🔴 #زندگینامۀ مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ به #قلم_ایشان، قسمت ۹۱: 🔸... يک روز كه قرار بود در ديزَج‌خَليل با كشتی‌‏گير جوان آن‌‏جا، محمود، كشتى بگيرم، يكى ـ دو ساعت قبل از شروع برنامه، من با چند نفر از دوستانم، به همراهى پهلوان‌‏صَفدَر به آن‌‏جا رفتيم. 🔸پهلوان‌‏صفدر، هرچندكه سعى می‌‏كرد من از جلو چشمش دور نشوم، ولى آن‌‏جا گفت می‌‏خواهد سرى به خانۀ يكى از دوستانش بزند و به ما گفت در باغ‌‏هاى آن‌‏جا گردشى بكنيم تا وقت مسابقه برسد. 🔸من با چند نفر از دوستانم، به «سرچشمۀ مولات» رفتيم. جاى خيلى زيبا و باصفايى بود. در سرچشمه نشسته بوديم كه ۶ و ۷ نفر از جوانان همان دِه، پيش ما آمدند و يكى از آن‌‏ها كه در حدود ۲۰ سال يا بيش‌‏تر داشت، رو به ما كرد و گفت: «شيرخدا كدام يک‌ از شماها است؟» بچه‌‏ها مرا نشان دادند. 🔸او يک نگاه تندى به من كرد و گفت: «آهاى! بچه! ببين چه می‌‏گويم. امروز كه می‌‏خواهى با محمود، برادر من، كشتى بگيرى، حواسّت را جمع كن.» گفتم: مثلاً چه كار كنم؟ گفت: «سعى كن كه بر او غلبه نكنى؛ اگر او را به زمين بزنى، به حسابت می‌‏رسم [و] تو را به چاه می‌‏اندازم.» يكى از دوستان من، به او گفت: «هيچ غلطى نمی‌‏توانى بكنى.» 🔸او از اين حرف، بدش آمد؛ خواست به ما حمله كند. من گفتم: داداش! تو، خودت، كشتى بلدى؟ گفت: «آرى كه بلدم.» گفتم: اگر مايل باشى، من با خود تو كشتى می‌‏گيرم؛ نه با برادرت! دستش را به سينه‌‏اش زد و با تمسخر گفت: «با من؟!» گفتم: آرى؛ با تو. گفت: «حرف‌‏هاى گنده‌‏گنده می‌‏زنى.» گفتم: امتحانش مجّانى است. گفت: «كجا؟» گفتم: همين‌‏جا. گفت: «يالّا پا شو.» 🔸من پا شدم. ... 📖 شیرخدای آذربایجان، ص ۱۰۶ و ۱۰۷. @benisiha_ir

🔴 #پند_پیران_بر_پوران مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ در کتاب «پند پیران بر پوران» (پندنامۀ ایشان به فرزندشان): 🌷 #پسرم! علف‌های هرز را از گلستان دلت بکَن. 💻 مشاهدۀ مطالب دیگر این کتاب: http://benisiha.ir/235/ #جهاد_با_نفس، #دل، #رذائل @benisiha_ir

🔴 #نوشتار_کوتاه 🔹یکی از به‌ترین راه‌های حاجت‌گرفتن انسان، این است که انسان‌های صالح برای او دعا کنند؛ پس چنین کسانی را پیدا کنیم و مؤدّبانه و فروتنانه از آنان درخواست کنیم که برای حاجت‌هایمان دعا کنند. از یک خروشِ «یا ربِ» شب‌زنده‌دارها حاجت‌روا شدند هزاران‌هزارها #التماس_دعا، #حاجت‌گرفتن، #دعا، #شب‌زنده‌داری @benisiha_ir

🔴 #چکیده_سخنرانی تاریخ ۲۱ / ۲ / ۱۴۰۲ 🔹آب، سَرور نوشیدنی‌ها در دنیا و آخرت است. 🔹مزۀ آب، مزۀ زندگی است. 🔹نوشیدن آب، باعث چرخیدن غذا در معده، آرام‌شدن خشم، افزایش عقل و خاموش‌شدن صفرا می‌شود. 🔹نوشیدن آب خنک، لَذّت بیش‌تری دارد. 🔹نوشیدن آب زیاد، پس از غِذا اشکال ندارد؛ امّا پس از غیر آن، زیاد آب ننوش. [البتّه پس از غذای گوشتی و غذای روغنی (چرب)، بلافاصله آب ننوش.] 🔹آب زمزم، باعث شِفای هر دردی است. 🔹آب آسمان [= آب بارانی که با آلاینده‌ها آلوده نشده باشد] بدن را پاکسازی و دردها را دور می‌کند. 🔹فرات، رودی است که برکت زیادی دارد و هیچ رودی در شرق و غرب زمین، بابرکت‌تر از آن نیست و اگر مردم برکت آن را می‌دانستند، در دو طرف آن، چادر می‌زدند [و زندگی می‌کردند]. هر روز ۷ قطره از بهشت در آن می‌افتد. هر شب، فرشته‌ای از آسمان فرود می‌آید که همراهش ۳ مثقال، مُشک بهشتی است و او آن‌ را در رود فرات می‌ریزد. اگر کسانی که زیاد گناه می‌کنند، وارد آن نمی‌شدند، چنانچه بیماری وارد آن می‌شد، بهبود می‌یافت. کودکی که کامش با آب فرات برداشته شود، دوستدار اهل بیت ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ می‌شود. 🔹از آب چشمه‌های گرمی که در کوه‌ها هستند و از آن‌ها بوی گوگرد می‌آید، توقّع درمان‌‌ نداشته باش. 🔹آب را خوب بِمَک و آن را یکباره سرنکَش؛ وگرنه، باعث درد کبد می‌شود. 🔹نوشیدن آب با ۳ نفس، به‌تر است. اگر مردی مقداری از آبی را که اشتها دارد، بنوشد، سپس ظرف آن را [از دهانش] دور و خدا را حمد کند [مثلاً: بگوید: «الحمد للّه.»]، بعد دوباره بنوشد، سپس ظرف آن را دور و خدا را حمد کند و بعد[، بقیّه‌اش را] بنوشد، خدا بهشت را بر او واجب می‌کند [و او سرانجام به بهشت خواهد رفت]. اگر [هنگامی که می‌خواهی آب بنوشی،] «باسم‌الله» بگویی و آب بنوشی و بگویی: «الحمد للّه» و دوباره «باسم‌الله» بگویی و آب بنوشی و بگویی: «الحمد للّه» و برای بار سوم، «باسم‌الله» بگویی و آب بنوشی و بگویی: «الحمد للّه»، آن آب تا هنگامی که در شکم تو است و [از بدنت] خارج نشده است، برای تو تسبیح [= «سبحان‌الله»] می‌گوید [و ثواب و آثار تسبیحش، به تو داده می‌شود]. #آب، #آب_زمزم، #آب_فرات، #باران، #بهشتی‌شدن، #درمان، #شفا، #طب_اسلامی، #نوشیدن، #نوشیدنی @benisiha_ir

🔴 #ابیات_مهدوی 🍀 به یاد امام زمان مهرْبانمان ـ عجّل الله تعالی فرجه الشّریف. ـ زَمزَمه کنیم: اللّهمّ! کن لولیّک الحجّة بن الحسن... . 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ دربارۀ آن حضرت: 🔶 از حُسن رُخش ـ وَه! ـ چه بگویم؟، که مُحال است 🔶 عمری است که من عاشق آن حُسن و جَمالم (ـ حُسن: زیبایی. وه: واژۀ ابراز تعجّب و تحسین. جمال: زیبایی.) 📖 امید آینده، ص ۱۷۲. 💻 مشاهدۀ ابیات مهدوی دیگری از ایشان: http://benisiha.ir/353/ #امام_زمان (علیه السّلام) @benisiha_ir

🔴 #زندگینامۀ مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ به #قلم_ایشان، قسمت ۹۲: 🔸... با اين كه لباس كشتى به تنم نبود، همين‌‏طورى در سرچشمه بدون داور با موسى، برادر بزرگ محمود، كشتى گرفتم. 🔸او، با اين كه سنّش خيلى از من بيش‌‏تر بود، ولى من از فنونى كه پهلوان‌‏صفدر يادم داده بود، با او سخت درآويختم. آن‌‏قدر نمانده بود كه پشتش را همان‌‏جا روى خاک‌‏هاى خيس‌‏شده بخوابانم، كه يكمرتبه دوستانش براى زدن من دسته‌‏جمعى حمله كردند و با مشت و لگد، به جانم افتادند. دوستان من هم به عنوان دفاع از من پيش آمدند و درگيرى سختى با مشت و چوب و لگد، بين ما پيش آمد تا اين كه يكى از آن‌‏ها چوبى محكم به صورت من زد. سخت مجروح شدم و نصف بيش‌‏تر صورتم را خون گرفت. گوشۀ چشمم هم آسيب ديد. 🔸وقتى آن‌‏ها وضع را اين‌‏چنين ديدند، پا به فرار گذاشته و رفتند. دوستان، دست مرا گرفته، به سرچشمه آوردند. 🔸من می‌‏خواستم خون‌‏هاى صورتم را بشُويم؛ ولى يكى از دوستانم گفت: «خون‌‏ها را از صورتت نشُوى. بيایيد برويم پيش پهلوان‌‏صفدر و بزرگان دِه، جريان را بگوييم؛ بعد به پاسگاه ژاندارمرى شَبِستَر شكايت كنيم.»؛، ولى من گوش به اين حرف‌‏ها نداده، خون‌‏هاى صورتم را شسته و با دستمال يكى از دوستانم، چشمم را بستيم. ... 📖 شیرخدای آذربایجان، ص ۱۰۷ و ۱۰۸. @benisiha_ir

🔴 #حرفهای_طلایی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ در کتاب «حرف‌های طِلایی» (پندنامۀ ایشان به دخترشان): 🌷#دخترم! بکوش که نامحرم‌ها تو را نشناسند. 💻 مشاهدۀ مطالب دیگر این کتاب: http://benisiha.ir/149/ #نامحرم @benisiha_ir

🔴 #ابیات_مهدوی 🍀 به یاد امام زمان مهرْبانمان ـ عجّل الله تعالی فرجه الشّریف. ـ زَمزَمه کنیم: اللّهمّ! کن لولیّک الحجّة بن الحسن... . 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ دربارۀ آن حضرت: 🔶 خورشید دلش قلب مرا آب روان کرد 🔶 از چشمۀ او سرزده چون آب زلالم 📖 امید آینده، ص ۱۷۲. 💻 مشاهدۀ ابیات مهدوی دیگری از ایشان: http://benisiha.ir/353/ #امام_زمان (علیه السّلام) @benisiha_ir

🔴 #زندگینامۀ مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ به #قلم_ایشان، قسمت ۹۳: 🔸... به طرف دِه [دیزَج‌خَلیل و] محلّ برگزارى مسابقه حرَكت كرديم. وقتى به نزديكى آن‌‏جا كه مردم جمع شده بودند، رَسيديم، آن‌‏هايى كه مرا می‌‏شناختند، پِچ‌‏پِچ راه انداختند و از همديگر می‌‏پرسيدند: «چه شده؟ شيرخدا با كه دعوا كرده؟» تا اين كه پهلوان‌‏صفدر و ديگر داوران، با روحانى محل به آن‌‏جا آمدند. 🔸وقتى چشم پهلوان‌‏صفدر به من افتاد، با صداى بلند، مرا پيش خود خواند [و] گفت: «چه شده شيرخدا!؟ چه كسى تو را زده؟ تو كه اهل دعوا نيستى.» آنچنان با عصبانيّت، اين حرف‌‏ها را می‌‏زد كه گويا از شدّت غضب، روح از بدنش خارج می‌‏شد.» پشت‌سر هم به من می‌‏گفت: «يالّا! بگو ببينم كه زده. چرا زده.» 🔸دوستانم خواستند جريان را بگويند؛ ولى من پيش‌‏دستى كرده، گفتم: «چيزى نشده. هيچ جاى بدنم درد نمی‌‏كند. حاضرم هر دو مسابقه را همين الان انجام بدهم.»؛ ولى پهلوان‌‏صفدر دست‌‏بردار نبود، می‌‏خواست اصل قضيّه را بداند و مسبّب اين كار را توبيخ كند. 🔸گفت: «بعضی‌‏ها چقدر كوتاه‌‏فكر هستند! كسى كه می‌‏خواهد از نيروى خدادادى خود استفاده كند، حسودان و كوتاه‌‏نظران، او را سركوب می‌‏كنند و نمی‌‏گذارند او پيشرفت كند؛ ولى چه حسودان بخواهند و چه نخواهند، اگر خدا بخواهد، شيرخدا با هوش و فراست و نيروى بدنى كه دارد، روزبه‌‏روز كارش پيش رفته و افتخار اين مرز و بوم خواهد شد. من او را از همۀ شماها، بيش‌‏تر می‌‏شناسم. ۴ ـ ۵ سال است كه به يارى الله به نام مولا [علی ـ علیه السّلام. ـ ] او را تربيت كرده و تمام فن و فنون كشتى را به او ياد داده‌‏ام.» 🔸بعداً به همۀ مردم كه آن‌‏جا جمع شده بودند، گفت: «چنانكه من در دِه خودمان، بنيس، گفتم، اين‌‏جا هم می‌‏گويم: اگر كسى بخواهد از روى غرض و دشمنى، به شيرخدا آسيبى برساند، با من طرف است. از او تلافى خواهم كرد.» 🔸آن‌‏گاه رو به ريش‌‏سفيدان آن محل گرفت [و] با كنايه گفت: «ما رسم و رسوم مهمان‌دارى شما را نمی‌‏دانستيم!» 🔸بعد از اين گفتار پهلوان‌‏صفدر، روحانى محل و چند نفر از ريش‌‏سفيدان، از پيشامد ناگوارى كه به وجود آمده بود، عذرخواهى كرده و از ما خواستند خِلافكارى جوانان دِهِشان را ناديده بگيريم. ما عذرشان را پذيرفتيم؛ سپس پهلوان‌‏صفدر به من گفت: «شيرخدا! می‌‏توانى مسابقۀ قِرائت قرآن و كشتى را با اين وضع انجام بدهى؟» گفتم: «آرى؛ ان‌‏شاءالله به يارى خدا با همين وضعى كه دارم، هر دو مسابقه را انجام می‌‏دهم.» 🔸سپس در مسجد، قرائت قرآن و در محلّ كشتى، برنامه مسابقۀ كشتى برقرار شد. طرف كشتى من كه محمود بود، از كار برادرش، موقع كشتی‌‏گرفتن از من پوزش خواست و با احتياط با من كشتى گرفت و من در بين جمع، برندۀ هر دو مسابقه معرّفى شدم. 🔸اين، يكى از خاطرات تلخ زمان كشتی‌‏گيرى من در زمان نوجوانی‌‏ام بود. ... 📖 شیرخدای آذربایجان، ص ۱۰۸ ـ ۱۱۰. @benisiha_ir