🚩 این عشق و این حماسه میراث زینب است
مدت زیادی از شروع جنگ نگذشته بود که توی شهر اعلام شد برای بیمارستان نیاز به پتو و ملافه دارند با خانم‌های دیگر مقداری پتو و ملافه از همسایه‌ها جمع کردیم و به بیمارستان رساندیم .
آنجا کوهی از لباس و ملافه و پتوی خونی دیدیم که بخاطر آلودگی قابل استفاده نبود.
آن روز ما زنان آستین بالا زدیم و کنار محوطه بیمارستان شروع کردیم به شستن ، کم کم تعدادمان زیاد شد و برای راحتی بیشتر برایمان یک ساختمان رختشورخانه ساختند.
بسیاری از مادران و همسران شهدا و رزمندگان همراه ما شدند و گویی لباس‌های پاره‌ی جانشان را می‌شستند گاهی پاره‌های پیکر رزمنده‌ها بین لباس‌ها به رختشورخانه می‌آمد و صدای روله روله خواندن خانم‌ها آتش به قلب‌مان می‌انداخت .
هشت سال بوی خون و مواد شوینده و یافتن پاره‌های تن عزیزان را جز در آینه‌ی ما رأیت الا جمیلا نمی‌شد به تماشا نشست
و بعد از دفن پاره‌های پیکر شهدا جز روضه نمی‌توانستیم مرهمی برای زخم جگرمان پیدا کنیم.
ذکر صلوات جانی تازه به ما می‌بخشید و با مداحی نشاطی مهمان قلب ما می‌شد که بتوانیم حماسه‌هایی زینبی رقم بزنیم .
روایت حماسه زنان در رخت شورخانه بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک - سالهای دفاع مقدس
برداشتی از کتاب حوض خون
اسفند ۱۴۰۱
متن: سعیده کرمانی
دریافت فایل باکیفیت در کانال:
خیمه بانوان هنرمند هیأتی
@Kheymeh_Art
@berangenoor_saberpour
