حرف‌ها که تمام شد، کتابت را باز کن و اولین شعر را برایم بخوان، کاش شعرت با بوسه شروع شود و ما انجامش دهیم: کاش اصلا شعر حافظ باشد که می‌گوید: سه بوسه ز تو وظیفه دارم ای بر رخ من سحر گزیده ‌..

گفت: می‌دانی؟ بوسیدن چشم‌های کسی یعنی آن فرد برایت بی‌اندازه عزیز و ارزشمند است؛ و سپس چشم‌هایم را بوسید ..

بوسیدم اشک‌هایِ جاری شده از چشمش را ..

گفت: احوالت چطور است؟ گفتم: مقداری غمم که این‌ور و آن‌ور می‌روم، در واقع غم از من چکه می‌کند ‌..

متاسفم که تو غمگینی، و من برایِ از بین بردن غم‌هایت نمی‌توانم کاری بکنم ..

یک آغوش، تعدادی بوسه و مقداری نوازش تمام آن‌چیزیست که اکنون می‌خواهم ..