آبچلیک زوزه گرگی بزرگسال ۲۸ تا ۳۲ سانتی‌متر درازا دارد. فاصله نوک دو بال این پرنده در حالت باز ۵۰ تا ۵۵ سانتی‌متر است. پا، گردن و دم این نوع آبچلیک بلند است. پاهای این پرنده، زرد و سر و گردنش به شکل راه‌راه و نواری به رنگ قهوه‌ای روشن است. پشت و نوک بال‌های آبچلیک زوزه گرگی، قهوه‌ای تیره و به حالت لکه‌لکه و موج‌دار است. رنگ شکم نیز به سفیدی می‌زند. #آبچلیک_زوزه_گرگی 🦋@Bird_s

شاهین سرحنایی یا شاهین گردن‌سرخ (نام علمی: Falco chicquera) یک پرنده شکاری از خانوادهٔ شاهینان است که ۱ تا ۳ زیرگونه دارد. این پرنده در هند، آفریقای زیر صحرا، و ایران نیز یافت می‌شود. #شاهین_سر_حنایی 🦋@Bird_s

حواصیل زرد زندگی در تالاب‌های کم‌عمق، سواحل و حاشیه رودخانه‌های دارای پوشش گیاهی متراکم را ترجیح می‌دهد. زیستگاه اصلی آن در سراسر محدوده پراکنش، در حال حاضر شالیزارها است. وسعت کنونی شالیزارها به احتمال زیاد باعث افزایش دامنه پراکنش این گونه شده است. این گونه از زیستگا‌ه‌های خشک و زیستگاه‌هایی با بارندگی بسیار زیاد اجتناب می‌کند و برای لانه‌سازی، درختان و درختچه‌های اطراف محل تغذیه خود را ترجیح می‌دهد. #حواصیل_زرد 🦋@Bird_s

جلوه زیبای آفرینش😍 #شاهین 🦋@Bird_s

پاشلک کوچک (نام علمی: Lymnocryptes minimus) نام یک گونه از تیره آبچلیک است. #پاشلک_کوچک 🦋@Bird_s

پنگوئن از نمای روبه رو #پنگوئن 🦋@Bird_s

لک لک سیاه در نواحی آب‌های شور و شیرین، رودخانه‌های کم‌عمق با ساحل شنی، کانال‌ها، جزایر، اراضی سیلاب‌گیر و نواحی پر درخت کنار دریاچه‌ها به سر برده و معمولاً روی درختان آشیانه می‌سازد. در ایران، به تعداد کم و مهاجر و در مناطق جنوبی کرمان و فارس و نیز در مناطق شمال غرب، به صورت گروه‌های کوچک مهاجر دیده می‌شود. حضور این گونه در منطقه حفاظت شده ارس سیستان در شهرستان کلات خراسان رضوی ثبت شده است. #لک_لک_سیاه 🦋@Bird_s

هدایت پرنده به سمت آسمان طعمه هایش را به سمت آسمان هدایت میکند ولی وقتی به پرنده نزدیک میشود پرنده به سمت دریا شیرجه میزند جائی که شاهین دیگه نمی تواند پرواز کند موفقیتش بستگی به این دارد که شکارش را از آب دور کند و بعد روی هوا با قابلیتهایش پرنده را شکار میکند بعد از اینکه پرنده ها به جای دیگه ای مهاجرت کردند شاهین به سمت خشکی میرود #پرنده 🦋@Bird_s

گیلار جنوبی (نام علمی: Mareca sibilatrix)، که به عنوان گیلار شیلوئه نیز شناخته می‌شود، یکی از سه گونه موجود در سردهٔ مرغابی‌های کوچک از زیرخانواده کرغابیان روآبچر است. این پرنده بومی بخش جنوبی آمریکای جنوبی از جمله مجمع الجزایر شیلوئه است. در محدوده بومی خود به آن pato overo می‌گویند ("مرغابی ابلق ") یا pato real ("مرغابی سلطنتی")، اگرچه نام اخیر نیز به مرغابی مسکووی در طبیعت اشاره دارد. لقب خاص آن، sibilatrix، به معنای «سوت‌زن» است که به پرنده اشاره دارد. نام آن از محل اقامتش، مجمع‌الجزایر شیلوئه گرفته شده است. نخستین بار در سال ۱۸۷۰ به اروپا معرفی شد. خیلی زود در باغ‌وحش‌ها پرورش یافت.ـ #گیلار_جنوبی 🦋@Bird_s

قوهای فریادکش فضای زیادی برای زندگی می‌طلبند، به ویژه هنگامی که در حال رشد هستند چرا که در این هنگام پاها توانایی نگه داشتن وزن بدنشان برای مدت زمان طولانی را ندارند. این قو بیشتر وقت خود را به شنا کردن می‌پردازد و از علف‌های زیر آب تغذیه می‌کند. #قو_فریاد_کش 🦋@Bird_s

🦋پروانه گاودل (به انگلیسی: cattlehearts) (نام علمی: Parides) یک سرده از پروانه‌های دم‌چلچله‌ای از تیرۀ Papilionidae است. آنها در قاره آمریکا (قلمرو نوگرمسیری) یافت می‌شوند. #پروانه 🦋@Bird_s