و سهم من از تو در عیدقربان... مقدارے کف دست می‌تواند باشد به انضـمام پنج استخـوان! #موجز_نویس | #عید_قربان #میم_اصانلو | @biseda313  

  #موزون_نویس #شعور_هم_سر | #پارت_اول #میم_اصانلو | @biseda313 گفتم: [ترانه‌ے چشـمان غزل‌خوانت جیــغ زدن یک‌رنگ مـابین لبانت حرکت مچ‌دست و حلـول لاکهایت رقاصی دختـرکی میان گیسوانت منحنی لاینحلِ هندسـه اندامت تلفظ لوندانه‌ے حروف الفبـایت فراز و فرود اصـوات خنده‌هایت ظهور چند عطارے در تاروپودهایت سبک لامذهب راه‌رفتن مدل وارت کودک‌بازیگوش‌درون و اداواطوارت بند‌به‌بند این اوصاف طول‌ودرازت جزئیات زنانه‌ے فاشِ‌ ناپیدایت؛ ازاین‌لحظه، لمحـه، به‌قدر یک نفس فاش من باشد و ناپیداے اغیارت!] نم‌نمک لب‌زدے: [زَوَّجْتُكَ نَفْسی نَفْسی، یعنی‌خودم را، تمام خودم را اشتراک می‌گذارم تنها با شما... و احدے به این‌میثـاق راه ندارد! ] آخرین‌کلماتم به‌همراه انقباض‌رگ: [الهی شعور همسرانه‌ات پُر برکت بیا قسم یادکنیم به کلمه‌ے هم‌سر؛ سرمـــــان برود، قولــــــمان... ابداََ!]  

  در بازی "باسرعت پسرخاله شو" تبحـر خاصی داشت؛ من اما دختر خاله ے تازه کارے که پیش از آزمـودن، اعتماد را خطا می دانست. او به شیطان درس می داد و من درس مولا علـی را پس!... #موجز_نویس | #پسر_خاله #میم_اصانلو | @biseda313  

  مَن هُوَ؟ او کیست؟ معشوقه ے یک ماهه ے من و شما؟ یک فنجان درد مهمان باش، روز عاشورا... #مغز_اشک | @biseda313  

  مَن هُوَ؟ او کیست؟ بدنی بی سر و لبی عطشان؟ بس مختصر مرثیه گفتیم منتها؛ ما فِی البُطونِ سر بر نیزه ها...؟ #مغز_اشک | @biseda313  

  مَن هُوَ؟ او کیست؟ صرفا یک علامت برای نشانه گذاری!! مانند آپاستروف اس در زبان انگلیسی!! یعنی مالکیت حسین بی هیچ خط مشی؟ #مغز_اشک | @biseda313  

  مَن هُوَ؟ او کیست؟ بسنده به تراژدی، شیون و شکایت؟ مختـصر تاریخ تولد و شهادت؟ آیا بـهــــر چه آمـد و رفـت؛ سوالی سمج بوده در اتاق افکارت؟ #مغز_اشک | @biseda313  

  #روضه‌ے_بهجت_گوش #میم_اصانلو | @biseda313 ۱...۲...۳... صداے من را از کربلا می‌شنوید. انسان قرن بیست‌و‌یک، امشب «روضه‌ی بهجتِ گوش» داریم! یک امشب می‌خواهیم دور اشـک و آه را خط بکشیم و حتّی مظلومیت حسین را بگذاریم جیره‌ے آسمان‌ها؛ باشد که بشنویم نوای سازودهلِ حقایـق را!... حال آرام بگیرید و به طنین دلنواز انسانیت "و" دین‌داریِ حسین گوش بسپارید؛ دقیقا به‌همین شکل و سیاق، پینه زده، واو در واو، متصل بهم عین استخوان جناق! اینجا کربلاست، صدایـم را دارید، اهل زمینی‌ها؟ گوش راست را سوهـان بکشید و تیز کنید، می‌خواهم از حسینی بگویم که شمشیر نهی از منکر را بر سر حکومت فاسد می‌نشاند حتی به شرط انقـطاع سر از بدن و آویز شدن روی نیزه‌ها! کسی‌که ناموسش را می‌برد به میانه‌ی میدان تا بی‌رگ‌ها با رگِ آزادگی آشنا شوند، با جمله‌ی "لااقل آزاده باش!" اینجا کربلاست، صدایم را همچنان دارید ایهاالناس؟ اینبار گوش چپ را هشیار کنید تا بشنوید همان حسین را از زاویه‌اے دیگر؛ حسینی که در زلِّ گرما، حـرارت بالازده میان کفِ پا و زمین کربلا، نشانه گرفتنِ نیزه‌ی دشمنان بین زمین و زمان، نیزه‌های خونین زبان و تیروکمان، مقابل پروردگارش کرنش نشان داد و قد قامت الصّلاة!... اینجا کربلاست، صدایم که قطع نشده، جفت گوش‌ها به گوشند؟درست همانجا بود که قرارداد صلح میان دینداری "و" انسانیت در تاریخ با قطره‌ی خون شد امضاء! یا همانجا که عبدالله بن حنفی خودش را به بالین حسینش را رساند و جمله عجیبی را گفت: «آیا من حق وفا را به جا آوردم؟» عبدالله حق را تمام کرد! هم پا به پای امام مقابل ظلم ایستاد، هم سپر امام شد هنگام نماز. انسانیت و دینـداری یکجا! عبدالله وفـا را تمام کرد! اما چرا گوش‌هاے ما بی‌وفا شده، هان؟ چرا گوشِ انسان قرن بیست‌و‌یک را گبره گرفته؟ ادعا دارد: نان حلال در می‌آورم، از روزی خود به حیوانات می‌دهم، حق کسی را ضایع نمی‌کنم، به انسان‌ها احترام می‌گذارم بهتر از آن است که پیشانی با مهر سیاه کنم و در چپاول مال مردم، حرف اول را بزنم! خدا کمرشان را بزند با این نمازشان! اصلا هیچ دینی بالاتر از انسانیت نیست. امشب که «روضه‌ی بهجتِ گوش» را شنیدی، انسان قرن بیست و یک، نمی‌شود بندگی را پینه زد به انسانیت‌، هان؟ نمی‌شود نماز را در ساعتش خواند و دقایقی بعد گره از کار خلق گشاد؟ نمی‌شود اجتماع نیکی‌ها؟ نمی‌شود الگو حسین باشد نه آدم‌هایِ حسین‌نما؟ تصدیق یا تکذیب کردن، بهانه آوردن یا تسلیم شدن، هرچه که هست جوابتان، سراپا گوش باشید برای حسین‌ِتان! روضه‌ے امشب هم خوانده شد، قبولی باشد از آنِ گوش‌هاے شنوا...