8.63M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#فصل_بندگی
#مردم_ماه
#تواصی
💠💠مسابقه تفسیر فصل بندگی
باهمکاری سازمان دارالقرآن الکریم
🔷🔹روز یازدهم
✅✅سوره کافرون 1
حجت الاسلام و المسلمین قرائتی
لطفا فقط اعداد گزینه صحیح را تا ساعت 8 صبح سه شنبه 7 اردیبهشت به شماره 3000234962 ارسال کنید
┈┈┈•✾🍃🌸🍃✾•┈┈┈•
مارا در شبکه اجتماعی دنبال کنید:
🔷پیام‌رسان ایتا:
🆔https://eitaa.com/mobasheran_org
🔶پیام رسان روبیکا
https://rubika.ir/mobasheran_org
🌐آدرس تارنمای مبشران
www.mobasheran.org
پیامها و نکات برخی از آیات جزء چهاردهم قرآن کریم :
سوره نحل آیه 22
(22) إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَحِدٌ فَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْأَخِرَةِ قُلُوبُهُم مُّنکِرَةٌ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ
ترجمه: معبود شما معبودی است یگانه، پس کسانی که به آخرت ایمان ندارند دل هایشان به انکار خو کرده و همانان مستکبرند.
نکته ها:
آیات قبل ناتوانی غیر خدا را از آفرینش وبی خبری آنها را از آینده مطرح ساخت این آیه می فرماید، معبود واقعی شما خدای یکتاست.
«کبر» یعنی خود را بزرگ دانستن، «تکبّر» یعنی آثار کبر را عمل کردن، و «استکبار» یعنی آنکه خودش بزرگی ندارد ولی با انواع وسائل، می خواهد بزرگی خود را ایجاد و اثبات کند.
در روایات آمده است که امام حسین علیه السلام بر فقرایی عبور می کردند، آنها مشغول غذا خوردن بودند و حضرت را نیز دعوت به غذا کردند. امام در کنار آنها نشستند و مشغول شدند و سپس فرمودند: خداوند مستکبران را دوست ندارد.**تفسیر نورالثقلین، ج 3، ص 47.***
پیام ها:
1- انکار معاد در حقیقت انکار مبدء است. توحید و معاد به هم پیوند دارند. (الهکم اله واحد فالذین لایؤمنون بالاخرة)
2- منشأ کفر کبر است، نه جهل. انکارِ حقیقت است، نه جهل به حقیقت. (قلوبهم منکرة و هم مستکبرون)
3- ایمان به آخرت، تکبر و استکبار را برطرف می کند. (فالذین لایؤمنون ...قلوبهم منکرة)
سوره نحل آیه 36
(36) وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّغُوتَ فَمِنْهُم مَّنْ هَدَی اللَّهُ وَمِنْهُم مَّنْ حَقَّتْ عَلَیْهِ الضَّلَلَةُ فَسِیرُواْ فِی الْأَرْضِ فَانظُرُواْ کَیْفَ کَانَ عَقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ
ترجمه: وهمانا ما در میان هر اُمّتی پیامبری را برانگیختیم (تا به مردم بگویند) که خدا را بپرستید و از طاغوت (و هر معبودی جز خدا) دوری نمایید، پس گروهی از مردم کسانی هستند که خداوند هدایتشان کرده و بعضی از آنان گمراهی بر آنان سزاوار است، پس در زمین سیر و سفر کنید، تا ببینید که پایان کار تکذیب کنندگان چگونه بوده است؟
نکته ها:
کلمه ی «اُمّة» از ریشه ی «اُمّ» به معنای چیزی است که دیگری را به خود ضمیمه می کند. به هر جماعتی که دارای نوعی وحدت و اشتراک باشند، امّت گفته می شود. این کلمه 64 بار در قرآن آمده است.
کلمه ی «طاغوت» برای مبالغه ی طغیان بکار می رود. در قرآن به شیطان، ستمگران و مستکبران و بت ها، که مایه ی طغیان و نافرمانی خدا هستند، «طاغوت» گفته شده است. این کلمه جمع بسته نمی شود و هم در مورد مفرد بکار می رود (یکفر بالطاغوت) و هم در مورد جمع (اولیائهم الطاغوت)
خداوند اسباب هدایت را برای همه مردم فرستاده است، (بعثنا فی کلّ رسولاً) امّا گروهی می پذیرند و هدایت می یابند. (فمنهم من هدی اللَّه) و گروهی انکار می کنند و گمراه می شوند. (منهم من حقت علیه الضلالة) پس هدایت از اوست ولی گمراهی از ماست.
مثال جالب: زمین که به دور خورشید می چرخد، همواره بخشی از آن رو به خورشید و روشن است و بخشی پشت به خورشید و تاریک است. می توان گفت: هر نوری که زمین دارد از خورشید است، اما هر تاریکی که زمین دارد از خود اوست.
به هر حال خداوند، ضلالت را به خود نسبت نمی دهد، مگر آنکه انسان خود زمینه ی آن را فراهم کرده باشد، مانند آیه ی (یضّل اللَّه الظالمین) خداوند ستمگران را گمراه می کند وآیه ی (ومایضلّ به الاّ الفاسقین) خداوند جز فاسقان را گمراه نمی کند.
پیام ها:
1- بعثت پیامبران، مخصوص نژاد و منطقه و قبیله ی خاصی نبوده است. (بعثنا فی کلّ امّة رسولاً)
2- دعوت به توحید و دوری از طاغوت، در رأس برنامه پیامبران بوده است. (اعبدوا اللَّه واجتنبوا الطاغوت)
3- خداپرستی با پذیرش سلطه ی طاغوت ها و ستمگران، نمی سازد. (اعبدوا اللَّه واجتنبوا الطاغوت)
4- با عبادت و اتصال به خداوند، انسان قدرت مبارزه با طاغوت ها، پیدا می کند. (اعبدوا اللَّه واجتنبوا الطاغوت)
5- خداوند به انسان در انتخاب راه، اختیار داده است. (فمنهم من هدی... ومنهم من حقّت...)
6- سیر و سفر باید عبرت آموز باشد. (سیروا ... فانظروا)
7- تاریخ قانونمند است و سنت های حاکم بر جامعه و تاریخ، ثابت. (سیروا... فانظروا... عاقبة المکذبین)
8- قرآن، مردم را به جهانگردی هدفدار دعوت کرده است. (سیروا... فانظروا)
سوره نحل آیه 67
(67) وَمِن ثَمَرَ تِ النَّخِیلِ وَالْأَعْنَبِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَکَراً وَرِزْقاً حَسَناً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَأَیَةً لِّقَوْمٍ یَعْقِلُونَ
ترجمه: واز میوه های درختان خرما وانگور، هم (نوشیدنی) مست کننده و هم رزق نیکو می سازید. البته در این امر برای گروهی که تعقل می کنند نشانه روشنی است.
نکته ها:
کلمه ی «سُکر» به معنای از دست دادن عقل است وکلمه ی «سَکر» به منشأ آن می گویند.
در دو آیه قبل سخن از آب و شیر بود که دو نوشیدنی طبیعی و مستقیم است. این آیه سخن از نوشیدنی هایی است که ما از طریق فشردن میوه ها بدست می آوریم. آنجا که دست خدا در کار است، همه لطف و صفاست، آب باران و شیر خالص، ولی آنجا که دستِ بشر دخالت می کند، گاهی رزق نیکو حاصل می شود و گاهی شراب که مایه فساد و تباهی است.
پیام ها:
1- هر چیزی که سبب مستی شود، رزق نیکو نیست. (سکراً و رزقاً حسناً)
2- آنچه خدا آفریده خوبست، این شما هستید که نعمت ها را در چه راهی مصرف کنید، یا چه کارهایی روی آن انجام دهید. (تتخذون منه سکراً و رزقاً حسناً)
3- در آفرینش میوه ها (تنوع رنگ و طعم و خواص آنها و فواید کوتاه مدت و دراز مدت آنها و ترکیبات آنها و تأمین نیازمندی های انسان و مقدار تولید آن ومناسبت محل تولید با ساکنان منطقه ودسترسی انسان به آنها و عواملی که در پیدایش آنها بکار رفته) نشانه ای برای توجه به خالق است. (ان فی ذلک لایة)
سوره نحل آیه 68
(68) وَأَوْحَی رَبُّکَ إِلَی النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتاً وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ
ترجمه: وپروردگارت به زنبور عسل وحی (و الهام غریزی) کرد که از بعضی کوه ها و درختان و از دار بست هایی که مردم می سازند خانه هایی بساز.
نکته ها:
کلمه «وحی» به معنای اشاره و انتقال سریع و مخفی است که علاوه بر وحی الهی به انبیا، هم شامل غریزه می شود، نظیر این آیه و هم شاملِ الهام الهی، نظیر آیه ی (و اوحینا الی ام موسی)**قصص، 7.*** که خداوند به مادر موسی الهام کرد، و هم شامل وسوسه های شیطانی مانند آیه ی (ان الشیاطین لیوحون الی اولیائهم)**انعام، 121.***
پیام ها:
1- تلاش و حرکت حیوانات و انتخاب مسکن آنها بر اساس غریزه ای است که خداوند در نهاد آنها قرار داده است. (اوحی ربّک الی النحل ...)
2- بهترین نوع عسل، عسلِ زنبورهای کوهستان است که از گل و گیاه کوهی استفاده کنند.**همانگونه که بهترین نوع گوشت، گوشت تازه است نه منجمد. (لحماً طریاً) نحل، 14.*** (نه مواد قندی مصنوعی که در نزدیکی کندو قرار دهند!) (اتخذی من الجبال ... و من الشجر...)
سوره نحل آیه 70
(70) وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّکُمْ وَمِنکُم مَّن یُرَدُّ إِلَی أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْ لَا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئاً إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ
ترجمه: وخداوند شما را آفرید سپس (جان) شما را می گیرد وبعضی از شما به پست ترین دوران عمر (پیری) بازگردانده می شود، تا آنجا که بعد از دانستن (بسیاری از مطالب، بخاطر پیری همه را فراموش می کند و دیگر) چیزی نمی داند. البته خداوند آگاه و توانمند است.
نکته ها:
«ارذل» از «رذل» به معنای پست و بی ارزش است. پست ترین دوران عمر، همان دورانی است که ضعف و فراموشی به حدّ اعلی می رسد.**در آیه پنجم سوره حج نیز راجع به دوران کهولت، مشابه این آیه تکرار شده است.
***
فراموشی دوران کهولت، مربوط به افراد عادی است، وگرنه اولیای خدا نظیر حضرت نوح و حضرت مهدی علیهماالسلام که برای مسئولیتی عمر طولانی دارند، هرگز گرفتار غفلت و سستی و فراموشی نمی شوند.
پیام ها:
1- مرگ و حیات به دست اوست. (خلقکم ثم یتوفّاکم)
2- عمر مفید و باارزش، دوران آگاهی انسان است. عمری که در آن فراموشی و غفلت است، بی ارزش است. (ارذل العمر لکی لا یعلم)
3- عمر طولانی برای همه نیست. (و منکم من یرّد)
4- تغییر و تحولات که در انسان پدید می آید، از قدرت و ضعف، علم و جهل، آگاهی و نسیان، همه بر اساس تدبیر و علم خداوند است. (ان اللَّه علیم قدیر)
سوره نحل آیه 71
(71) وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلَی بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ فَمَا الَّذِینَ فُضِّلُواْ بِرَآدِّی رِزْقِهِمْ عَلَی مَا مَلَکَتْ أَیْمَنُهُمْ فَهُمْ فِیهِ سَوَآءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ
ترجمه: و خداوند بعضی از شما را بر بعضی دیگر در روزی برتری داده است، پس کسانی که برتری داده شده اند، رزق خود را بر زیردستان خود ردّ نمی کنند تا آنکه همه با هم برابر شوند. پس آیا نعمت خدا را انکار می کنند؟