درسته زنده ایم، اما زندگی نکردیم..

کاش بچه‌ها هیچ وقت وارد دنیای بزرگا نشن.. ؛))

نوجوونی دوران سختیه خدایی نه بچه ای نه بزرگی نه اونقدر کوچولویی که با بچه ها کنار بیای و نه اونقدر بزرگی که با بزرگترا بسازی گیر کردی تو دنیای خودت نه کسی میفهمتت، نه دلیل کارای بقیه رو می فهمی خواسته هات بزرگه ولی خودت برای رسیدن بهشون هنوز کوچیکی دلت یه زندگی هیجان انگیز میخواد اما توی یه دنیای کسل کننده زندانی شدی و هیچکاری برای رهایی ازت ساخته نیست کلا پیچیده س، یونو؟

ایم شیوان دیگه زیادی جوون میزنه، قبول نیست 🥲🤌 همسن جی چانگ ووکه..

درسای نخونده دارن مثل خورشید میدرخشن ولی نمیدونن من عینک افتابی دارم.. (ಡωಡ)

نه اینکه غمی نداشته باشم، فقط دیدم راه حلی ندارن پس سعی کردم جوری رفتار کنم انگار از اول وجود نداشتن!

‌بزرگسالان همیشه به دوش بچه‌های باهوش بار اضافی می‌گذارند، دقیقا به علت اینکه تصور می‌کنند از پسش برمی‌آید؛ این‌جور بچه‌ها از سنگینی وظایف از پا درمی‌آیند و رفته‌رفته آن صداقت و مهارتی را که دارند از دست می‌دهند. این بچه‌ها وقتی با چنین برخوردی روبرو می‌شوند، کم‌کم به درون لاکی می‌خزند و همه چیز را درون خود نگه می‌دارند. وقت و کوشش زیادی لازم است تا بتوان آن‌ها را از لاک خود درآورد. قلب کودکان انعطاف‌پذیر است، اما وقتی شکل گرفت، دیگر مشکل است بتوان آن را به صورت اول درآورد. در بیشتر موارد محال است. _هاروکی موراکامی / کافکا در کرانع

وقتی فردا امتحان فنون داری:

یوقت دستتون نخوره رو ناشناس اشتباهی پیام بدینا، باشه؟ ಠ_ಠ

یه چیزی خیلی داره اعصابمو بهم میریزه اینکه چند ماهه هر صدایی مشکوک به صدای بغض و گریه، خصوصا از طرف خانواده، سریع بهم استرس وارد میکنه و یه لحظه خشکم میزنه خیلی بده واقعا.. ://

از شنبه میخونم..