♨️اعلام برائت مورخان و نظریه پردازان مطرح دنیا از شورش هرزه ها برای حفظ آبروی علمی خود/ دیروز گلدستون، امروز آبراهامیان، فردا؟ چند روز بعد از مصاحبه تاریخی جک گلدستون علیه شورش زن، زندگی، آزادی که پرسشهای جدی را نسبت به وقوع انقلاب در ایران مطرح کرد و گفت: "اگر کسی فکر کند همین‌که اعتراض کند و خشمش را نشان بدهد اوضاع دگرگون می‌شود خوش‌باوری است" این بار پرفسور آبراهامیان استاد تاریخ دانشگاه های آکسفورد، پرینستون و باروک که کتابهایش جزو کتب مورد علاقه جریان روشنفکری در ایران است آب پاکی را روی دست اپوزیسیون ریخته و ضمن تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی پابرجا خواهد ماند، حتی حاضر نشده نام انقلاب را برای ناآرامی های اخیر به کار ببرد و آن را "شورش" توصیف کرده است. وی این تحولات را صرفا چندپارگی های اجتماعی دانسته و حتی وارد میدان شدن فردی مثل رضاپهلوی را هم به ضرر جریان اپوزیسیون توصیف کرده است. به نظر میرسد با گذشت ۶ ماه از نا آرامی های اخیر که بیشتر از آنکه ریشه در داخل داشته باشد حاصل یک جریان مهندسی شده تحمیلی از خارج از کشور بود، حالا یکی یکی جامعه شناسان، مورخان و اندیشمندان علوم سیاسی مختلف در دنیا که اتفاقا هیچکدام شان هم سمپات جمهوری اسلامی نیستند با اعلام برائت از این شورش، درصدد حفظ آبروی تئوریک و علمی خود هستند. زیرا به خوبی میدانند که مواضع آنها درباره این اتفاقات در تاریخ ثبت خواهد شد و هر نوع سخن هیجانی و غیرواقع بینانه، اعتبار علمی و تئوریک آنها را به شدت مخدوش خواهد کرد. شاید حتی اگر امروز سید جواد طباطبایی نیز در قید حیات بود از اظهار نظر عجولانه قبلی اش که این شورش های کور را انقلاب ملی! توصیف کرده بود برائت می جست چون هر فرد آگاه و واقع بینی از همان ابتدا میفهمید نام انقلاب برای این شورش کور که ریشه اش نیز توطئه خارجی بود، چقدر مضحک و خیال پردازانه است. در ادامه اهم سخنان آبراهامیان با یورونیوز را میخوانید: 🔻در مورد اعتراضات در ایران یا آنطور که من آنها را شورش می‌نامم، انتظارات اغراق‌آمیز یا خوش‌بینانه‌ای ایجاد شد که این شورش‌ها به انقلاب منجر می‌شود. 🔻انقلاب به فرآیندی گفته می‌شود که یک قیام عمومی از پایین صورت گرفته و رژیم را سرنگون می‌کند. با این توصیف‌ها آنچه در سال ۱۹۷۹ در ایران رخ داد یک انقلاب واقعی بود. 🔻مردمی که در خیابان‌های ایران حضور داشتند امیدوار بودند که همان اتفاقات سال ۱۹۷۹ بار دیگر رخ دهد اما مسئله این است که حکومت شاه هیچ مشروعیتی نداشت و این مشکل اصلی رژیم او بود... هنوز جمهوری اسلامی مشروعیت دارد. 🔻ما هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه رژیم به سمت فروپاشی برود، نداریم.  🔻من فکر می‌کنم حضور شاهزاده جوان یا هر چیز دیگری که می‌توان اسمش را گذاشت به عنوان رهبر، باعث تضعیف اعتراضات و تقویت رژیم خواهد شد. چراکه مردم خواهند پرسید اعتبار دموکراتیک و سکولار او از کجا آمده؟  ♦️در ادامه خبرنگار که ظاهرا از پاسخهای آبراهامیان تعحب کرده از او می پرسد: "گروهی از مخالفان جمهوری اسلامی معتقدند که آرام شدن نسبی اعتراضات در یک روند انقلابی عادی است. ممکن است مردم خشمگین دوباره پس از مدتی به خیابان‌ها بازگردند و روند سقوط جمهوری اسلامی را تسریع بخشند. آیا می‌توان شرایط امروز را با مقطعی پیش از انقلاب ۵۷ مقایسه کرد؟" اما پاسخ آبراهامیان جالب است: "خیر. چون همچنان مسئله مشروعیت است. شاه در ۲۸ مرداد مجبور شد از نیروهای خارجی برای ادامه حکومت خود استفاده کند در نتیجه دیگر نمی‌توانست از مشروعیت سخن بگوید. اما در مورد جمهوری اسلامی هنوز بخشی از مردم مشروعیت رژیم را قبول دارند ضمن اینکه هیچ نشانه‌ای مبنی بر ریزش در سپاه پاسداران وجود ندارد." ♦️این بار خبرنگار با سماجت بیشتری از آبراهامیان می پرسد: "شما به مشروعیت مذهبی در ایران اشاره کردید اما در جنبش اخیر ما شاهد این بودیم که اتفاقا حملاتی به روحانیون صورت گرفت. از جنبش عمامه پراکنی گرفته تا حملات لفظی و فیزیکی که علیه روحانیت شیعه در ایران صورت گرفت. آیا این به معنای پایان تقدس روحانیت شیعه در ایران مدرن نیست؟" اما بازهم پاسخ آبراهامیان جالب است: "خیر من این طور فکر نمی‌کنم. این قبلا هم بوده است. من به یاد دارم که مثلا ۲۰ سال قبل هم مثلا تاکسی‌ها، در خیابان‌ها روحانیون را سوار نمی‌کردند. همواره شاخص‌هایی در تاریخ ایران بوده که این نگاه نسبت به روحانیون وجود داشته است. از صادق هدایت گرفته که شما نمی‌توانید هیچ کسی را ضد روحانیت‌تر از او پیدا کنید یا مثلا احمد کسروی. با این حال همچنان رابطه‌ای میان بخشی از جوامع محلی و روحانیت وجود دارد که جایگاه روحانیت را محترم می‌شمارند و برای آن ارزش قائل هستند و من فکر نمی‌کنم این از بین برود" @bidar8

♨️ بازی با آتش در اوکراین؛ خطرات نادیده گرفته شده تشدید فاجعه بار اوضاع(1) جان مرشایمر 🔹 ایالات متحده و متحدانش در ابتدا با این هدف از اوکراین حمایت کردند تا از پیروزی روسیه جلوگیری و به مذاکره برای پایان مطلوب نبرد کمک کنند. اما زمانی که ارتش اوکراین شروع به در هم کوبیدن نیروهای روسی به ویژه در اطراف کی‌یف کرد، دولت بایدن مسیر خود را تغییر داد و متعهد شد که به اوکراین در پیروزی در جنگ علیه روسیه کمک کند. این کشور هم‌چنین با اعمال تحریم‌های بی‌سابقه به دنبال آسیب جدی به اقتصاد روسیه بود. همان‌طور که لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا در ماه آوریل اهداف ایالات متحده را توضیح داد، "ما می‌خواهیم روسیه به حدی ضعیف شود که قادر به تکرار اقداماتش در حمله به اوکراین نشود". در واقع، ایالات متحده قصد خود را برای حذف روسیه از صفوف ابرقدرت‌ها اعلام کرد. 🔸 بر خلاف نگاه متداول در غرب، مسکو به اوکراین حمله نکرد تا آن را فتح کند و آن را بخشی از روسیه بزرگ کند. هدف اصلی آن جلوگیری از تبدیل شدن اوکراین به یک سنگر غربی در مرز روسیه بود. پوتین و مشاورانش به ویژه نگران پیوستن اوکراین به ناتو بودند. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در اواسط ژانویه به طور مختصر به این نکته اشاره کرد و در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: "کلید همه مسائل تضمین عدم گسترش ناتو به سمت شرق است". برای رهبران روسیه، چشم‌انداز عضویت اوکراین در ناتو، همان‌طور که خود پوتین قبل از تهاجم بیان کرد، «یک تهدید مستقیم برای امنیت روسیه» است - تهدیدی که تنها با جنگ و تبدیل اوکراین به یک کشور بی‌طرف یا شکست خورده از بین می‌رود. 🔹  کی‌یف، واشنگتن و مسکو همگی عمیقاً متعهد هستند که به بهای رقیب خود برنده شوند و این فضای کمی برای سازش باقی می‌گذارد. به عنوان مثال، نه اوکراین و نه ایالات متحده احتمالاً اوکراین بی‌طرف را نمی پذیرند. در واقع، اوکراین روز به روز بیش‌تر با غرب پیوند می‌خورد.  هم‌چنین روسیه احتمالاً تمام یا حتی بیش‌تر اراضی که در اوکراین تصرف کرده، پس نمی‌دهد -به‌ویژه از آن‌جا که خصومت‌هایی که به درگیری‌ها در دونباس بین جدایی‌طلبان طرفدار روسیه و دولت اوکراین در هشت سال گذشته دامن زده‌اند، شدیدتر از همیشه هستند. 🔸 سه راه اساسی برای تشدید تنش وجود دارد که ذاتی جریان جنگ است: یک یا هر دو طرف عمداً برای پیروزی بر شدت عمل خود می‌افزایند، یک یا هر دو طرف عمداً برای جلوگیری از شکست نزاع را شدت می‌بخشند، یا جنگ نه با انتخاب عمدی، بلکه به طور سهوی تشدید می‌شود. هر مسیری این پتانسیل را دارد که ایالات متحده را وارد جنگ کند یا روسیه را به سمت استفاده از سلاح های هسته ای سوق دهد، و شاید هر دو احتمال. منبع https://www.foreignaffairs.com/ukraine/playing-fire-ukraine @bidar8

♨️ همه سناریوهای درگیری آمریکا (۲) فارن افرز 🪐 سناریوی ناامیدی جان مرشایمر 🔹 ارتش ایالات متحده به طرق مختلف می‌تواند درگیر جنگ شود. وضعیتی را در نظر بگیرید که جنگ یک سال یا بیش‌تر طول می‌کشد و نه چشم‌انداز راه‌حل دیپلماتیک در دسترس است و نه مسیری امکان‌پذیر برای پیروزی اوکراین. در عین حال، واشنگتن برای پایان دادن به جنگ ناامید است -شاید به این دلیل که باید بر مهار چین تمرکز کند یا به این دلیل که هزینه‌های اقتصادی حمایت از اوکراین باعث ایجاد مشکلات سیاسی در آمریکا و اروپا شده است. 🔸 در آن شرایط، سیاست‌گذاران ایالات‌متحده دلایل زیادی برای در نظر گرفتن گام‌های مخاطره‌آمیز-مانند ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین یا استقرار گروه‌های کوچکی از نیروهای زمینی ایالات متحده- برای کمک به اوکراین برای شکست روسیه پیش رو دارند. 🪐 سناریوی فروپاشی ارتش اوکراین 🔹سناریوی محتمل‌تری برای مداخله ایالات متحده در شرایطی رخ می‌دهد که ارتش اوکراین شروع به فروپاشی کند و به نظر برسد روسیه در آستانه کسب یک پیروزی بزرگ است. در این صورت، با توجه به تعهد عمیق دولت بایدن به جلوگیری از چنین نتیجه‌ای، ایالات متحده ممکن است با درگیر شدن مستقیم در جنگ تلاش کند تا جریان را تغییر دهد. به راحتی می‌توان تصور کرد که در این شرایط مقامات آمریکایی معتقدند اعتبار کشورشان در خطر است و خود را متقاعد می‌کنند که استفاده محدود از زور، اوکراین را -بدون ترغیب پوتین به استفاده از سلاح هسته‌ای- نجات می دهد. از سوی دیگر، یک اوکراین ناامید ممکن است حملات گسترده‌ای را علیه شهرهای روسیه انجام دهد -به این امید که چنین تشدید اوضاعی واکنش گسترده روسیه را برانگیزد و در نهایت ایالات متحده را مجبور به پیوستن به جنگ کند. 🔸سناریوی نهایی برای دخالت آمریکا مستلزم تشدید غیرعمدی اوضاع است: واشنگتن بدون این‌که بخواهد با یک رویداد پیش‌بینی نشده که اوج می‌گیرد، به جنگ کشیده شود. 🔹شاید هواپیماهای جنگنده آمریکا و روسیه که بر فراز دریای بالتیک در تماس نزدیک بوده‌اند، به طور تصادفی با هم برخورد کنند. چنین حادثه‌ای - با توجه به سطوح بالای ترس در هر دو طرف، عدم ارتباط، و شیطان‌سازی متقابل- می‌تواند به راحتی اوضاع را متشنج کند. 🔸یا شاید روسیه ساختمانی در کی‌یف یا یک سایت آموزشی در اوکراین را ویران کند و تعداد قابل توجهی از آمریکایی‌ها مانند امدادگران، مأموران اطلاعاتی یا مستشاران نظامی را به طور ناخواسته به قتل برساند. دولت بایدن که در داخل با یک هیاهوی عمومی مواجه است، تصمیم می گیرد که باید تلافی کند و به اهداف روسیه حمله کند، که سپس منجر به تبادل آتش سهمگین بین دو طرف می‌شود. منبع https://www.foreignaffairs.com/ukraine/playing-fire-ukraine @bidar8

♨️ در اسرائیل چه می‌گذرد؟ @bidar8

♨️ مقاله جالب توجه توماس فریدمن در نیویورک تایمز: 🔺"اتفاقات اسرائیل یک واقعیت جدید و نگران‌کننده را برای امریکا آشکار کرده است. برای اولین بار رهبر اسرائیل یک بازیگر غیرمنطقی است، خطری نه تنها برای اسرائیلی‌ها، بلکه برای منافع و ارزش‌های مهم آمریکا. این امر مستلزم ارزیابی مجدد فوری از سوی بایدن و لابی یهودی طرفدار اسرائیل در آمریکا است. 🔸نتانیاهو به یک بازیگر غیرمنطقی در روابط بین‌الملل تبدیل شده، کسی که دیگر نمی‌توانیم رفتارش را پیش‌بینی کنیم و بایدن به سخنانش نباید اعتماد کند. برای شروع، واشنگتن باید مطمئن شود که نتانیاهو از آمریکا استفاده نمی کند. عدم ارسال تسلیحات برای شرکت درهر نوع جنگ دلخواه با ایران یا حزب الله بدون تایید کامل و مستقل فرماندهی عالی نظامی اسرائیل که با کودتای قضایی او مخالفت کرده است. 🔹زمان آن فرارسیده که دولت آمریکا، کنگره و لابی‌های یهودی آمریکا که غالباً توانمندسازان نتانیاهو بوده‌اند، آشکارا روشن کنند که آنها نیز با همه آن اسرائیلی‌ها هستند که درهفته گذشته به خیابان آمدند تا اطمینان حاصل کنند که هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس اسرائیل [اشغال فلسطین] آخرین آن نخواهد بود." @bidar8

♨️کارشناس شبکه ترکیه: وقتی می‌گویید به مرزهای تاریخی برگردیم فکر نمی‌کنید ایرانی‌ها از خوشحالی بشکن می‌زنند و پایکوبی می‌کنند؟ @bidar8

🌏 جنگ سرد دوم آغاز شده است‌. (بخش۳) جان مرشایمر 🔺سرانجام رقابت آمریکا و چین، جنگ است 🔹 مرشایمر شکست تمام‌عیار استراتژی تعامل با چین که کمابیش در طول دوران ریاست‌جمهوری ۴ رئیس‌جمهور (بوش پدر، کلینتون، بوش پسر و اوباما) پابرجا بود را به تصویر می‌کشد و با ارائه نمونه‌هایی یادآور می‌شود که هیچ‌یک از تعامل‌گرایان اعم از نخبگان دانشگاهی و مفسران و تحلیلگران تا مقامات و مشاوران دولت، چنین پیامدی را پیش بینی نکرده بودند. 🔸 با گذشت سالها، مشخص شد که تعامل شکست خورده است. چین رشد اقتصادی بی‌سابقه‌ای را تجربه کرد، اما این کشور به یک لیبرال دموکراسی یا یک مشارکت‌کننده مسئول تبدیل نشد. برعکس، رهبران چین ارزش‌های لیبرال را تهدیدی برای ثبات کشورشان می‌دانند و همانطور که حاکمان قدرت‌های در حال ظهور معمولاً چنین می‌کنند، آنها سیاست خارجی تهاجمی فزاینده‌ای را دنبال می‌کنند. هیچ راهی برای دور زدن آن وجود ندارد: تعامل یک اشتباه استراتژیک بزرگ بود. همانطور که کرت کمبل و الی رتنر - دو مقام سابق دولت اوباما که تشخیص داده بودند تعامل شکست خورده است و اکنون در دولت بایدن خدمت می کنند - در این صفحات در سال 2018 نوشتند، "واشنگتن اکنون با پویاترین و قدرتمندترین رقیب خود در تاریخ مدرن روبرو است. 🔹 وقتی دو جنگ سرد را با هم مقایسه کنیم، آشکار می شود که رقابت ایالات متحده و چین بیشتر از رقابت ایالات متحده و شوروی قابلیت تبدیل شدن به یک جنگ داغ را دارد. اولین نقطه تضاد بین این دو تعارض به قابلیت ها مربوط می شود. چین در حال حاضر از نظر قدرت نهفته بیشتر از اتحاد جماهیر شوروی به ایالات متحده نزدیک شده است. اتحاد جماهیر شوروی در اوج قدرت خود، در اواسط دهه 1970، از نظر جمعیت از مزیت کمی برخوردار بود (کمتر از 1.2 به 1) و با استفاده از GNP به عنوان شاخصی تقریبی از ثروت، تقریباً به اندازه 60 درصد ایالات متحده ثروتمند بود. در مقابل، چین اکنون چهار برابر ایالات متحده جمعیت دارد و حدود 70 درصد ثروتمندتر است. اگر اقتصاد چین با نرخ چشمگیر حدود پنج درصد در سال به رشد خود ادامه دهد، در نهایت قدرت نهفته بیشتری نسبت به ایالات متحده خواهد داشت. 🔸 یک مشکل دیگر در مورد توانایی های اتحاد جماهیر شوروی وجود داشت که تا حد زیادی در مورد چین وجود ندارد: متحدان دردسرساز. در طول جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی حضور نظامی عظیمی در اروپای شرقی داشت و عمیقاً در سیاست تقریباً همه کشورهای آن منطقه درگیر بود. باید با شورش‌های آلمان شرقی، لهستان، مجارستان و چکسلواکی مبارزه می‌کرد. آلبانی، رومانی و یوگسلاوی به طور معمول سیاست های اقتصادی و امنیتی مسکو را به چالش می کشیدند.چین معاصر متحدان کمی دارد و به جز زمانی که صحبت از کره شمالی به میان می‌آید، بسیار کمتر از شوروی به دوستان خود وابسته است. به طور خلاصه، پکن انعطاف بیشتری برای ایجاد مشکل در خارج از کشور دارد. 🔹 یک "ایسم" وجود دارد که چین در مشت دارد ، یکی که به احتمال زیاد رقابتش را با ایالات متحده تشدید می کند: ناسیونالیسم. به طور معمول قوی ترین ایدئولوژی سیاسی جهان ، ناسیونالیسم دارای نفوذ محدودی در اتحاد جماهیر شوروی بود زیرا با کمونیسم در تضاد بود. ناسیونالیسم چینی اما از اوایل دهه 1990 در حال انباشته شدن است. آنچه آن را بسیار خطرناک می کند تأکید آن بر "قرن تحقیر ملی چین" است ، دوره ای که با جنگ اول تریاک آغاز شد ، که طی آن چین توسط قدرتهای بزرگ ، به ویژه ژاپن -و همچنین در روایت چینی ، ایالات متحده- قربانی شد. http://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-10-19/inevitable-rivalry-cold-war @bidar8

جاده‌ها چشم به راهند... @bidar8

♨️مهدی سبحانی سفیر جمهوری اسلامی ایران در سوریه بعد از یک دوره تلاش در این کشور، به عنوان سفیر ایران در جمهوری ارمنستان به ایروان اعزام خواهد شد.سبحانی از دیپلمات های باتجربه است. انتصاب مهدی سبحانی سفیر ایران در سوریه به عنوان سفیر جدید در ارمنستان پیام معناداری برای مقامات آزربايجان است. مهدی سبحانی سفیر کارکشته و باتجربه ای در سوریه بود و انتقال ایشان به ایروان با شرایط کنونی مناسبت دارد. @bidar8

♨️ فارن پالسی استفان والت 🔹 اسرائیل و ایران: در سال 2021، هشدار دادم که جو بایدن احتمالا با فشارهای تازه ای برای اقدام نظامی علیه ایران روبه رو خواهد شد. این پیش بینی من، بسیار بدبینانه بود: این مسئله در 2022 به نقطه جوش نرسید. اما اکنون بنیامین نتانیاهو بازگشته و در راس راستگراترین دولت تاریخ اسراییل قرار گرفته است. هر امکانی برای رسیدن به یک توافق تازه برای محدود کردن برنامه هسته ای ایران، اکنون بیشتر به یک رویای دست نیافتنی شباهت دارد. تصمیم احمقانه دونالد ترامپ برای خروج از برجام، به تهران امکان داد که به بمب هسته ای نزدیکتر شود و چنین به نظر می رسد که رهبران کنونی ایران هم بیشتر علاقمند به ذخیره سازی اورانیوم با غنای بالا و تحکیم زیرساخت هسته ای خود باشند تا گفت وگو بر سر محدودیت های تازه. 🔸 اراده ایران برای ارسال پهپاد به روسیه برای بکارگیری در جنگ علیه اوکراین، این احتمال را که شاهد پیشرفتی دیپلماتیک در جبهه هسته ای باشیم، بازهم کمرنگ تر می کند. موضع نتانیاهو در اولویت دادن به توقف برنامه هسته ای ایران به این معناست که دولت بایدن را برای اقدامی تهاجمی تر، زیر فشار قرار خواهد داد. هرچند دولت بایدن تمایلی به جنگ در خاورمیانه ندارد اما این بی میلی، نتانیاهو و متحدانش در داخل ایالات متحده را در پی جویی اهدافشان متوقف نخواهد کرد. 🔹 تایوان: به رغم سفر جنجالی نانسی پلوسی به تایوان در تابستان گذشته، ذهن های آرامتر در واشنگتن و پکن، تصمیم گرفتند که درجه حرارت را پایین بیاورند. این تصمیم شگفتی هم نبود چرا که بشقاب پکن و واشنگتن، هر دو، به خوبی پُر است. تا به اینجا به نظر می رسد که دولت بایدن از جنگ اعلام نشده اقتصادی اش علیه چین کناره گرفته است. متحدان آسیایی و اروپایی ایالات متحده آمریکا، از محدودیت های صادراتی فن آوری تراشه های پیشرفته یا عناصر محافظتی در برنامه کلان اقتصادی دولت آمریکا چندان خرسند نباشند و این برای چین، یک فرصت است. اطمینان دارم که در سال 2023 صلح بر شرق آسیا حاکم خواهد ماند. 🔸 اوکراین: پیش بینی من برای سال 2022، نادرست از آب درآمد؛ گفته بودم که روسیه یا حمله نمی کند یا یک حمله محدود خواهد داشت شبیه کاری که در گرجستان کرد. اکنون همه می دانیم که ولادیمیر پوتین، توانایی های ارتش روسیه را دست بالا و توانایی اوکراین را دست کم گرفته بود. همچنین برخلاف پیش بینی من، رهبری دولت بایدن در بسیج کمک به اوکراین، نمره بالایی گرفت. با این حال، نگاه به جلو، تصویر تیره تری را نشان می دهد. جنگ فاصله زیادی تا پایان خود دارد و این نگرانی وجود دارد که سال 2023، برای دولت بایدن، دولت اوکراین و بقیه ناتو، دشوارتر از سال گذشته باشد. حملات روسیه به زیرساخت های اوکراین، خساراتی عظیم برجای گذاشته و وسعت و جمعیت بیشتر روسیه هم چه بسا مسکو را قادر سازد که کی یف را – به رغم هر میزان از کمک خارجی – در یک جنگ فرسایشی، زمین گیر کند. البته این پیش بینی با اما و اگر همراه است چرا که اطلاعات دقیقی از تلفات واقعی دو طرف، نیروهای ذخیره و توانایی سرپا نگه داشتن نیروهایشان در آینده، در دسترس نیست. هیچ یک از دو طرف نشانه ای از آمادگی برای سازش بروز نمی دهند ضمن آنکه حتی اگر هر دو طرف واقعا هم خواهان سازش باشند، دستیابی به توافقی کارآمد، کار دشواری است. 🔹 سرزمین های اشغالی فلسطین: تعهد صریح دولت تازه اسرائیل به عمق بخشیدن به سامانه ناعادلانه کنونی در سرزمین های اشغالی، از هم اکنون زنگ های هشدار را در میان جناح پیشروها در آمریکا به صدا در آورده و برخی حامیان اسرائیل در ایالات متحده را هم نگران کرده است. انتظار نداشته باشید که دولت آمریکا، کاری بیشتر از ابراز "نگرانی" و موعظه درباره گزینه مرده راه حل دو کشوری انجام دهد. دولت تازه نتانیاهو، هر کاری هم که بکند، هیچکس در دولت آمریکا، آماده مایه گذاشتن برای حقوق فلسطینی ها یا تلاش برای کاهش کمک های آمریکا به اسرائیل نیست. این وضعیت، شکاف میان شعارهای دولت بایدن در پایبندی به دمکراسی و حقوق بشر با رفتار عملی اش را بیشتر خواهد کرد. اما واقعیت این است که نوبت به خاورمیانه که می رسد، این دو رویی چندان هم تازگی ندارد. منبع https://foreignpolicy.com/2023/01/04/looking-ahead-to-2023-by-looking-back/ @bidar8

♨️اتهام‌زنی و سیاه‌نمایی به سبک اعتمادآنلاین ! 🖋 قاسم روانبخش واقعا در این مملکت کسی نیست جلوی این جماعت را بگیرد و از این نظام مظلوم دفاع کند یا بنا نیست که بگیرند؟! یک روز اتهام قتل می زنند و یک روز اتهام مسمومیت ویک روز اتهام ماست و یک روز اسید پاشی!! ✍این در حالی است که در مواردی که بررسی شده به سناریویی از پیش طراحی شده اصلاح طلبان رسیده اند! قتل های زنجیره ای زمان خاتمی که 4سال تیتر اول روزنامه های زنجیره ای شده بود دائما انگشت اتهام به سپاه و بسیج و بچه‌های اطلاعات نشانه می رفتند و محاکمه آمران و عاملان را مطالبه می کردند سرانجام با تحقیق و تفحص معلوم شد که کار مصطفی کاظمی معاون وزیر اطلاعات آقای خاتمی و دوستانش بوده که همه از جریان اصلاح طلب بودند! محاکمه شدند و احکام آن ها اجرا شد. ✍چرا دستگاه قضایی و امنیتی و نظارتی کشور نسبت به این گونه اتهامات ساکت است؟! آیا منتظر هستید دوباره با اسیدپاشی که ظاهرا پروژه جدید آن هاست فضای کشور را ملتهب کنند و برای انتخابات مجلس از این نمد ها برای خودشان پلاسی ببافند؟! ✍اگر دیر بجنبید اسیدپاشی را شروع می کنند و با غول رسانه ای که در اختیار دارند و با حمایت رسانه های غربی آن را به گردن عناصر متدین خواهند انداخت و نظام اسلامی به موضع انفعال می افتد و#تبیین_حقیقت سخت می‌شود... @bidar8