اینکه انگار تمام ابر های کوچولو و آسمون مثل یه گنبد یا دایره بالا سر بخشی که خورشید غروب کرده رو گرفتن خیلی عجیبه😭 دقیقا همچین حسی میده. انگار آسمون دایره ای شکل بالا سر مغرب یا توپ قرمز طلایی خورشیده(بوده) یا انگار تمام ابر ها هورت کشیده شدن به سمت خورشید. مثل یه ابر بزرگ که به فلوت(نِی) بلندش، پشت خورشید دراز کشیده و ابر ها و آسمون و هر چی توش هست رو میکشه سمت خودش. به خاطر همین انگار ابر ها مثل طرح روی بوم کشیده شدن(کشیدگی دارن. میدونین چی میگم😭)

عکس شامل جت+ یه میلیون پرستوی پنهان شده در عکس طی اقدامی عجیب همشون به سمت بام جلوییم هجوم بردن. شاید میخواستن ژست بگیرن که ازشون عکس بگیرم اصلا شاید رو بام خودمونم که پشت و بالا سرمه هم باشن😭

چه اتفاقی داره میفته؟ خورشیده که از پشت نور میتابونه؟چون یهو این ابره و اون جت و حتی شیشه های جلوی جت روشن شدن

بازتابش رشید به چشمم 😭 تا این حدددد

اون تیکه انگار سنگینه😭 انگار جامی از خورشید(غده ای از خورشید) وای وای چه جالب میشد که یه چیزی نور خورشید ترشح میکرد😭 پایینش هم ابر های صورتی شبیه یه پرنده ان اگه دقت کنین

کم کم آخرین نشانه های خورشید محو میشن. و ستاره ها به جاشون پدید میان و ماه پررنگ. و من میمونم. من میمونم، آسمون زیبا و دست نیافتنی که انگار همیشه تو دستام بوده و بُهت. من مبهوت.

منم همینطور طاقت نقد کردن ندارم.😭😭😭

شانس آوردی!! الان زنده ای؟؟

حقیقتش وقتی میخوام کتابی رو نقد کنم خودمو مجبور میکنم مثل یه منتقد نگاه و فکر کنم چون از همه ی کتاب ها لذت می برم

اولین کلاس که خوب گذشت--- چیز آره حالم خوبه😭🤣