گیلار جنوبی (نام علمی: Mareca sibilatrix)، که به عنوان گیلار شیلوئه نیز شناخته می‌شود، یکی از سه گونه موجود در سردهٔ مرغابی‌های کوچک از زیرخانواده کرغابیان روآبچر است. این پرنده بومی بخش جنوبی آمریکای جنوبی از جمله مجمع الجزایر شیلوئه است. در محدوده بومی خود به آن pato overo می‌گویند ("مرغابی ابلق ") یا pato real ("مرغابی سلطنتی")، اگرچه نام اخیر نیز به مرغابی مسکووی در طبیعت اشاره دارد. لقب خاص آن، sibilatrix، به معنای «سوت‌زن» است که به پرنده اشاره دارد. نام آن از محل اقامتش، مجمع‌الجزایر شیلوئه گرفته شده است. نخستین بار در سال ۱۸۷۰ به اروپا معرفی شد. خیلی زود در باغ‌وحش‌ها پرورش یافت.ـ #گیلار_جنوبی 🦋@Bird_s

قوهای فریادکش فضای زیادی برای زندگی می‌طلبند، به ویژه هنگامی که در حال رشد هستند چرا که در این هنگام پاها توانایی نگه داشتن وزن بدنشان برای مدت زمان طولانی را ندارند. این قو بیشتر وقت خود را به شنا کردن می‌پردازد و از علف‌های زیر آب تغذیه می‌کند. #قو_فریاد_کش 🦋@Bird_s

🦋پروانه گاودل (به انگلیسی: cattlehearts) (نام علمی: Parides) یک سرده از پروانه‌های دم‌چلچله‌ای از تیرۀ Papilionidae است. آنها در قاره آمریکا (قلمرو نوگرمسیری) یافت می‌شوند. #پروانه 🦋@Bird_s

قمری جنگلی خال‌آبی (نام علمی: Turtur afer) یک گونه از پرندگان خانوادهٔ کبوتران است. این گونه به فراوانی در سراسر آفریقا در جنوب ساحل صحرا یافت می‌شود. بخشی از آن در شرق آفریقا وجود دارد ولی در جنوب آفریقا وجود ندارد. #قمری_جنگلی_خال_دار 🦋@Bird_s

قمری تنبوری (نام علمی: Turtur tympanistria) قمری است که به‌طور گسترده در جنگل‌ها و دیگر پوشش‌های گیاهی انبوه در آفریقا در جنوب صحرای آفریقا زادآوری می‌کند. دامنه آن از شرق سنگال تا اتیوپی و کنیا و از جنوب از طریق شرق آفریقا تا جنوب شرق آفریقای جنوبی گسترش می‌یابد، اما در مناطق خشک‌تر جنوب غربی آفریقا وجود ندارد. در جزایر کومور جمعیتی وجود دارد #قمری_تنبوری 🦋@Bird_s

مرغابیان روآبچر  دسته‌ای از مرغابی‌های شناور روی آب هستند و طوری در آب فرومی‌روند که همواره دمشان بیرون قرار می‌گیرد و پاهایشان را مانند پارو به آب می‌زنند #مرغابیان_رو_آبچر 🦋@Bird_s

خوتکای ابرو سفیدکه دارای ابروی سفید رنگیست دارای پروازی تیز و تند است. رنگ کلی نرها سبز فلزی و براق است و تنها روی بال‌ها، پرهای سفید رنگ دارند. پاها و نوک آن‌ها خاکستری رنگ بوده و ماده‌ها کم رنگ تر از نرها هستند. در یک دوره تخمگذاری حداکثر ۲۶ تخم زردرنگ گذاشته و در آب‌های کم عمق زندگی می‌نمایند. زمستان‌ها در مرداب انزلی و استان مازندران دیده شده‌اند. زادبوم اصلی آن‌ها اروپای شمالی است. #خوتکا_ابرو_سفید 🦋@Bird_s

طول بدن قوهای گردن‌سیاه بالغ میان ۱۰۲ تا ۱۲۴ سانتی‌متر است و وزنشان به ۳٫۵ تا ۶٫۷ کیلوگرم می‌رسد. سول بال‌های باز شده آن‌ها میان ۱۳۵ تا ۱۷۷ سانتی‌متر است. بدن آن‌ها پرهایی به رنگ سفید دارند که در آغاز گردن رنگ سیاه پیدا می‌کنند. گردن و سر به رنگ سیاه هستند و نوک به رنگ خاکستری. در جلوی سر زایده‌ای گوشتی قرار دارد و دور چشم‌ها را خط باریک سفیدرنگی می‌پوشاند که تا بالای سر ادامه پیدا می‌کند. دو جنس همانند هم هستند ولی ماده‌ها اندکی کوچک‌جثه‌تر از نرها هستند. جوجه‌ها دارای پرهای خاکستری‌رنگ با نوک و پاهای سیاهند. #قو_گردن_سیاه 🦋@Bird_s

🦋زیر خانواده کشیده‌بالان (نام علمی: Heliconiinae) جزء تیره فرچه‌پایان و عضو بالاخانواده پروانه‌وارها می‌باشد. در این زیرخانواده ۴۰ تا ۴۵ سرده وجود دارد. رنگ‌آرایی کشیده‌بالان بیشتر قرمز و سیاه است. بال جلویی این حشرات کشیده است، از این روی نام آنها را پروانه‌های کشیده بال نهادند. زیستگاه کشیده‌بالان سرزمین‌های استوایی به ویژه آمریکای جنوبی است. #پروانه 🦋@Bird_s

عقاب خونگی #عقاب 🦋@Bird_s ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

پرندگان تیرهٔ باکلانان دارای ۴۰ گونه است. جانوران این تیرهٔ پرندگانی آبزی از راستهٔ مرغ‌سقاسانان هستند، به رنگ سیاه صیقلی و گردن بلند که میان همهٔ انگشتان پاهایشان با پردههٔ کاملی به هم پیوسته است. باکلان‌ها به میزان زیادی از ماهی تغذیه می‌کنند. از گونه‌های بومی ایران می‌توان به باکلان بزرگ و باکلان کوچک اشاره کرد. باکلان‌ها از مرغان دریایی میان‌جثه تا بزرگ‌جثه هستند. اندازه آن‌ها از باکلان کوتوله∗ که ۴۵ سانتیمتر طول و ۳۴۰ گرم وزن دارد، آغاز می‌شود تا باکلان بی‌پرواز∗ که ۱۰۰ سانتیمتر طول و ۵ کیلوگرم وزن دارد. البته باکلان عینکی∗ که به‌تازگی منقرض شده با میانگین وزن ۶٫۳ کیلوگرم از همه دیگر گونه‌ها بزرگ‌تر بود. #باکلان 🦋@Bird_s