The best #friends in the world.

- کتاب دزد

-

کِی می‌شود که آنکه روح و جانش را می‌نویسد، مدت‌ها نوشتن را رها کند؟ پاییز که می‌شود، آدمی که نوشتن را مدت‌هاست رها کرده است، می‌خواهد با سرمای باران و خش خش برگ‌ها و بارانی‌ها و چترها، بر گرمای قلمش بیفزاید. اما تو، حالا می‌توانی خروش سرمای پاییز را در گردش رنج میان رگ‌هایت حس کنی، که چگونه به آن‌ها گرما می‌بخشد؟ _ آگاتای سابق، چهارم‌آبان‌ماه‌هزاروچهارصدوسه؛

-

واژه‌ها همان زندان‌هایی هستند که نمی‌توانی رهایشان کنی. بگذار این‌گونه بگویم: واژه‌ها اعتیادآور هستند. واژه‌ها تو را می‌یابند، خود را به تو می‌چسبانند و فرمانده ی ذهن و روح و جان تو می‌شوند. می‌بینی؟ همه چیز را نوشته‌ای. بهار و تابستان و پاییز ، زمستان و سرما، باران و برف و غرش و گریه ی آسمان را نوشته‌ای و عشق نافرجام میان خورشید و ماه را نیز نوشته‌ای. زندان ذهنت را نیز به دست خود با واژگان مزین کردی و با بوم و رنگ نقاشی‌ات، نگاشتی. _ آگاتای سابق، ششم‌آبان‌ماه‌هزاروچهارصدوسه؛

عمیقاً دلم برای اون شبایی که سخت بارون می‌اومد و من داشتم born to die رو برای بار n ام گوش می‌کردم، کنارش هم نسکافه و درس بود تنگ شده.

خدایا یا من پولدار شم یا یه دختر آمریکایی از دعا کردن بگه