام، ختم و جامع همه اخبار را به عالم ما آورد. او که نسبت ‏به عالم غیب الهی بخلی ندارد و هر آنچه پشت پرده غیب بود و می شد آورد را برای ما آورد. نبأ عظیم را آورد.‏ 📖 نبأ عظیم چیست؟ در ابتدای سوره مبارکه نبأ خداوند خبر می دهد از حقیقتی به نام نبأ عظیم که چند ویژگی دارد : همه از آن از ‏یکدیگر می پرسند و محل بحث و توجه همگان است. حقیقتی است مورد اختلاف و اختلاف پذیر و قابل ‏تعاملات رنگارنگ و این که به زودی حقیقت آن برای همه معلوم می شود.‏

👈 در بیان مفسرین غالبا این حقیقت به قیامت تفسیر شده است و در تطبیق ویژگی های مذکور بر قیامت نیز ‏سخن ها رانده اند.‏ منکر این تفسیر نیستم و می توان در تبیین این معنا نیز مباحث بسیار مفیدی ارائه داد. 📖 امّا در روایات متعدد از ‏لسان خاندان وحی و عصمت، آن با خبران عالم هستی، نبأ عظیم به وجود اقدس امیرالمؤمنین علی علیه السلام ‏و ولایت ایشان تاویل یا تفسیر شده است.‏ ❓ این جا باید چند سوال را پاسخ داد : معنای نبأ عظیم بودن حضرت یا ولایت ایشان چیست؟ آن ویژگی های سه ‏گانه را چگونه باید با این تفسیر تبیین کرد یعنی بگوییم این که همه از حضرت و ولایت حضرت می پرسند و ‏این که ولایت و وجود اقدس حضرت است که در آن اختلاف می شود و این که به زودی همه می دانند و به ‏حقیقت نبأ عظیم علم پیدا می کنند به چه معناست؟ ✍️ در این نوشتار تنها به تبیین این حقیقت معرفتی قرآنی عظیم یعنی نبأ عظیم بودن وجود اقدس مولای عالم می ‏پردازیم و سوالات دیگر را در نوشته ای دیگر می پردازیم.‏ 🔰 اگر بخواهم با بیانی روان و ساده توضیح دهم می گویم که آآآآآی مؤمنین! آآآآآی صاحبان خرد و اندیشه! آآآآآی ‏ذریه آدم! در این عالم خبری جز ولایت حضرت که همان ولایت الله است نیست. تمام محتوای نبوّت پیامبر و ‏تنها خبری که نبی اعظم به عالم آورد صرفاً و تنها و تنها خبر ولایت است. این خبر است که انسان را با خبر ‏می کند و به توحید می رساند. اصل خبر هم یک خبر بیشتر نیست که بعد تفصیل پیدا می کند و از آن در قرآن ‏به نبأ عظیم تعبیر شده است.‏ 👈 همه اجزاء دین، شئون ولایت اند؛ ولایت ساختمانی است که همه اجزاء دین اتاق ها یا طبقه ها یا قسمت هایی ‏از این ساختمان اند. در خارج این ساختمان نماز و حجی و زکات و طاعتی و حق و توحیدی یافت نمی شود؛ ‏خارج این ساختمان عصر جاهلیت است؛ قبرستان جهال است. سرزمین زیستن در مرگ جاهلی است.‏ 👈 نبأ عظیم نه تنها محتوا و روح نبوّت ختمی و ختم خبررسانی از غیب الهی به عام خاک است، بلکه نبأ عظیم ‏جان خود نبی نیز هست. حقیقتی است از سنخ جان و روح و حقیقت و خودِ نبی اعظم.‏ 👈 همه این عالم شلوغ با طول و عرض آن، بدون علی و ولایت او جز جهالت و بی خبری نیست. هر کس علی ‏دارد، سری میان سرها و خبری از اخبار حقیقت را دارد. اوست که به همه عالم رنگ حقیقت می زند و با او ‏همه جا پر از خبر است.‏ ✅ علی و ولایت او تمام چیزی است که نبی اعظم از غیب عالم إله، بدون بخل و ضنّت برای بی خبران به ارمغان ‏آورده.(و ما هو علی الغیب بضنین.‏) 👈 غدیر، پرده برداری از جمال نبأ عظیم و گشایش باب خبردار شدن برای اولوالالباب است. در این روز عظیم ‏فرصت و مجال ورود به حقیقت و عالم جان نبی اعظم که همان نبأ عظیم است به روی بشر باز شد. بابی که تا ‏آن روز به روی بشر باز نشده بود. فرصت تجربه حیات محمّدی به انسان ها داده شد، فرصت قیامتی شدن. ‏غدیر بزرگترین بابی است که خداوند به منّ و هدایت و رحمت خویش به روی بشر گشوده است. ♦️ غدیر پرده ‏برداری از پروژه بزرگ خداوندی خداست. در غدیر بود که بعد از گذشت قرون و اعصار، پروژه خداوندی به ‏مرحله بهره برداری و پرده برداری رسید و جمال غیب پس از صدها و هزاران سال به منصه ظهور رسید. از این جاست که معنای اکمال دین و اتمام نعمت نیز فهمیده می شود. سخنِ گفتنی و نگفتنی در این مجال بسیار ‏است و می توان از صدها زاویه به حقیقت عظیم غدیر نگریست که در ادامه این ایام زوایایی دیگر مطر ح خواهد شد. اگر می خواهیم از بی خبری و جهل برهیم و از این عالم چیزی دشت کنیم و به خبری برسیم، بدانیم که ‏بابش غدیر علی ع است و الّا در مرگ جاهلی و قبر نفس تا ابد خواهیم خفت. ‏ ‏

اسدالله در وجود آمد در پس پرده هر چه بود آمد عالم ممکنات احیا شد غرض خالق ودود آمد رمز خلقت ،ظهور مطلق کرد جمله ذرات در سجود آمد پرده سِرّ‎ ‎غیب بالا رفت علت غائی وجود آمد خانه زاد خدا علی از غیب پرده برداشت در شهود آمد ‏

(26) 🔻دو ویژگی نبأ عظیم🔻 (غدیریه 2) ‏" قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ* أَنتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ " 🔸السلام علیک ایها النباالعظیم الذی هم فیه مختلفون و عنه یسئلون🔸 ‏ ‏ ✍️ در نوشته قبلی بیان شد که خبرِ ولایت و امامت ملکوتی امیرمؤمنان، علی بن ابی طالب(علیه السلام) «نبأ عظیم» ‏است، چنان که از آن حضرت در اخبار متعدد به «نبأ عظیم» یاد شده است و در خطاب به فرزند آن امام همام، ‏حضرت حجّت (عج) عرض می کنیم: السلام علیک یابن الصّراط المستقیم و النبأ العظیم.‏ ♦️ نبأ عظیم در قرآن دارای چند ویژگی است که مهمترین آنها این است که اوّلا مورد اعراض است و دیگر این که ‏محل اختلاف مردم و بستر ساز یک اختلاف بسیار عمیق و مهم است.‏ 🔹 قبل از تبیین این دو ویژگی دو نکته مقدّماتی بیان می شود :‏ ❗️ متأسفانه حوزه های علمیه شیعه در طول تاریخ نسبت به فضای معارف الهی و شرح و بسط گنجینه های معارف ‏وحیانی و ولایی و روایی مقصّر اند. ▪️ مهمترین مجامع معارفی روایی شیعه، نظیر اصول کافی تا کنون شرح و ‏تفسیری که بتوان حقّاً آن را شرح معارف روایی و فقه المعارف نامید به جز چند مورد انگشت شمار، نداشته ‏اند. لذا بسیاری از معارف مهم مطرح شده در قرآن و روایات بدون کوچکترین شرح و تفسیر و تبیینی در دل ‏کتب خاک می خورد. ▪️به عنوان نمونه، همین باب معرفتی یعنی نبأ عظیم بودن وجود اقدس امیر المؤمنین علیه السلام و ‏ولایت ایشان؛ حقیر تا کنون به جز عبارت هایی مختصر در برخی کتب شرح و بسطی مناسب بر آن ندیده ام چه رسد به تبیین ویژگی های قرآنی آن.

‼️ لذا آنچه در این نوشتار و دیگر نوشته ها عرضه می شود، تلاش های فکری شخصی برای گشودن باب تأمّل ‏پیرامون این معارف است و به این دلیل ممکن است از پختگی و اتقان کافی برخوردار نباشد ولی لااقل این ‏است که زمینه و بستری را برای تامّل و توجه به این معارف مظلوم فراهم می کند.‏ ✍️ تبیین ویژگی اختلاف در ولایت علوی ‏1️⃣ این که امری مانند ولایت منشأ اختلاف آن هم اختلافی بزرگ باشد و در خود آن نیز اختلاف فراوان ‏باشد در ابتدای امر کمی عجیب است چه که امری مانند ولایت برای ایجاد اتّحاد و رفع اختلاف و ‏هدایت و ایجاد توحید در مسیر حق به عالم نازل شده است. 👈 این مطلب عجیب نیست؛ چه که خداوند در ‏آیه 213 سوره بقره، خود دین را که اساسا برای رفع اختلافات بین بشر نازل شده را زمینه ساز اختلافی ‏دیگر می داند. البته این اختلاف ثانوی، اختلافی ناشی از سرکشی و طغیان در برابر حقیقتی است که دین ‏حامل آن است. 🔸 پس جای تعجّب نیست که امر ولایت نیز اگرچه نور هدایت و بستر اتحاد حول کلمة الله ‏است، مورد اختلاف و خود بستر اختلاف باشد؛ مهم، تبیین صحیح این حقیقت است. (در مورد تفسیر و ‏تبیین بیشتر آیه 213 به تفسیر المیزان ج2 ص 111 مراجعه کنید.)‏ ‏2️⃣ اختلاف در نبأ عظیم به چه معناست و چه دلیلی دارد؟ تبیین دقیق این معنا نیاز به نوشته ای مبسوط دارد ‏ولی لااقل آنقدر که برای به کار انداختن اندیشه ها مفید باشد را می توان این گونه تبیین کرد : وقتی ‏شاخص و معیاری که ویژگی تقسیم کنندگی و جبهه سازی و گروه بندی کردن را در دل خود دارد در ‏جمع یا جامعه ای واقع می شود (آن امر هرچه قدر هم متعالی و از سنخ نور و هدایت باشد)، به صورت ‏طبیعی، در نسبت با آن حقیقت و تعامل با آن جبهه ها و دسته های مختلفی که با هم در نسبت با آن امر ‏اختلاف دارند پدید می آید. ❇️ به عنوان مثال فرض کنید در جامعه ای قانونی مهم و فراگیر که با حیطه های ‏مختلف زندگی عامه مردم درگیر است، جعل شود. طبیعتاً مخالفین و موافقین و گروه های مختلفی در ‏نسبت با آن شکل می گیرد و هم در مورد خود آن قانون اختلاف می شود و هم آن قانون زمینه ساز ‏اختلاف می شود. ▪️ هر چه آن حقیقت، از وسعت و دامنه تاثیر بیشتری در امتداد نفوس و جوامع و زمان و ‏‏....برخوردار باشد این اختلافات هم اساسی تر است.‏ ‏3️⃣ امر ولایت ختمی الهی حضرت امیر ارواحنا فداه، به قدری وسیع و بنیادین و گره خورده با شئون مختلف ‏حیات فردی و اجتماعی بشر در ظرف زندگی مادی و تا فضای بی نهایت ابدیت است که هر گونه ‏موضع گیری و نسبتی که در قبال آن صورت می گیرد، زمینه ساز تغییر و اختلاف در دیگر زمینه ها و ‏تاثیرگذاری شگرفت در حیطه های مختلف حیات بشر تا ابدیت او می شود.‏ ‏4️⃣ این یک اختلاف سطحی حل شدنی نیست؛ بلکه اختلافی گره خورده با سرشت انسان و انسانیت است. ‏تعامل با این حقیقت است که عده ای را بهشتی و عده ای را جهنّمی می کند و معنای قسیم النار و الجنة ‏بودن حضرت نیز از این بیان روشن می شود که نیازمند تبیین مستقل است.‏ ‏5️⃣ ولایت حقیقتی است که می خواهد مدیریت نفس انسان و جامعه را از کف طبیعت تربیت نشده انسان و ‏نفس رشد نکرده و عاقله محدود و خودبین او خارج کند و در راستای یک تحوّل و رشد شگرفت بر او ‏حکومت کند. این حقیقت با نفسانیات و مشتهیات و آمال و جهت گیری های دنیوی مادی انسان ها ‏طبیعتاً درگیر می شود و پذیرش آن نیازمند عقلی رشد کرده و قلبی نورانی و قوی برای عبور از خویشتن ‏خویش است. لذا از همان نخستین باری که نبی اکرم صلوات الله علیه و آله، در یوم الدار ولایت و ‏خلافت الهی حضرت را به نزدیکان خویش ابلاغ کرد، اختلاف و سرکشی و بغی حول آن آغاز شد.‏ ‏6️⃣ در غدیر نیز که آنچنان که قبلا گفته شد، به دست نبی اکرم و از جانب خدا از ولایت ختمی الهی پرده ‏برداری شد و همگان موظّف شدند به این آستان تواضع کرده و تسلیم آن شوند، اختلاف ها و چند ‏دستگی ها شروع شد؛ فریقاً هدی و فریقاً حقّت علیه الضلالة. ‏ ‏7️⃣ این ولایت است که بر خلاف دیگر ارکان دین چون معاد و نبوّت و توحید، مستقیماً برای مدیریت و ‏سرپرستی نفوس و جوامع وارد عمل شده و با مرکز مدیریت ها و قلوب درگیر می شود؛ می خواهد آنها ‏را رام کرده و رو به سوی خدا و نفع و سعادت ابدی کند. از این جاست که معنای اعراض از ولایت هم ‏روشن می شود؛ انسان ها به طبیعت رشد نیافته خویش از این امر خطیر اعراض می کنند و زیر بار آن ‏نمی پذیرند. ✅ دشوار است پذیرفتن این مهم که انسانی چون علی ع را خداوند بر نفوس آدمی ولایت و ‏اولویت بخشد و او را زمامدار ظاهر و باطن قافله انسانیت قرار دهد. محور سوال و بازخواست انسان ها ‏در عالم قیامت هم نبأ عظیم ولایت است. (این مطلب را قبلا در نوشته ای با عنوان "نعمت چیست؟" ‏تبیین کرده ام.)‏

‏8️⃣ ولی چنانچه در این باب حطّة ی امّت نبی اکرم، انسان ها با سجده و تواضع وجودی وارد شوند و ولایت ‏پذیر شده و این سیطره و حکومت و اولویت الهی را بپذیرند، وارد در عالم رحمت خاص الهی شده و ‏غفران و تبدیل سیئات به حسنات و دگرگونی وجودی در فرد و جامعه رهآورد آن خواهد بود. غدیر ‏عرضه این حقیقت و امر همه مردم تا قیامت به لزوم سرسپردگی و طاعت و تسلیم مطلق نسبت به آن ‏است.‏ ‏9️⃣ گرچه این ولایت پذیری و عبور از چالش های نفس در مقابل آن دشوار است ولی هر خبری هست در ‏این جا و در این وادی و تسلیم در برابر این حقیقت است؛ نبأ عظیم این جاست و جای دیگر، خبری ‏نیست.‏

(27) 🔻غدیر و فلسفه تاریخ (غدیریه 3)‏🔺 ‏"فذکّرهم بِأَیّام الله"‏ ‏ ‏ ✍️ چند نکته پیرامون چیستی فلسفه تاریخ و اهمیّت آن ‏1️⃣ فلسفه تاریخ که از سنخ فلسفه های مضاف است عبارت است از دیدی کلی، کلان و فراگیر و از بالا به ‏تحولات جوامع در طول زمان و کشف جهت گیری های کلی حرکت تاریخ و عوامل و نقطه عطف های ‏اصلی آن.‏ ‏2️⃣ مکاتب مختلف فکری فلسفه تاریخ خود را دارند و انسان را هم در این ظرف تحلیل می کنند. این ‏فلسفه تاریخ است که ظرف زندگی ما را دقیقا برای ما تحلیل می کند که در کجای سیر کلی تاریخ و رو ‏به چه جهتی ایستاده ایم و تعریف الآن دنیای ما در نگرش کلی چیست؟ ‏3️⃣ در هر مکتب فکری ای، برهه ها و نقاط خاصی از تاریخ به عنوان نقطه عطف ها و محور های نگرش ‏کلی به تاریخ تعریف می شوند. مثلا در برخی نگرش ها وقایعی چون رنسانس، انقلاب صنعتی، جنگ ‏جهانی دوم، کشف امریکا و وقایعی دیگر محورهای تاریخ هستند و بالتبع، تاریخ مثلا به قبل انقلاب ‏صنعتی و بعد آن و انسان نیز به انسان قبل از انقلاب صنعتی و انسان بعد از آن تقسیم می شود و هر یک ‏از این نگرشها، تاثیرات شگرفی در نحوه حرکت جوامع و افراد دارند که این مختصر جای شرح آن ‏نیست.‏ ‏4️⃣ امّا آنچه برای ما مهم است، رسیدن به فلسفه تاریخی دینی، قرآنی و الهی است؛ یعنی از منظر خداوند و ‏جریان پیشبری و هدایت انسان به سمت سرانجام عالم تا استقرار انسان در عالم قیامت و ابدیت، نقاط ‏عطف تاریخ چیستند و چه روزها و برهه های و اتفاقاتی از منظر خداوند و عقلانیت قرآنی و دینی، نقطه ‏عطف های تاریخ بشر و معیار تقسیم تاریخ و انسان به قبل و بعد خویش هستند؟؟

5️⃣ با تدبری ولو نه چندان گسترده و عمیق در قرآن، روشن می شود که قرآن مذاق و مبنایی خاص در ‏نگرش به تاریخ دارد که محور آن انبیاء و نقاط اساسی درگیری حق و باطل و برهه های خاص جریان ‏هدایت خداوندی است.‏ ‏6️⃣ اگر محور تاریخ، نبوّت و تجلی هدایت خداوند در عالم ما در قالب نبوّت انبیاء است و اگر نبوّت، مختوم ‏به نبوّت ختمی محمدّی است و اگر اکمال نبوّت نبوی و اتمام نعمت هدایت به غدیر ولایت است و ‏بدون آن رسالتی ابلاغ نشده است، می توان گفت که عظیم ترین روز و نقطه عطف تاریخ از منظر الهی و ‏قرآنی روز غدیر است.‏ ‏7️⃣ در کتاب تهذیب الاحکام، روایتی بلند از امام صادق علیه السلام پیرامون غدیر و عظمت آن وارد شده که ‏در قسمتی از آن حضرت می فرمایند : لَعَلَّكَ تَرَى أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ‏ يَوْماً أَعْظَمَ‏ حُرْمَةً مِنْهُ‏ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ ‏اللَّهِ لَا وَ اللَّه‏. یعنی آیا تو چنین می پنداری که خداوند روزی بزرگتر و با عظمت تر از غدیر خلق کرده است؟ ‏والله والله والله چنین نیست بلکه غدیر عظیم ترین روز آفرینش است.‏ ‏8️⃣ غدیر روز بلوغ آفرینش است و ما انسانهایی هستیم که در عصر بلوغ آفرینش زندگی می کنیم. پس می ‏توان تاریخ را به دو مقطع قبل از غدیر و پس از غدیر تقسیم کرد. قبل از غدیر تحلیل کلان تاریخ، ‏حرکت به سمت همین بلوغ و زمینه سازی برای بازشدن باب ولایت ختمی به روی بشریت و عالم است و ‏پس از غدیر حرکت به سمت تحقق تام و تمام غدیر و ولایت ختمی در عالم است که ان شاء الله در ‏عصر ظهور مهدی صاحب زمان محقق می شود.‏

(28) 🔻حزب الله🔺 (غدیریه 4) ‏«وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ»‏ ‏ ‏ 📖 یگانه معیار حزب الله در قرآن، ولایت و تولّی است. معیاری که در آیه آخر سوره مجادله نیز به بیان دیگری و در ‏قالب تنظیم نظام موّدت و حب و بغض و تولی و تبری بیان شده است.‏ ✍️ حزب در لغت به معنای مجتمعی است از کسانی که حول رأی و هدف واحد اجتماع کرده اند. در این تجمّع، یک ‏تحزّب و تمیّز و جدائی ای از دیگران دارند و به تعبیر برخی لغویون، در این رأی و هدف واحد نیز از جدیّت و غلظت ‏برخورداراند.‏ ♦️ غدیر روز عرضه ولایت خداوند در آخرین کلاس خود بر بشر و تکلیف همه بشر تا قیامت به تولّی نسبت به این ‏ولایت است. تولّی در لغت به معنای اخذ الولی است، یعنی کسی را مولی و ولی خود گرفتن. خب این به چه ‏معناست و قرار است انسان در تولّی خویش چه نسبتی با آن مولی برقرار کند؟ 👈 مرحوم علامه امینی رضوان الله علیه صاحب نگارش عظیم الغدیر، در این کتاب شریف،‎ ‎بیست و هفت معنا برای این ‏واژه ذکر می کنند و نهایتاً بر اساس قرائن متعدده لفظی و مقامی، همان معنای اصیلی را برمی گزینند که به صراحت ‏توسط خود نبی اکرم صلی الله علیه و آله در آن روز از نصّ قرآن کریم بیان شد و همان ولایت منصوص قرآنی خویش ‏را برای حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به امر الهی تبلیغ کردند.‏

📖 یکی از معانی بسیار مهم ولایت که در آیه ششم سوره احزاب بیان شده است، معنای اولویت است که در این معنی ‏مولی به معنای اولی می شود. اولویت شخصی به عنوان ولی بر کسی که بر او ولایت دارد از حیث همه ‏تصرّفات در نفس و مال و همه شئون زندگی که به اختصار از این معنا به اولویت در تصرّف تعبیر می شود. ‏خلاصه این که مولی کسی است که از خود ما بر ما اولی است و باید به امر خداوند او را بر خود ترجیح و اولویت ‏داده و در همه احوال و افعال اراده و خواست او را بر اراده و خواست خود مقدّم کنیم. 👈 به تعبیر زیبای علامه طباطبائی ‏‏: " معناى" أولى بودن رسول خدا (ص) به مؤمنين از خود مؤمنين" اين است كه آن جناب اختياردارتر نسبت به مؤمنين ‏است از خود مؤمنين، و معناى اولويت اين است كه فرد مسلمان هر جا امر را دائر ديد بين حفظ منافع رسول خدا ‏‏(ص) و حفظ منافع خودش، بايد منافع رسول خدا (ص) را مقدم بدارد. و بنا بر اين معناى آيه اين مى‏شود كه مؤمن ‏هر حق و منافعى كه براى خودش قائل است، اگر حفظ جان خويش است و اگر دوست داشتن خودش است، و اگر ‏براى خود حرمتى قائل است، و اگر استجابت دعوت است، و اگر به كار بردن اراده خويش است، هر چه باشد، ‏رسول خدا (ص) مقدم بر او است، يعنى هر جا كه امر دائر شد بين حفظ جان رسول خدا (ص)، يا جان خودش، يا ‏بين دوست داشتن رسول خدا (ص)، يا دوست داشتن خودش، و همچنين ساير موارد ديگر، جانب رسول خدا (ص) را ‏بر جانب خود ترجيح دهد." همین معنا از ولایت نبی اکرم در روز غدیر به امر خداوند برای حضرت مولی علیه ‏السلام و امامان از ذریه ایشان تا روز قیامت ابلاغ شد.‏ ♦️ در قبال این معنا از ولایت و در تعامل با شخص مولی و ولی، یگانه رسالت ما که سرچشمه همه کمالات انسانی و ‏همه سعادت ها و دستآوردهای دنیوی و اخروی است، تولّی است. یعنی او را همین گونه بر خود اولی بدانیم و بر ‏خود ولی و مستولی و حاکم بگردانیم و در هر اراده ای، اراده و خواست او را بر خود مقدّم کنیم. ‏اگر تمامی قوای انسان، به دنبال مشیّت الهی عمل کرد و به دنبال امر ولی خویش که خداوند است و رسول و امام به حرکت در آمد و نظر و اراده خودش و دیگری را بر رأی و اراده امام مقدّم نداشت، این مقام ولایت و تولّی است. 👈 حال حزب الله کسانی اند که اهل این حقیقت اند و حول یک رأی و عقیده واحد که محوریت شخص ولی به عنوان ‏امام عالم است، گرد می آیند و این ها می شوند دار و دسته خدا و کارگزاران خداوند روی زمین و حول این محور در ‏راستای تحقق اراده خداوند روی زمین به یک پیوستگی و یکپارچگی می رسند. ‏ 📖 رهبر معظّم انقلاب در کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی تصویری زیبا از معنای ولایت و حزب الله ارائه می کنند : ولایت یعنی ‏ارتباط فکری و عملی متسحکم و نیرومند یک جمع به هم پیوسته متحد، دارای ایمانی راسخ از اعماق قلب و مومن و ‏معتقد به این مکتب، با گام های استوار و پویا و جویای هدفی واحد و نیرومند چون پولاد آبدیده حول محور و قلب ‏امّت که امام است. این به هم پیوستگی و هم جبهگی و اتصال یک عده انسان با چنین ویژگی هایی حول محور امام ‏در راستای یک فکر و هدف واحد، معنای ولایت است.‏ 👈 معنای حزب الله همین جمع یکپارچه ای است که در کلام رهبری بیان شد. اینان کسانی اند که فکرشان این است که ‏خداوند امام را در همه احوال و ارادات بر ما اولی و ارجح و مقدّم قرار داده و ما نیز باید با او چنین شویم و او را بر ‏خود ولی و اولی در مقام عمل بگردانیم.‏ غدیر ولایت و امام غدیر علی علیه السلام، محور شکل گیری حزب الله است که در روایات متعددی به این معنا ‏تصریح شده است : ‏ حِزْبُ عَلِيٍّ حِزْبُ‏ اللَّهِ‏ وَ حِزْبُ أَعْدَائِهِ حِزْبُ الشَّيْطَان‏.‏ فَحِزْبُ علِیٍّ حِزْبُ‏ اللَّهِ‏ وَ شِيعَتُهُ أَنْصَارُ اللَّهِ وَ أَوْلِيَاؤُهُ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ وَ أَعْدَاؤُهُ أَعْدَاءُ اللَّهِ وَ هُوَ إِمَامُ الْمُسْلِمِينَ وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ ‏وَ أَمِيرُهُمْ بَعْدِي‏.‏ يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ شِيعَةُ اللَّهِ وَ أَنْصَارُكَ أَنْصَارُ اللَّهِ وَ أَوْلِيَاؤُكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ وَ حِزْبُكَ حِزْبُ‏ اللَّهِ‏ يَا عَلِيُّ سَعِدَ مَنْ تَوَلَّاكَ وَ شَقِيَ ‏مَنْ عَادَاك‏. حزب الله حزب علی است؛ یعنی کسانی که حول ولایت او، با اولویت دادن به او بر تمام هستی خویشتن، او را بر ‏وجود خود حاکم کرده و گرد او کارگزار خداوند روی زمین اند. اینان اند غالبون و اینان اند وارثان زمین، وارثان ‏بهشت ولایت در عصر مهدی آل محمّد صلی الله علیهم اجمعین.‏

(29) 🔻ولایت؛ قیّم نوعی دین🔺 ‏(غدیریه ۵) ‏"الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ دينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْن‏"‏ ‏ ‏ ✍️ قبلا این نکته را تذکر داده ام که ولایت یک حقیقت پُر و گسترده و دارای حیثیات کمالی متعددی است و لذا در ‏تحلیل و نگرش به آن می توان از زوایای متعددی وارد و معارف فراوانی را شکار کرد.‏ 👈 همچنین قبلا بیان شده است که محور معارف، قرآن است و نگرشی که در قرآن به امری می شود و زوایایی که قرآن ‏در نگرش به امری برجسته می کند، بسیار حاز اهمیت و غالباً مهمترین زوایای دید و حیثیات برجسته آن امر می ‏باشند.‏ 📖 اکمال دین، اتمام نعمت، رضایت خداوند از اسلام ولائی به عنوان دین ختمی برای بشریت، فصل اخیر بودن ولایت ‏برای نبوّت ختمی که بدون آن ابلاغ رسالت صورت نگرفته است از جمله زوایای قرآنی الهی به واقعه عظیم غدیر ‏است.‏ یکی از آن زوایای بسیار مهم قرآنی پیرامون غدیر این است که غدیر، روز یئس کفار از دین مسلمین و روز انقطاع ‏خوف مسلمین از خطرات بیرونی تهدید کننده دین است. در این نوشتار پیرامون این زاویه مهم که هم از نگرش دین ‏شناسی و فلسفه دین و هم از منظر سیاسی و اجتماعی بسیار حائز اهمیّت است، اندکی بحث در قالب چند نکته ارائه ‏می شود. (بیشتر این نکات، متخّذ از فرمایشات علامه طباطبائی رضوان الله علیه در تفسیر المیزان است.)‏

‏1️⃣ دشمنان دین اسلام از همان ابتدای ظهور اسلام، راه ها و ابزارهای فراوانی را به تناسب وضعیت اسلام و ‏ظرف زمانی و مکانی، برای نابودی اسلام به کار گرفتند که هیچ یک به نتیجه نرسید. پس از کارگر واقع ‏نشدن همه دشمنی ها، تنها امید آنها برای نابودی اسلام به مرگ حضرت ختمی مرتبت صلّی الله علیه و ‏آله بود؛ چه که دین را امری قائم به شخص ایشان می پنداشتند و از طرفی چون نگرش آن ها به نبی اکرم ‏این بود که سلطان و پادشاهی است مانند دیگر دودمان های پادشاهی و از طرفی این شخص، وارث و ‏عقبه و فرزندی که قائم مقام خود باشد نیز ندارد، چنین ترسیم کرده بودند که مرگ ایشان مساوی ‏فروپاشی تکیه گاه و محور اسلام است. این مطلبی است که در سوره مبارکه کوثر نیز به آن اشارت رفته و ‏از زاویه ای دیگر به قطع طمع کفار نگریسته شده است.‏ ‏2️⃣ دین امری است که نیازمند قیّم و نگاهبان است و سنن و احکام و معارف، خود نمی توانند حافظ بقای ‏خویشتن باشند. همچنان که خود نمی توانند عامل انتشار و تبلیغ و تبیین و تبلور خویش باشند.‏ ‏3️⃣ تنها اتفاقی که می توانست این آخرین امید دشمنان بیرونی دین را ناامید کند این بود که اسلام با پدید ‏آمدن عاملی جاویدان و مستمر، از مرحله حدوث به مرحله بقاء و از تکیه بر قیّم شخصی (نبی اکرم ص) ‏به قیّم نوعی منتقل شود. یعنی عامل و تکیه گاهی از سنخ خود نبی اکرم، به صورت پیوسته قائم مقام ‏ایشان باشد. این یکی از معانی اکمال دین به سبب ولایت نیز هست. (بیان علامه در المیزان : خروج الدين ‏من مرحلة القيام بالقيم الشخصي إلى مرحلة القيام بالقيم النوعي، و من صفة الظهور و الحدوث إلى صفة البقاء و ‏الدوام‏.)‏ ‏4️⃣ در این مرحله یک تحوّل جوهری در جامعه اسلامی حاصل می شود. اساسا یکی از نشانه های رشد و ‏بزرگ شدن هر شخص و جامعه ای، تحوّل در شاخصه هایی چون عوامل تهدید کننده و آسیب زننده ‏است. انسانی که در مسیر معنوی رشد می کند عوامل تهدید کننده ایمان او به مرور عوض می شوند و از ‏گناهان واضح و دم دستی به لایه های لطیف تری از تهدید منتقل می شود. جامعه اسلامی نیز با ارائه ‏ولایت امام در غدیر به مرحله ای دیگر از حیات خود رسید، رشد کرد و عامل تهدید اسلام و جامعه ‏اسلامی از عامل بیرونی به عامل درونی تبدیل شد. ‏ ‏5️⃣ در این مرحله و در سایه سار ولایت امام، تنها باید از خود و عامل درونی هراسید. کفر و نا سپاسی و ‏عدم تنظیم صحیح تعامل با محور ولایت و امامت است که زمینه ساز سلب این نعمت تمام است. شکل ‏گیری پدیده شوم نفاق و خود محوری در این رابطه و حب دنیا و احیانا طغیان و شوریدن نسبت به ‏محور امامت، جامعه را از بهشت ولایت خارج و وارد زمینی بائر و بی حاصل و استعداد سوز و انسان ‏سوز می کند. ‏ ‏6️⃣ علامه طباطبائی در تفسیر المیزان می فرمایند خداوند تنها در مورد امر ولایت و در تحذیر انسان ها ‏نسبت به تعامل ناصحیح با آن است که انسان ها را از نفس خویش بیم داده (و لم يحذر الله العباد عن نفسه ‏في كتابه إلا في باب الولاية : خداوند بندگانش را در قرآن تنها در باب ولایت است که از خویش ترسانده و ‏این گونه تهدید کرده است)؛ در مورد امر ولایت است که می فرماید از این پس از این و آن نهراسید و تنها ‏از منِ خدا بهراسید ( فلاتخشوهم و أخشونِ) و این مطلبی است که در آیه 28 سوره آل عمران نیز پس از ‏طرح مسئله ولایت، با عبارت "و یحذرّکم الله نفسه" بیان شده است. ‏ ‏7️⃣ شورش علیه محور امام و ولایت به قدری سهمگین است که به مثابه ضربه مستقیم به قلب جامعه انسانی ‏است که مصداق بارز آن در سقیفه، جامعه ایمانی و انسانی را به صورت کلی از محور و وضعیت تعادل و ‏سلامت خارج کرد و آن شد که دنیای امروز و تمدن انسانی کنونی، نتیجه آن است. سنگ آسیاب انسانیت ‏و اسلام، در سقیفه و در تقابل با قیّم و قلب جامعه یعنی امام الهی، از محور خویش خارج گردید و تا ‏دوباره این آسیاب بر آن محور دائر نشود، جامعه انسانی طعم حیات بهشتی و زندگی جمعی توحیدی که ‏همان حیات طیّبه است را نخواهد چشید. (أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوار. ‏جَهَنَّمَ‏ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ الْقَرار. سوره ابراهیم آیه 28‏)