eitaa logo
نعیم
28 دنبال‌کننده
186 عکس
205 ویدیو
2 فایل
ارتباط : @B_Shakoorzadeh
مشاهده در ایتا
دانلود
ایمان ابوطالب در روایت جالبی نقل شده که شخصی به امیرمؤمنان علیه‌السلام عرض کرد ای امیرالمؤمنین چطور است که شما در مکانی هستی که خداوند شما را در آن مکان فرو آورده، در حالی که پدر تو در آتش معذّب است؟ حضرت فرمود: خدا زبانت را ببرد! قسم به خدایی که محمّد را به پیامبری مبعوث کرد، اگر پدرم تمام گناهکاران زمین را شفاعت کند خداوند آن را می‌پذیرد، مگر می‌شود که پدرم در آتش معذب باشد و فرزند او قسیم بهشت و جهنّم باشد؟! (امالی طوسی / ص ۳۰۵) واضح است که مقام شفاعت، آن هم با این وسعت، نه تنها ایمان این مرد الهی را می‌رساند؛ بلکه جایگاه ویژه‌ای را نیز برای او ترسیم می‌کند که همان ولی الله بودن است. امام صادق علیه‌السلام در روایتی در پاسخ به ادعای عده‌ای مبنی بر عذاب ابوطالب فرمودند: به خدا قسم دروغ می‌گویند اگر ایمان ابوطالب درکفه ترازو قرار داده شود و ایمان این خلق در کفه دیگر، ایمان ابوطالب بر ایمان آنها ترجیح دارد. (بحار ج ۳۵/ ص ۱۱۲) در روایت دیگری از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که فرمود: «إِنَّ مَثَلَ أَبِی‏ طَالِبٍ‏ مَثَلُ أَصْحَابِ الْکَهْفِ‏، أَسَرُّوا الْإِیمَانَ‏ و أَظْهَرُوا الشِّرْکَ، فَآتَاهُمُ اللَّهُ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْن‏؛ مَثَل ابوطالب مثل اصحاب کهف است که ایمان را مخفی می‌کردند و شرک را ظاهر می‌ساختند و خدا هم دو اجر به آنها داد.» (کافی / ج ‏۲ / ص ۴۶۲) https://eitaa.com/bshn60/295
بعثت انبیاء عظام سلام الله علیهم اجمعین، از نعمت‌های بزرگ الهی بر عموم بشریت به‌شمار می‌رود و به این واسطه زمینه هدایت بشر به همه کمالات و خوبی‌ها و سجایای اخلاقی فراهم شده است. پیامبران، رسولان ظاهری هستند که در کنار رسول باطنی(عقل)، راهنما و مرشد انسان‌ها می‌باشند. در این میان، بعثت خاتم‌الانبیاء، محمد مصطفی صلی الله علیه‌ و آله و سلّم، اهمیت ویژه‌ای دارد؛ چرا که دین مبین اسلام، به عنوان آخرین دین آسمانی، کامل‌ترین دین و مکمّل ادیان گذشته می‌باشد. این حدیث معروف است که حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمودند: «إنّی بعثْتُ لاتمِّمَ مکارمَ الأخلاق؛ من مبعوث شده‌ام تا مکارم اخلاقی را کامل گردانم.»  بعثت پیامبر اسلام صلوات الله علیه و‌ آله به قدری مهم است که خداوند منّان به واسطه این نعمت بزرگ، بر مؤمنان منت نهاده است؛ در این‌جا که می‌فرماید: «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنینَ إِذْ بَعَثَ فیهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفی‏ ضَلالٍ مُبین؛ خداوند بر اهل ایمان منت گذاشت که از بین آنها پیامبرى از خودشان برانگیخت تا آیات الهى را براى آنها بخواند و پاکشان کند و کتاب و حکمت بیاموزد، گرچه پیش از آن در گمراهى آشکار بودند.» آل عمران/۱۶۴  
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
طبق فرمایش قدمهایی که باعث خشم کفار شود است.(آیه ۱۲۰ سوره توبه) بنابراین ۲۲بهمن عمل صالح است.
🔴🔴🔴 «أَيْنَمَا تَكُونُوا يُدْرِكْكُمُ الْمَوْتُ وَلَوْ كُنْتُمْ فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ؛ هرکجا باشید، ، مرگ سراغتان می‌آید؛ اگرچه در ساختمان‌های بلند و محکم باشید!» سوره نساء/ آیه ۷۸
🔻نکته اخلاقی فرق حسرت با حسادت 🔸برخی افراد حسد را با حسرت اشتباه می‌گیرند؛ در حالی که این دو، اختلاف اساسی با یکدیگر دارند. در حسادت، شخص حسود، چشم دیدن نعمتی را برای شخص مورد حسادت ندارد؛ مثلا ناراحت است که چرا فلانی موقعیت شغلی مناسبی دارد. ولی در حسرت که نام دیگرش غبطه است، شخصی که حسرت می‌خورد ناراحت نیست که چرا فلان شخص نعمت خاصی را دارد؛ بلکه دوست دارد او هم از این نعمت برخوردار باشد. حسرت اگر در امور معنوی و مثبت باشد ثواب هم دارد؛ مثل اینکه انسان حسرت بخورد که فلان شخص اهل نماز شب است و ای کاش من هم اهل آن باشم؛ ولی ناراحت نیست که چرا آن شخص اهل نماز شب است. خطر حسد 🔹حسادت از جمله اموری است که می‌تواند زمینه‌ساز مسائلی مثل غیبت، تهمت، قطع رحم، کینه‌توزی و حتی قتل و جنایت شود. اساساً  بعضی اوقات، ریشه این امور، همین حسادت است. اولین قتلی که در بنی آدم رخ داد، ریشه‌اش همین موضوع بود که قابیل به برادرش هابیل حسادت کرد و در نهایت او را کشت. داستان حضرت یوسف و ظلمی که برادرانش در حق او مرتکب شدند ریشه در همین حسادت داشت. از حسد در احادیث به عنوان ریشه‌های کفر و نابود کننده ایمان یاد شده که نشان می‌دهد چقدر باید مراقب باشیم تا گرفتار این رذیله نشویم. https://eitaa.com/bshn60/698
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 امام سجاد علیه‌السلام فرمود:  «رَحِمَ‏ اللَّهُ‏ الْعَبَّاسَ‏ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَ‏ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَةِ فِی الْجَنَّةِ کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مَنْزِلَةً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ؛ خدا حضرت عباس را رحمت کند! حقیقتا امام حسین علیه‌السلام را بر خویشتن مقدم داشت و جان خود را فدای آن حضرت نمود تا اینکه دست‌هایش قطع شد. خدای مهربان در عوض دست‌های عباس‏ علیه‌السلام دو بال‏ به وی عطا کرد تا بوسیله آنها در بهشت با ملائکه پرواز نماید. همچنانکه این نعمت را نیز به جعفر بن ابی طالب عطا کرد. عباس را نزد خداوند منزلتی‏ است ‏که در روز قیامت همه‏ شهیدان بر آن غبطه می‌خورند.» 📚امالی صدوق