eitaa logo
بیلبورد
45 دنبال‌کننده
3.3هزار عکس
605 ویدیو
3 فایل
"بيلبورد" رسانه و ابزاری است كه ماموريتی برای اطلاع رسانی دارد... ✨ "اسلام پرچمدار کتابخوانی است" امام خامنه ای (مدظله العالی) ✨ 📌ارتباط با ادمین، تبادل و تبلیغات 👇🏻👇🏻 @z_seyed
مشاهده در ایتا
دانلود
 الهی! تو دوختی در پوشیدم و آنچه در جام ریختی نوشیدم هیچ نیامد از آنچه می‌کوشیدم.. 📚 الهی نامه ✍🏻 خواجه عبدالله انصاری 💻 ganjoor.net ▪️  📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
انسان اشک زیاد برای حضرت سیدالشهدا بریزد چشم باطنش را باز می‌کند و قوای بصیرتی باز می‌شود و حقایق ملک و ملکوت را میتواند ببیند و درک کند. 🎤 استاد شیخ جعفر ناصری 💻 jomalat_olama ▪️ 📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
هر گاه شب جمعه شهدا را یاد کنید، آنها نیز شما را نزد اباعبدالله یاد می‌کنند. 🎤 شهید مهدی زین الدین ▪️ 📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
شب جمعه است..‌. هوایت نکنم می میرم... 😭😭 ✋ صلی الله علیک یا اباعبدالله ✋ صلی الله علیک یا اباعبدالله ✋ صلی الله علیک یا اباعبدالله ✋ السلام علیک و رحمه الله و برکاته ▪️ ▪️ : دلتنگ کربلاییم... 😭😭😭 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
ziarat_ashura_samavati-[www.Patoghu.com].mp3
6.12M
زیارت عاشورا 5⃣ 🎤 مهدی سماواتی ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
بیلبورد
بسم الله الرحمن الرحیم رمان #دمشق_شهر_عشق قسمت ۳۴ با خبر شهادت #سردار_سلیمانی، فاتحه ابوالفضل و د
بسم الله الرحمن الرحیم رمان قسمت ۳۵ ابوالفضل از خستگی نفس کم آورده و دلش از غصه غربت می‌سوخت که همچنان می‌گفت: «از هر چهار تا مرز اردن و لبنان و عراق و ترکیه، وارد سوریه میشن و ارتش درگیره! همین مدت خیلی‌ها رو که دستگیر کردن اصلاً سوری نبودن!» سپس مستقیم به چشمان مصطفی نگاه کرد و با خنده تلخی خبر داد: «تو درگیری‌های حلب وقتی جنازه تروریست‌ها رو شناسایی می‌کردن، چندتا افسر و هم قاطی‌شون بودن. حتی یکی‌شون پیش‌نماز مسجد ریاض بود، اومده بوده سوریه بجنگه!» از نگاه نگران مصطفی پیدا بود از این لشگرکشی جهانی ضد کشورش ترسیده که نگاهش به زمین فرو رفت و آهسته گفت: «پادشاه داره پول جمع می‌کنه که این حرومزاده‌ها رو بیشتر تجهیز کنه!» و دیگر کاسه صبر مادرش هم سر رفته بود که مظلومانه از ابوالفضل پرسید: «میگن آمریکا و می‌خوان به سوریه حمله کنن، راسته؟» و احتمال همین حمله دل ابوالفضل را لرزانده بود که لحظه‌ای ماتش برد و به تنهایی مرد هر دردی بود که دلبرانه خندید و خاطرش را تخت کرد: «نه مادر! اینا از این حرفا زیاد می‌زنن!» سپس چشمانش درخشید و از لب‌هایش عصاره چکید: «اگه همه دنیا بخوان سوریه رو از پا دربیارن، و ما سربازای مثل کوه پشت‌تون وایسادیم! اینجا فرماندهی با (علیهاالسلام)! آمریکا و اسرائیل و عربستان کی هستن که بخوان غلط زیادی کنن!» و با همین چند کلمه کاری کرد که سر مصطفی بالا آمد و دل خودش دریای درد بود که لحنش گرفت: «ظاهراً ارتش تو داریا هم چندتاشون رو گرفته.» و دیگر هم امن نبود که رو به مصطفی بی‌ملاحظه حکم کرد: «باید از اینجا برید!» نگاه ما به دهانش مانده و او می‌دانست چه آتشی زیر خاکستر داریا مخفی شده که محکم ادامه داد: «ان‌شاءالله تا چند روز دیگه وضعیت تثبیت میشه، براتون یه جایی می‌گیرم که بیاید اونجا.» به‌قدری صریح صحبت کرد که مصطفی زبانش بند آمد و ابوالفضل آخرِ این قصه را دیده بود که با لحنی نرم‌تر توضیح داد: «می‌دونم کار و زندگی‌تون اینجاس، ولی دیگه صلاح نیس تو داریا بمونید!» بوی افطاری در خانه پیچیده و ابوالفضل عجله داشت به برگردد که بلافاصله از جا بلند شد. شاید هم حس می‌کرد حال همه را بهم ریخته که دیگر منتظر پاسخ کسی نشد، با خداحافظی ساده‌ای از اتاق بیرون رفت و من هنوز تشنه چشمانش بودم که دنبالش دویدم. روی ایوان تا کفشش را می‌پوشید، با بی‌قراری پرسیدم: «چرا باید بریم؟» قامتش راست شد، با نگاهش روی صورتم گشت و اینبار شیطنتی در کار نبود که رک و راست پاسخ داد: «زینب جان! شرایط اونجوری که من فکر می‌کردم نشد. مجبور شدم تو این خونه تنهات بذارم، ولی حالا...» که صدای مصطفی خلوت‌مان را به هم زد: «شما اگه می‌خواید خواهرتون رو ببرید، ما مزاحمتون نمیشیم.» به سمت مصطفی چرخیدم، چشمانش سرد و ساکت به چهره ابوالفضل مانده و از سرخی صورتش حرارت پیدا بود. ابوالفضل قدمی را که به سمت پله‌های ایوان رفته بود به طرف او برگشت و با دلخوری پرسید: «یعنی دیگه نمی‌خوای کمکم کنی؟» مصطفی لحظه‌ای نگاهش به سمت چشمان منتظرم کشیده شد و در همان یک لحظه دیدم ترس رفتنم دلش را زیر و رو کرده که صدایش پیش برادرم شکست: «وقتی خواهرتون رو ببرید پیش خودتون، دیگه به من نیازی ندارید!» انگار دست ابوالفضل را رد می‌کرد تا پای دل مرا پیش بکشد بلکه حرفی از آمدنش بزنم و ابوالفضل دستش را خوانده بود که رو به من دستور داد: «زینب جان یه لحظه برو تو اتاق!» لحنش به حدی محکم بود که خماری خیالم از چشمان مصطفی پرید و من ساکت به اتاق برگشتم. مادر مصطفی هنوز در حیرت حرف ابوالفضل مانده و هیچ حسی حریف مهربانی‌اش نمی‌شد که رو به من خواهش کرد: «دخترم به برادرت بگو بمونه!» و من مات رفتار ابوالفضل دور خودم می‌چرخیدم که مصطفی وارد شد. انگار در تمام این اتاق فقط چشمان مرا می‌دید که تنها نگاهم می‌کرد و با همین نگاه، چشمانم از نفس افتاد و او یک جمله از دهان دلش پرید: «من پا پس نکشیدم، تا هر جا لازم باشه باهاتون میام!» کلماتش مبهم بود و خودش می‌دانست آتش چطور به دامن دلش افتاده که شبنم روی پیشانی‌اش نم زد و پاسخ تعجب مادرش را با همان صدای گرفته داد: «ان‌شاءالله هر وقت برادرشون گفتن میریم زینبیه.» و پیش از آنکه زینبیه به آرامش برسد، سوریه طوری به هم پیچید که انبار باروت داریا یک شبه منفجر شد. هنوز وارد شهر نشده و که از قبل در لانه کرده بودند، با اسلحه به جان مردم افتادند... ادامه دارد... ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
بیلبورد
بسم الله الرحمن الرحیم رمان #دمشق_شهر_عشق قسمت ۳۵ ابوالفضل از خستگی نفس کم آورده و دلش از غصه غرب
بسم الله الرحمن الرحیم رمان قسمت ۳۶ مصطفی در حرم (علیهاالسلام) بود و صدای تیراندازی از تمام شهر شنیده می‌شد. ابوالفضل مرتب تماس می‌گرفت هر چه سریعتر از خارج شویم، اما خیابان‌های داریا همه میدان جنگ شده و مردم به حضرت سکینه (علیهاالسلام) پناه می‌بردند. مسیر خانه تا حرم طولانی بود و مصطفی می‌ترسید تا برسد دیر شده باشد که سیدحسن را دنبال ما فرستاد. صورت خندان و مهربان این جوان ، از وحشت هجوم به شهر، دیگر نمی‌خندید و التماس‌مان می‌کرد زودتر آماده حرکت شویم. خیابان‌های داریا را به سرعت می‌پیمود و هر لحظه باید به مصطفی حساب پس می‌داد چقدر تا حرم مانده و تماس آخر را نیمه رها کرد که در پیچ خیابان، سه نفر مسلّح راه‌مان را بستند. تمام تنم از ترس سِر شده بود، مادر مصطفی دستم را محکم گرفته و به خدا التماس می‌کرد این را حفظ کند. سیدحسن به سرعت دنده عقب گرفت و آن‌ها نمی‌خواستند این طعمه به همین راحتی از دست‌شان برود که هر چهار چرخ را به بستند. ماشین به ضرب کف آسفالت خیابان خورد و قلب من از جا کنده شد که دیگر پای فرارمان بسته شده بود. چشمم به مردان مسلّحی که به سمت‌مان می‌آمدند، مانده و فقط ناله مادر مصطفی را می‌شنیدم که خدا را صدا می‌زد و سیدحسن وحشت زده سفارش می‌کرد: «خواهرم! فقط صحبت نکنید، از لهجه‌تون می‌فهمن نیستید!» و دیگر فرصت نشد وصیتش را تمام کند که یکی با اسلحه به شیشه سمت سیدحسن کوبید و دیگری وحشیانه در را باز کرد. نگاه مهربانش از آینه التماسم می‌کرد حرفی نزنم و آن‌ها طوری پیراهنش را کشیدند که تا روی شانه پاره شده و با صورت زمین خورد. دیگر او را نمی‌دیدم و فقط لگد وحشیانه را می‌دیدم که به پیکرش می‌کوبیدند و او حتی به اندازه یک نفس، ناله نمی‌زد. من در آغوش مادر مصطفی نفسم بند آمده و رحمی به دل این حیوانات نبود که با عربده درِ عقب را باز کردند، بازویش را با تمام قدرت کشیدند و نمی‌دیدند زانوانش حریف سرعت آن‌ها نمی‌شود که روی زمین بدن سنگینش را می‌کشیدند و او از درد و ضجه می‌زد. کار دلم از وحشت گذشته بود که را به چشم می‌دیدم و حس می‌کردم قلبم از شدت تپش در حال متلاشی شدن است. وحشت زده خودم را به سمت دیگر ماشین می‌کشیدم و باورم نمی‌شد اسیر این شده باشم که تمام تنم به رعشه افتاده و فقط را صدا می‌زدم بلکه شود که هیولای تکفیری در قاب در پیدا شد و چشمانش به صورتم چسبید. اسلحه را به سمتم گرفته و نعره می‌زد تا پیاده شوم و من مثل جنازه‌ای به صندلی چسبیده بودم که دستش را به سمتم بلند کرد. با پنجه‌های درشتش سرشانه مانتو و شالم را با هم گرفت و با قدرت بدنم را از ماشین بیرون کشید که ‌دیدم سیدحسن زیر لگد این وحشی‌ها روی زمین نفس‌نفس می‌زند و با همان نفس بریده چشمش دنبال من بود. خودش هم بود و می‌دانست سوری بودنش شیعه بودنش را پنهان می‌کند و نگاهش برای من می‌لرزید مبادا زبانم سرم را به باد دهد. مادر مصطفی گوشه خیابان افتاده و فقط ناله جانسوزش بلند بود و به هر زبانی التماس‌شان می‌کرد دست سر از ما بردارند. یکی‌شان به صورتم خیره مانده بود و نمی‌دانستم در این رنگ پریده و چشمان وحشت زده چه می‌بیند که دیگری را صدا زد. عکسی را روی موبایل نشانش داد و انگار شک کرده بود که سرم فریاد کشید: «اهل کجایی؟» لب و دندانم از ترس به هم می‌خورد و سیدحسن فهمیده بود چه خبر شده که از همان روی خاک صدای ضعیفش را بلند کرد: «خاله و دختر خاله‌ام هستن. لاله، نمی‌تونه حرف بزنه!» چشمانم تا صورتش دوید و او همچنان می‌گفت: «داشتم می‌بردم‌شون دکتر، خاله‌ام مریضه.» و نمی‌دانم چه عکسی در موبایلش می‌دید که دوباره مثل سگ بو کشید: « هستی؟» یکی با اسلحه بالای سر سیدحسن مراقبش بود و دو نفر، تن و بدن لرزانم را به صلّابه کشیده بودند و من حقیقتاً از ترس لال شده بودم که با ضربان نفس‌هایم به گریه افتادم. مادر مصطفی خودش را روی زمین به سمت پای‌شان کشید و مادرانه التماس کرد: «دخترم لاله! اگه بترسه، تشنج می‌کنه! بهش رحم کنید!» و رحم از پلیدشان فرار کرده بود که به سرعت برگشت و با همان ضرب به سرش لگدی کوبید که از پشت به زمین خورد. به‌نظرم استخوان سینه سیدحسن شکسته بود که به سختی نفس می‌کشید و با همان نفس شکسته برایم سنگ تمام گذاشت: «بذارید خاله و دخترخاله‌ام برن خونه، من می‌مونم!» که را روی پیشانی‌اش فشار داد و وحشیانه نعره زد: «این دختر ایرانیه؟»... ادامه دارد... ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
سلام به همه همراهان ✋✋ شب جمعه همگی به خیر و برکت ⚫ عزاداری هاتون قبول ان شالله 🤲 مطالبی رو که می پسندید، لطفا باز نشر کنید. نظراتتون رو درباره با ما درمیون بگذارید. 💬 💬 با توجه به عدم رعایت عمومی و بالارفتن شیوع ، از تک تک همراهان جهت رعایت موارد بهداشتی برای حفظ سلامت خودتون و عزیزانتون و کمک به کادر درمان که واقعا خسته شدن، عاجزانه خواهش داریم. شب جمعه است با یک صلوات و فاتحه یادی کنیم از: 🔺 اموات جمع؛ 🔺 اموات بدوارث و بی وارث؛ 🔺 شهدا از صدر اسلام تا کنون خصوصا شهدای انقلاب اسلامی، حفظ امنیت، علمی و مدافع حرم؛ 🔺 شهدای گمنام خصوصا شهید ابراهیم هادی؛ 🔺 فضلا و علمای شیعه؛ 🔺 امام خمینی عزیز؛ 🔺 شهیدان سلیمانی و ابومهدی و همرزمانشان و 🔺 از دست رفتگان به خاطر ابتلا به کرونا. نیت بفرمایید امشب هر دو دیوان رو باز میکنم. 📖 📖
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
▪️ افسانه جهــــان، دل ديوانه من است       در شمع عشق سوخته، پروانه من است گيسوى يــار، دام دل عاشقان اوست       خال سياه پشت لبش دانه من است غوغاى عـــــاشقان، رخ غمّاز دلبران      راز و نيازها همـه، در خانه من است كوى نكـوى ميكده، باب صفاى عشق      طاق و رواق روى تو كاشانه من است فــــــرياد رعد، ناله دل‏سوز جان من       درـاى عشق، قطره مستانه من است تــــــا شد به زلف يار سرشانه آشنا        مسجود قدسيان همگى، شانه من است   📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
▪️ دل از من برد و روی از من نهان کرد خدا را با که این بازی توان کرد شب تنهاییم در قصد جان بود خیالش لطف‌های بی‌کران کرد چرا چون لاله خونین دل نباشم که با ما نرگس او سرگران کرد که را گویم که با این درد جان سوز طبیبم قصد جان ناتوان کرد بدان سان سوخت چون شمعم که بر من صراحی گریه و بربط فغان کرد صبا گر چاره داری وقت وقت است که درد اشتیاقم قصد جان کرد میان مهربانان کی توان گفت که یار ما چنین گفت و چنان کرد عدو با جان حافظ آن نکردی که تیر چشم آن ابروکمان کرد 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
روضه خوانی حاج قاسم سلیمانی در عصر عاشورا... 😭 💻 fars.irib.ir : باز هم شب جمعه ای دیگر و چشم گریان ما از نبودنت.... 😭😭 🕜 یادمان نمی رود ۲۵۲ شب پیش (۸ ماه و ۱۲ روز قبل)، ناجوانمردانه در همین ساعت سردار دلها را از ما گرفتند... 😡😭 ▪️ 📌 کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
🗓 جمعه ۱۴ شهریور ماه ۱۳۹۹ ۱۵ محرم ۱۴۴۲ ⚫ ۴ سپتامبر ۲۰۲۰ ما به جز دولتش نمی خواهیم... اللهم عجل لولیک الفرج... 🤲
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
⚫ این کسانی که در مکه یا در مدینه، امام حسین (علیه السلام) را دیدند و با او صحبت کردند و آن حضرت را به ماندن و نرفتن و قیام نکردن، نصیحت میکردند، کسانی نبودند که بخواهند با یزید بی آبرو بسازند؛ اما با اینکه اهل سازش با یزید نبودند، به امام می گفتند حرکت نکنید؛ یعنی اینقدر امام تنها بود! 🎤 ٦٢/٠٧/١٥ ◾ /۶ ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
-1486283005_-214624.mp3
1.98M
به دل هوای حرم، به لب نوای حسین... 🎤 سید مجید بنی فاطمه 💻 ketabchinyar ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
‏سئوال خبرنگاری در بیروت از مکرون: چرا اهانت «شارلی ابدو» علیه پیامبراسلام (ص) را محکوم نکردید؟ مکرون: فرانسه کشوری آزاد است و این کار درچارچوب آزادی بیان است. خبرنگار: پس چرا انکار هلوکاست، زندان، جریمه نقدی و محرومیت ازحقوق شهروندی وخدمات اجتماعی بدنبال دارد؟ مکرون: فقط سکوت! 🖋 "حمید رسایی" 💻 twiita ▪️ 📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
😷 چند توصیه کرونایی برای پوشش و خوراکی دانش‎آموزان 💻 جام جم ▪️ 🤫 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
‏ظهور امام زمان، ارتباط عجیبی با تربیت مردم دارد. یکی از نشانه های تربیت مردم، نوع انتخاب آنهاست. مادامی که اصلح ترین شخص توسط مردم انتخاب نشود و شخص بی کفایت را بر مسند امور بنشانند، یعنی مردم هنوز برای حکومت صالح ترین فرد آماده نیستند. و این یعنی تاخیر در ظهور.. 🖋 "حاج حسین" 💻 twiita ▪️ 📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
مرا به هیچ بدادی و من هنوز برآنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم... 🖋 سعدی 💻 حدیث دل ▪️ 📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
دعای هفتم صحیفه سجادیه 💻 نو+جوان 🤫 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
ziarat_ashura_samavati-[www.Patoghu.com].mp3
6.12M
زیارت عاشورا 6⃣ 🎤 مهدی سماواتی ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
هرگاه مایل به گناه بودی این سه نکته رو فراموش نکن: خدا میبینه ملائک مینویسن در هر حال مرگ میاد. حواسمون به اعمالمون هست؟!؟ شهدا حواسشون به اعمالشون بود. 🎤 حاج حسین یکتا 💻 jomalat_olama ▪️ 📌 کانال 👇🏻👇🏻 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2
بیلبورد
بسم الله الرحمن الرحیم رمان #دمشق_شهر_عشق قسمت ۳۶ مصطفی در حرم #حضرت_سکینه (علیهاالسلام) بود و صد
بسم الله الرحمن الرحیم رمان قسمت ۳۷ آینه چشمان سیدحسن را حریری از اشک پوشانده و دیگر برای نجاتم التماس می‌کرد: «ما اهل هستیم!» و باز هم حرفش را باور نکردند که به رویم خنجر کشید. تپش‌های قلب ابوالفضل و مصطفی را در سینه‌ام حس می‌کردم و این قرار بود قاتل من باشد که قلبم از تپش افتاد و جریان خون در رگ‌هایم بند آمد. مادر مصطفی کمرش به زمین چسبیده و می‌شنیدم با آخرین نفسش زیر لب ذکری می‌خواند، سیدحسن سینه‌اش را به زمین فشار می‌داد بلکه قدری بدنش را تکان دهد و از شدت درد دوباره در زمین فرو می‌رفت. قاتلم قدمی به سمتم آمد، خنجرش را روبروی دهانم گرفت و عربده کشید: «زبونت رو در بیار ببینم لالی یا نه؟» تمام استخوان‌های تنم می‌لرزید، بدنم به کلی سُست شده بود و خنجرش به نزدیکی لب‌هایم رسیده بود که زیر پایم خالی شد و با پهلو زمین خوردم. دیگر حسی به بدنم نمانده بود، انگار سختی جان کندن را تجربه می‌کردم و می‌شنیدم سیدحسن برای نجاتم گریه می‌کند: «کاریش نداشته باشید، اون لاله! ترسیده!» و هنوز التماسش به آخر نرسیده، به سمتش حمله کرد. پاهای نحسش را دو طرف شانه سیدحسن کوبید و خنجری که برای من کشیده بود، از پشتِ سر، روی گردنش فشار داد و تنها چند لحظه کشید تا سرش را از تنش جدا کرد و بی‌آنکه ناله‌ای بزند، جان داد. دیگر صدای مادر مصطفی هم نمی‌آمد و به گمانم او هم از وحشت آنچه دیده بود، از هوش رفته بود. پاک سیدحسن کنار پیکرش می‌رفت، سرش در چنگ آن حرامی مانده و همچنان رو به من نعره می‌زد: «حرف می‌زنی یا سر تو هم ببرم؟» دیگر سیدحسن نبود تا خودش را فدای من کند و من روی زمین در آغوش خوابیده بودم که آن یکی کنارش آمد و نهیب زد: «جمع کن بریم، الان ارتش می‌رسه!» سپس با تحقیر سراپای لرزانم را برانداز کرد و طعنه زد: «این اگه زبون داشت تا حالا صد بار به حرف اومده بود!» با همان دست خونی و خنجر به دست، دوباره موبایل را به سمتش گرفت و فریاد کشید: «خود !» و او می‌خواست زودتر از این خیابان بروند که با صدایی عصبی پاسخ داد: «این عکس خیلی تاره، از کجا مطمئنی خودشه؟» و دیگری هم موافق رفتن بود که موبایل را از دست او کشید و همانطور که به سمت ماشین‌شان می‌رفت، صدا بلند کرد: «ابوجعده خودش کدوم گوری قایم شده که ما براش بگیریم! بیاید بریم تا نرسیدن!» و به حس کردم اعجاز کسی آن‌ها را از کشتن من منصرف کرد که یک گام مانده به مرگ، رهایم کردند و رفتند. ماشین‌شان از دیدم ناپدید شد و تازه دیدم سر سیدحسن را هم با خود برده‌اند که قلبم پاره شد و از اعماق جانم ضجه زدم. کاسه چشمانم از گریه پُر شده و به سختی می‌دیدم مادر مصطفی دوباره خودش را روی زمین به سمتم می‌کشد. هنوز نفسی برایش مانده و می‌خواست دست من را بگیرد که پیکر بی‌جانم را از زمین کندم و خودم را بالای سرش رساندم. سرش را در آغوشم گرفتم و تازه دیدم تمام شال سبزش از گریه خیس شده و هنوز بدنش می‌لرزید. یک چشمش به پیکر بی‌سر سیدحسن مانده و یک چشمش به امانتی که به بهای سالم ماندنش سیدحسن شد که دستانم را می‌بوسید و زیر لب برایم نوحه می‌خواند. هنوز قلبم از تپش نیفتاده و نه تنها قلبم که تمام رگ‌های بدنم از وحشت می‌لرزید. مصیبت سیدحسن آتشم زده و از نفسم به جای ناله خاکستر بلند می‌شد که صدای توقف اتومبیلی تنم را لرزاند. اگر دوباره به سراغم آمده بودند دیگر زنده رهایم نمی‌کردند که دست مادر مصطفی را کشیدم و با گریه التماسش کردم: «بلند شید، باید بریم!» که قامتی مقابل پای‌مان زانو زد. مصطفی بود با صورتی که دیگر رنگی برایش نمانده و چشمانی که از وحشت رنگ خون شده بود. صورتش رو به ما و چشمانش به تن غرق سیدحسن مانده بود و برای نخستین بار اشکش را دیدم. مادرش مثل اینکه جانی دوباره گرفته باشد، رو به پسرش ضجه می‌زد و من باور نمی‌کردم دوباره چشمان روشنش را ببینم که تیغ گریه گلویم را برید و از چشمانم به جای اشک، خون پاشید. نگاهش بین صورت رنگ پریده من و مادرش سرگردان شده و ندیده تصور می‌کرد چه دیده‌ایم که تمام وجودش در هم شکست. صدای تیراندازی شنیده می‌شد و هرلحظه ممکن بود دیگری برسد که با همان حال شکسته سوارمان کرد، نمی‌دانم پیکر سیدحسن را چطور به تنهایی در صندوق ماشین قرار داد و می‌دیدم روح از تنش رفته که جگرم برای اینهمه تنهایی‌اش آتش گرفت... ادامه دارد... ▪️ 📌کانال 👇👇 🆔 https://eitaa.com/bilbord2 🆔 https://ble.ir/bilbord2