اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِینَ لَكَ عَلَی مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَی عَظِیمِ رَزِیتِی اللهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَینِ یوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَینِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَینِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَینِ علیه‌السلام.خدایا سپاس تو را سپاس شكرگزاران بر مصیبت‌زدگی آنان، خدای را سپاس بر بزرگی عزایم، خدایا شفاعت حسین را در روز ورود]به قیامت [نصیبم كن، و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسین و یاران حسین، آنانكه جانشان را در دفاع از حسین (درود بر او) بخشیدند.
نوشتن بر کفن
در ادامه حدیثی که کفعمی بنا بر آن، این دعا را از پیامبر نقل کرده، آمده که امام حسین علیه‌السلام فرموده است پدرم امام علی علیه‌السلام من را به حفظ کردن و بزرگداشت این دعا و نوشتن آن بر کفن او و تعلیم آن به نزدیکان و ترغیب آنان به خواندن این دعا سفارش کردند [۵] و لذا در کتابهای فقهی شیعه به استحباب نوشتن این دعا بر کفن اشاره شده است.
البته ابن‌طاووس تمام مطالب مربوط به نزول جبرئیل و اعطای این دعا به پیامبر و ثواب خواندن و نوشتن آن بر کفن را در باره دعای جوشن صغیر نقل کرده و بدین سبب این اختلاف به کتابهای فقهی یز راه یافته و مجلسی برای رفع اختلاف گفته که این سخنان از افزوده‌های ابوطالب ابن‌رجب در حاشیه کتاب ابن‌طاووس بوده است و ناسخان آن را به داخل متن برده‌اند.
وَ مَا قَالَ الْخَلاَئِقُ الْحَامِدُونَ الْمُجْتَهِدُونَ الْمَعْدُودُونَ (الْمُعَدِّدُونَ) الْمُوَفِّرُونَ (الْمُؤْثِرُونَ) ذِکْرَکَ وَ الشُّکْرَ لَکَ
و آنچه خلایقی که با کمال جهد و توجه پس به حمد و ستایشت و با تعظیم به ذکر و شکرت میپردازند
الَّذِینَ أَعَنْتَهُمْ عَلَی أَدَاءِ حَقِّکَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ مِنَ الْمَلاَئِکَةِ الْمُقَرَّبِینَ
یعنی آن کسانی که تو آنان را بر اداء حق بندگیت یاری کردی از انواع خلق از ملائکه مقرب
وَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ وَ أَصْنَافِ النَّاطِقِینَ وَ الْمُسَبِّحِینَ لَکَ مِنْ جَمِیعِ الْعَالَمِینَ
و پیمبران و رسولان و اصناف ناطقین به ذکرت و تسبیح گویان حضرتت تمام عالمیان به همه این حمدها تو را ستایش میکنیم
عَلَی أَنَّکَ بَلَّغْتَنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ عَلَیْنَا مِنْ نِعَمِکَ وَ عِنْدَنَا مِنْ قِسَمِکَ وَ إِحْسَانِکَ وَ تَظَاهُرِ امْتِنَانِکَ
که تو ما را به این ماه رمضان رسانیدی در حالی که نعمتهایت بر ما وافر و نزد ما از قسمت روزیت و کرم و احسان و امتنانت متظاهر بود
فَبِذَلِکَ لَکَ مُنْتَهَی الْحَمْدِ الْخَالِدِ الدَّائِمِ الرَّاکِدِ الْمُخَلَّدِ السَّرْمَدِ
پس در مقابل این نعمتها تو را حمد کنیم ستایش شایسته در منتهای حد حمدی همیشگی و بر دوام و ثبات و مخلد و سرمدی
الَّذِی لاَ یَنْفَدُ طُولَ الْأَبَدِ جَلَّ ثَنَاؤُکَ أَعَنْتَنَا عَلَیْهِ
که طول ابدیت آن حمد را پایان ندهد ای خدا ثنای تو بزرگ است تو ما را یاری کردی بر اداء وظیفه این ماه شریف
روز خنثی‌کردن توطئه فراموشی مسأله فلسطین :روز قدس، از روز‌های بسیار مهم و تعیین کننده است. سال‌های متمادی است که سعی می‌شود مسأله قدس فراموش شود. روز قدس، درست تیری است به قلب این توطئه؛ حرکتی است برای خنثی کردن این توطئه خباثت‌آمیزی که استکبار و صهیونیسم و طرفداران و همکارانشان دست به یکی کرده‌اند تا به‌کلّی مسأله فلسطین را به دست فراموشی بسپارند. روز قدس را بزرگ بدارید. این روز، مخصوص ملت ایران هم نیست؛ در خیلی از نقاط عالم، مردم مؤمن و پرشور، با محدودیت‌هایی که در کشور‌های خود دارند -، چون حکومت‌ها خیلی جا‌ها اجازه نمی‌دهند- روز قدس را گرامی می‌دارند -به هر حال جمعیت‌هایی که می‌توانند این کار را می‌کنند- ان‌شاءاللَّه امیدواریم امسال هم در مقابل توطئه‌های ناجوانمردانه‌ای که علیه ملت فلسطین شده است، روز قدس بتواند مشت محکمی به دهان دشمنان ملت فلسطین و دشمنان دنیای اسلام بزند. (۱۸ دی ۱۳۷۷(امروز ملت ایران کاری که می‌تواند بکند که از همه کار‌ها هم مهمتر است، تظاهرات -مثل همین تظاهرات امروز- است. این کار بسیار مهمّی است. از هدف‌های این‌ها این است که نام فلسطین را به دست فراموشی بسپارند. کاری کنند که اصلاً فراموش شود که چنین چیزی وجود داشت؛ اما شما نمی‌گذارید؛ روز قدس نمی‌گذارد؛ امام بزرگوار ما با تدبیر خودش نگذاشت. این کار بزرگی بود. (۱۰ دی ۱۳۷۸(
مسابقه نمای بیست و ششم:دستورات دین، دو نوع است: دستورات ثابت كه از طرف خداوند است. ........................... و دستورات متغیّر كه به‌مقتضای ضرورتها و نیازها از طرف حاكم اسلامى صادر مىشود. ........................