چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابی

ای آنکه در حجابت دریای نور داری..

من غرق در گناهم، کی می کنی نگاهم؟

برعکس چشمهایم چشمی صبور داری...

از پرده ها برون شد، سوز نهانی ما..

کوک است ساز دلها، کی میل شور داری؟

در خواب دیده بودم، یک شب فروغ رویت..

کی در سرای چشمم، قصد ظهور داری؟

‌راستش را بخواهی! دوست دارم به نگاهی... مرا هم بخری؛ مثل حُـر! دلم... عاقبت به خیری می‌خواهد؛ زیر سایه‌ی پَرچم! میان روضه... با ذکر نامت؛ حُـسین‌جان💚

نقل‌کرده‌اند: شب عروسی حضرت ام البنین عليهاالسلام بود که وارد خانه امیرالمؤمنین علیه السـلام شد؛ در همان شب نیز امام حسن و امام حسین علیهماالسلام مقداری کسالت داشتند. آن بانوی مکرمه در آن شب تا سحر از حسنین علیهماالسلام پرستاری نمود و مشغول خدمتگذاری به ایشان شد و خطاب به امیرالمومنین علی علیه السـلام فرمود: إنّي لَن أَشعَرَ بِفَرحَةِ الزّواجِ إلّا بعدَ شِفاءِ أبنيَّ الحسنِ والحسين عليهمالسلام من خوشحالی و فرَح ازدواج را احساس نمی‌کنم مگر بعد از بهبودی و شفای دو فرزندم حسن و حسین علیهماالسلام .. 📜العباس رجل العقيدة والجهاد ص۳۴ 📜أُم البنين سيدة نساء العرب ص۵۰ 📜أدب الطف ج۱ ص۷۲

بنده‌ای پرسید: اگر تو سرنوشتم را نوشته‌ای،دیگر چرا دعا کنم؟ پاسخ شنید: شاید نوشته باشم هرچه دعا کند.