🌗انتظار به کدامین افق؛ کوفه یا کربلا؟ 🔺همه جهانیان منتظِر منتظَر هستند؛ اما هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید. قرائت شیعه از انتظار که صاحبان آنند، به دو نحله تقسیم می شود: ❎انتظار به #افق_کوفه: در این نگاه، هدف اصلی رسیدن به تعمتعات دنیایی و #رفاه است و انتظار وسیله تحقق آن. این نگاه، رساله اش کُتّاب کوفی اند که به امام حسین (ع) که امام زمان شان بود، نوشتند: «باغ‌ها سرسبز گشته و میوه‌ها رسیده است، پس هر گاه که اراده کردی بیا که سربازان آماده برای یاری تو در انتظار نشسته‌اند». اما وقتی دیدند حکومت ابن زیاد، زیاد بهشان می چربد، نماینده امام زمان خود را تنها گذارده، دور سفره ابن زیاد نشستند و آخرالامر به جنگ همان مهمان رفتند که دعوتش کرده بودند. این مکتب "#انتظار_برای_خود" است. ✅انتظار به #افق_کربلا: در این مکتب، هدف، امام و هدف اوست و همه چیز و همه کس، وسیله تحقق آرمان های اویند. قبله این گروه، یاران سیدالشهدا (ع) در کربلا بودند که با اینکه می دانستند چه باشند و چه نباشند، امام شان شهید خواهد شد، اما خود را به دم تیغ و شمشیر دادند تا امام زمان شان یک لحظه بیشتر زنده باشد و یک ذره کمتر و دیرتر آسیب ببیند. شیعیان کربلایی عاشق شهادتند؛ آن هم شهادت در رکاب امام زمان (عج). آنها منتظرند تا در رکاب یار به شهادت برسند و به تنهاترین چیزی که فکر نمی کنند #زندگی_بعد_از_ظهور است و برای اینکه بتوانند تا دم آخر اهل شهادت باشند، باید قید #زندگی_در_رفاه را برای همیشه زده باشند. لذا هم اکنون هم اهل جهاد و عاشق شهادت اند. اینان مدافعان مکتب "#انتظار_برای_او "هستند. ❇️خلاصه اینکه انتظار، مکتب یاری و فداکاری و جان دادن برای امام زمان است و همان طور که #شهید_مهدی_زین_الدین گفته بود: در زمان غیبت به کسی منتظر گفته می شود که #منتظر_شهادت باشد. 🔹و این من و تو هستیم باید ببینیم به کدامین افق #نماز_زندگی می خوانیم کوفه یا کربلا. البته هم اکنون قبله زندگی هر کسی روشن و گویاست؛ اگر خوب ببینیم: «لو کشف الغطاء لعلموا انّ المحسن مشغول بأحسانه، و المسی‌ء مشغول باسائته».