اگه صبح با بوسه‌های تو چشم باز می‌کردم همه چیز آسون‌تر می‌شد ..

من بارها و بارها بوسیدمت؛ بی‌آنکه بدانی ..

پرنده‌یِ کوچکم، چه بسیار حرف‌ها که برایت دارم درنگ مکن بیا، بیا که بوسه بارانت خواهم کرد ..

آبان؟ همش فروپاشی روانی بود

-

بوسیدمت، از دور. به آغوشت کشیدم، در خیال. می‌بینی؟ تو هم مرا دوست داری، در رویا ..

حرف‌ها که تمام شد، کتابت را باز کن و اولین شعر را برایم بخوان، کاش شعرت با بوسه شروع شود و ما انجامش دهیم: کاش اصلا شعر حافظ باشد که می‌گوید: سه بوسه ز تو وظیفه دارم ای بر رخ من سحر گزیده ‌..

گفت: می‌دانی؟ بوسیدن چشم‌های کسی یعنی آن فرد برایت بی‌اندازه عزیز و ارزشمند است؛ و سپس چشم‌هایم را بوسید ..

-

بوسیدم اشک‌هایِ جاری شده از چشمش را ..

گفت: احوالت چطور است؟ گفتم: مقداری غمم که این‌ور و آن‌ور می‌روم، در واقع غم از من چکه می‌کند ‌..