📸 دستاوردهای دولت سیزدهم - ۲ #انتشار_حداکثری ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ🍃🌺🍃 https://eitaa.com/roshangaranmahdiabad ــــــــــــــــــــــ🍃🌺🍃ـــــــــــــــــــــــــــــ

به مناسبت عید سعید مبعث و ایام الله دهه فجر جشنواره توزیع سیمکارت برگذار میگردد. زمان ۱۹ بهمن ماه مصادف با عید سعید مبعث مکان پایگاه بسیج روستای مهدی آباد

بسم‌الله «ولی من رای میدم. چون پسرم اتیسم داره.» همینکه جمله‌ام تمام شد با ترمز محکم و ناگهانی راننده همه هول خوردیم سمت جلو. نمی‌دانم خشونت توی ترمزش به خاطر تعجب بود یا از مخالفت صریح و قاطعم با حرف‌هایش جا خورد. مسافران در حال نچ نچ داشتند خودشان را به عقب بر می‌گرداندند که راننده پنجره‌اش را پایین کشید تا صدای «گوسفند» گفتنش به ماشین جلویی برسد. از پنجره باز شده، سوز هوای بهمن‌ماه می‌خورد توی صورتم و مرا با خودش به بهمن پارسال می‌برد؛ وقتی که توی همین تاکسی‌های سبز رنگ نشسته بودم و بین انگشت‌هایمْ کاغذ آدرس داروخانه‌ای در کوچه پس کوچه‌های جنت‌آباد شمالی را فشار می‌دادم. یک واسطه بهم اطمینان داده بود که آنجا رسپیریدون دارد؛ قرصی کوچکتر از عدس. اندازه نقطه‌ای که توی زندگی پسرم بین کلمه مرگ و زندگی فاصله می‌انداخت. پسر دو ساله من، درکی از ارتفاع نداشت. این یک عارضه نادر در اتیسم است. بدون آن قرص، ممکن بود خودش را از هر بالا بلندی به پایین پرتاب کند. آن سطح مرتفع می‌خواست مبل باشد یا قله‌ی سرسره‌ای در پارک. می‌توانست پشت بام خانه‌ای سه طبقه باشد یا پنجره باز ماشین در حال حرکت. وقتی به مقصد رسیدیم هوا تاریک شده بود. رفتم توی داروخانه خلوت. ناخودآگاه با صدای پایین‌تر از معمول از مرد پشت شیشه پرسیدم رسپیریدون دارید؟ مرد چند ثانیه‌ای به من نگاه کرد. انگار می‌خواست از دزاژ استیصال صورتم شناسایی‌ام کند که آیا واقعا کودک اتیستیک دارم یا نه. منتظر جواب دستگاه خیالی دروغ‌سنجی‌اش نماندم. نسخه را از کیفم بیرون کشیدم و گفتم «آقا بخدا برای همین کاغذ ۳۷۰ تومن پول ویزیت روانپزشک اطفال دادم. ثبت اینترنتی هم هست. می‌تونید کدملی بچه‌مو چک کنید.» بغض اگر چهره داشت، در آن لحظه من آن شکلی بودم‌. سراغ رایانه‌اش نرفت. فقط جوری با احتیاط و آهسته برگه قرص را روی پیشخوان گذاشت که انگار داریم کوکائین رد و بدل می‌کنیم. تشکرکنان قرص را توی دستم فشار دادم و سمت در خروجی رفتم. هنوز در را باز نکرده بودم که صدای مرد توی داروخانه پیچید: «خانم این آخریش بود. دیگه اینجا نیاین.» آنجا به اشک‌هایم اجازه ریختن ندادم. اما ده روز بعدْ دیگر دلیلی برای اختفای اضطرابم نداشتم و می‌شد راحت و رها گریه کنم. توی تاکسی بودم. قرص‌های تو برگه یا بهتر بگویم، روزهای آرامش خانه‌مان، تمام شده بود. صبح زود، کاسه‌ی چه کنم را برداشته بودم تا آن را سمت متصدی داروخانه سیزده آبان بگیرم. راننده، رادیو را برای اخبار ساعت هفت روشن کرد. گوینده اخبار، اول مطمئن‌مان کرد که اینجا تهران است؛ و صدا، صدای جمهوری اسلامی ایران. بعد جوری که انگار مخاطبش فقط خود خود من باشم متن اولین خبر را خواند: «دانشمندان ایرانی توانستند قرص رسپیریدون را بومی‌سازی کنند. ماده اولیه این دارو در لیست جدید تحریم‌ها علیه ایران قرار داشت. این دارو برای درمان و کنترل اتیسم به کار می‌رود...» نه صورتم را پوشاندم و نه صدایم را پایین آوردم. اشک شادی که پنهان کردن ندارد. عجیب‌تر این بود که فاصله بین شنیدن این خبر تنها بیست روز بود تا لحظه دیدن همسرم، که با سه برگه رسپیریدون از داروخانه‌ی محله‌مان به خانه آمد. من رای می‌دهم چون پسرم اتیسم دارد. چون می‌دانم اگر اقتدار و امنیت این مملکت خال بردارد، هزاران مادر نگران مثل من، باید برای داروهای ساده‌ای مثل تب‌بر و سرماخوردگی، مسیر پر رنج مرا طی کنند. تازه معلوم نیست آن موقع اصلا سیزده آبانی باشد... صدای بوق ممتد راننده مرا به بهمن ۱۴۰۲ و حوالی انتخابات برگرداند. زنی با غیظ داشت راجع به چای دبش و قیمت گوشت و شاسی‌بلندهای نماینده‌ها حرف می‌زد. پسر جوان کنارش که نگاه خیره‌ی معذب‌کننده‌ای به یقه‌ی باز زن داشت، در تایید حرفش گفت: «آدم یه گوسفند توی مراتع سوییس باشه شرف داره به اینکه یه شهروند باشه تو این مملکت خراب شده» خواستم بگویم خیلی از مردمان سرزمین‌های جنگ زده اطرافمان هم رفتند سوییس؛ منتها مثل گوشت گوسفندی، قلب و چشم و کلیه‌شان با قاچاق اعضای بدن رفت توی فریزرهای اروپا نه مراتع سرسبزش! اما نمی‌شد. چون هم به مقصد رسیده بودم و هم بعید بود پسرک خبری از آمار شهروندان ربوده شده یا مفقود شده‌ی لیبی و عراق و سوریه، در خلال جنگ‌های داخلی‌شان داشته باشد. در را که برای پیاده شدن باز کردم از راننده پرسیدم: «این عبارت *آهسته ببندید* که زیر دستگیره نوشته رو خودتون میدید بزنن یا سازمان تاکسی‌رانی برای همه ماشینا میزنه؟» راننده که انگار سر درد و دلش باز شده باشد گفت: «نه خواهر من! خودم زدم. خون دل خوردم تا این ماشینو خریدم. مردم مراعات نمی‌کنن که! باید خودم حواسم بهش باشه. به امید به این و اون باشیم که کلامون پس معرکه است.» با خنده‌‌ام تاییدی نثارش کردم و گفتم: «چقدر خوبه آدم به چیزی که مال خودش می‌دونه تعلق و تعصب داشته باشه، حالا چه ماشینش باشه، چه وطنش!» 🆔https://ble.ir/callmeplz

🇮🇷🇵🇸 ﷽ 🎥 لشکر شکست‌خورده! 🍃🌹🍃 ✅ افسر سابق اطلاعاتی آمریکا از تحقیر ارتش اسرائیل در غزه می‌گوید. #طوفان_الاقصی | #فلسطین 🆔 eitaa.com/meyarpb 🆔 rubika.ir/meyar_pb

#نشست بصیرتی موضوع:مشارکت حدااکثری و تداوم مردم سالاری دینی سخنران :استاد بازیاد #ثامن37 #مشارکت_حداکثری

#یادداشت_روز 🥇خدمات و پیشرفت‌های اقتصادی جمهوری اسلامی ایران 🔰 از گازرسانی 95 درصدی تا افزایش ۴۰۰ درصدی محصولات کشاورزی 🔸انتشار خدمات اقتصادی انقلاب اسلامی به مردم ایران که با همت ملت و مسئولان انجام شده به چندین جلد کتاب نیاز دارد چرا که از گازرسانی به 95 درصد مردم تا افزایش 400 درصدی محصولات کشاورزی را در برمی‌گیرد. 🔸 انتشار خدمات اقتصادی انقلاب اسلامی به مردم ایران که با همت ملت و مسئولان دلسوز انجام شده به چندین جلد کتاب نیاز دارد که تنها ذکر چند نمونه ملموس آن‌هم به‌صورت خلاصه، تفاوت شگرف آنچه بود و آنچه هست را نمایان می‌کند. البته این گزارش درصدد کتمان کمبودها و سختی‌ها نیست. 🔸سختی‌های زندگی و سیاه‌نمایی برخی رسانه‌ها، گاهی پیشرفت‌های زندگی شخصی و خانوادگی‌مان را از یادمان می‌برد. در طول سالیان پس از انقلاب اسلامی با وجود اینکه جمعیت ما دو و نیم برابر شده و اکنون از 85 میلیون نفر تجاوز کرده است، براساس گزارش سال 2021 سازمان ملل، درآمد سرانه کشور براساس برابری قدرت به 13 هزار دلار رسید که نسبت به سال پایانی حکومت پهلوی که 1718 دلار بود هفت و نیم برابر شده است. 🔸براساس آمارهای بجا مانده از دوران پهلوی و مقایسه با شرایط فعلی، سال ۵۴ در اوج درآمدهای نفتی دولت پهلوی با ۳۰ میلیون جمعیت، نان سنگک پنج ریال و مزد کارگر روزی ۶۰ ریال بود که می‌شد با آن ۱۲ نان سنگک خرید ولی الان با ۸۵ میلیون نفر و سخت‌ترین فشارهای تحریمی، سنگک سه تا 10 هزار تومان و حقوق کارگر روزی 200 تا 400 هزار تومان است؛ معادل 20 تا 133 سنگک. @Kayhan_online #ثامن37 #مشارکت_حداکثری

#پرسش1 #پاســـخ1 ⁉️وقتی من از وضع موجود کشورم ناراضی هستم ، چرا باید در انتخابات شرکت کنم؟⁉️ امروز کسی نیست که انبوه و انباشت مشکلات ریز و درشت مردم در حوزه‌های مختلف که ناشی از سوء مدیریت‌ها و ضعف مدیریت هاست را انکار کند. نکته مهم این است که بهترین و ثمربخش‌ترین راه برای ایجاد تغییر کدام است؟ آیا قهر با صندوق‌های رای ، راه تغییر است ؟ آیا رفتن به سمت نسخه‌های پیچیده شده از بیرون مرزها برای کشور نظیر نافرمانی مدنی ، اعتراضات کف خیابانی و ایجاد اغتشاش و برهم زدن امنیت و آرامش جامعه راهی است که ما را به تغییر می‌رساند؟ راه مناسب و موثر تغییر به درستی کدام است؟ اگر گفتمان اصلی حاکم بر رفتار سیاسی مردم و جامعه ، مقوله تغییر قرار گرفت ، بلافاصله مسالمت آمیزترین راه برای تغییر یعنی انتخابات و صندوق‌های رای به اذهان متبادر می‌شود زیرا هم هزینه تغییر در بستر انتخابات کمتر است و هم اثربخشی و امید به تغییر از طریق صندوق‌های رای در نظام جمهوری اسلامی که در مدت بیش از ۴ دهه خود را نشان داده است ، بیشتر است. بنابراین به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب اسلامی مدظله العالی علاج دردهای مزمن کشور در پرتو پر شور بودن انتخابات و حضور عمومی مردم و بعد انتخاب اصلح است. #مشارکت_حداکثری #ثامن37

#پرسش2 #پاســـخ2 ⁉️چگونه در انتخابات می توانیم عامل به امر مهم تواصی به حق باشیم ؟⁉️ تواصی به حق در آیات قرآن به عنوان یکی از عوامل مهم رسیدن به سعادت و خوشبختی معرفی شده است به صورتی که اگر انسان اهل تواصی به حق نباشد ، دچار خسران و زیان در دنیا و آخرت می‌شود. به این امر مهم خداوند در سوره عصر اشاره فرموده است . تواصی به حق یعنی خودسازی فردی کافی نیست بلکه باید به دیگران هم توجه شود تا آنها نیز در مسیر حق قرار گیرند. تواصی به حق یعنی انسان برای هدایت دیگران ، برای رشد فکری و برای بصیرت دیگران و برای رفع موانع هدایت از مسیر دیگران تلاش کند . تواصی به حق یعنی در جامعه ایمانی انسان‌ها مکلف هستند به صورت شبکه‌ای منسجم و هدفمند به یاری همدیگر بشتابند و جامعه را به حق و حرکت در مسیر حق سفارش کنند. انتخابات در جمهوری اسلامی از صحنه‌های تواصی به حق می‌باشد . رهبر معظم انقلاب حضور در پای صندوق‌های رای و توصیه دیگران به انجام این حق و تکلیف الهی را مصداق تواصی به حق می‌دانند . همگان باید در این عرصه با انگیزه الهی و پرتلاش ظاهر شوند زیرا اصل شرکت در انتخابات یک حق است و دعوت مردم مخصوصاً افرادی که دچار شک و تردید هستند از مصادیق تواصی به حق محسوب می‌شود زیرا عدم شرکت در انتخابات آثار زیان باری از نظر فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی و امنیتی برای جامعه دارد و کسانی که مردم را به عدم شرکت دعوت می‌کنند چه با گفتار و چه با عملکرد مدیریتی ، چه مستقیم و چه غیر مستقیم در واقع تواصی به باطل می‌کنند. #ثامن37 #مشارکت_حداکثری

🔰 هر رگِ توی بدنت یه شهری تو بهشت میشه! 🔻 کسی که در خانه در خدمت زنش باشد؛ جارو کند، رخت بشورد، کار کند، اسم این آدم در دیوان شهدا نوشته می‌شود. ایت الله مجتهدی (ره) 🧕#همسران_خوب🌸👇 https://eitaa.com/joinchat/3724476615C8993e89790