عید قربان اسٺ یا عید عنایاٺ خداسٺ عید عشق و عید ایثار و مناجاٺ و دعاسٺ 🌺رهبر انقلاب: از روز عیدقربان تا روز عید غدیر، در واقع یک مقطعی است متصل و مرتبط با مسئله‌ی امامت. (۱۳۸۸/۹/۴) 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

🇮🇷 فــــرازےازوصیتنـــــامہ 🇮🇷 ◽️سرور آزادگان حسيـــــن(ع) شهيـــــد فرمود: اگر آخر زندگى اين دنيـــا مــــرگ سياه است چه بهتر آنكه انسان با مـــرگ سرخ #شهـــــادت در راه خداوند از دنيـا برود. ◽️ما هم به نداى حسين زمانمان، امام خمينى بت شكن لبيك گفته و شهادت را انتخاب كرده تا به منافقين، گمراهان، سياه دلان و دشمنان انقلابمان ثابت شود اگر سروهاى بلندى و گلهاى سرخى چون مطهرى‌ها و مفتح‌ها و بهشتى‌ها و رجايى‌ها به هدف خود رسيدند سى و شش ميليون لاله‌ی ديگر در صف شهدا منتظر شهادت هستند. #شهید_ابوالقاسم_سلیمــــانی 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

🔊فایل صوتی #کوتاه حجت‌الاسلام والمسلمین #عالی خدایا من در حال توانگری نیازمندم.پس چگونه در حال نداری نیازمندت نباشم؟ معبودا! من در حال دانائیم نادانم؛ پس چگونه در حال جهلم نادان نباشم؟» 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

قبل انقلاب #حجاب نبود و - آمار زنان باسواد %۳۵ بود الان رسیده به %۸۰ - دانشجوهای دختر از %۱۰، رسیدن به %۶۵ - اعضای هیأت علمی خانم در رشته های فوق تخصّصی پزشکی کمتر از ۱۰ نفر رسیدن به ۱۸۰ نفر و اینجاست که می گوئیم پرواضحه حجاب، مزاحم و مانع فعّالیت های سیاسی و اجتماعی و علمی نیست! 📝 #پویش_حجاب_فاطمے

🇮🇷 #پایی_که_جا_ماند 🇮🇷 ✫⇠قسمت :2⃣0⃣1⃣ ✍ به روایت سید ناصرحسینی پور تعدادی از بازرسان صلیب‌سرخ، از جمله همان مأموری که نامه را به او داده بودم تا ایران همراه‌مان آمدند. سوار هواپیما شدیم. یکی از مأموران سازمان صلیب‌سرخ که نیکل نام داشت و اهل سوئیس بود، صندلی کناری‌ام بود. وقتی هواپیما در باند فرودگاه قرار گرفت، در گوشه‌ی پرتی در فرودگاه، هواپیمای ایرباس ایران را با پرچم جمهوری اسلامی دیدم که هواپیماربایان آن را زمان جنگ ربوده و به بغداد برده بودند. دلم مانند کویر خشکیده و تفتیده، تشنه‌ی دیدار کشورم بود. بچه‌ها از شدت خوشحالی اشک شوق می‌ریختند. زیباترین و قشنگ‌ترین لحظه‌ی زندگی‌ام را تجربه می‌کردم. هنوز هم باورم نمی‌شد آزاد می‌شوم. لحظه‌ها و ثانیه‌ها چه دیر می‌گذشت. هر چقدر به فرودگاه نزدیک‌تر می‌شدم تپش قلبم بیشتر می‌شد. فکرهای عجیب و غریبی در مغزم دور می‌زد. به خانواده‌ام فکر می‌کردم. بیشتر به پدرم و خواهرانم. در این فکر بودم که برای اولین بار که آن‌ها را می‌بینم چه حالی خواهم داشت. احساس می‌کردم اصلاً برای دیدارشان آمادگی ندارم. بعضی وقت‌ها فکرهای جورواجوری به ذهنم می‌زد که نکند عراقی‌ها پشیمان شوند و دستور دهند هواپیما برگردد و ما را دوباره به اردوگاه برگردانند. دلم می‌خواست بدانم هواپیما چه موقع وارد خاک ایران می‌شود. وقتی فهمیدم هواپیما وارد آسمان ایران شده خوشحالی‌ام مضاعف شد. ساعت حدود سه بعدازظهر بود که هواپیما در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست. وقتی چرخ‌های هواپیما باند فرودگاه مهرآباد را لمس کرد، خیالم راحت شد. باورم شد آزاد شده‌ام. با آزادی احساس کردم مزد آن همه سختی را گرفته‌ام. این وعده‌ی قرآن است که خداوند پاداش صابران و مؤمنان را خواهد داد. ان مع العسر یسری. خداوند پس از هر سختی آسانی را قرار خواهد داد. از پلکان هواپیما پیاده شدیم. گروه موزیک ارتش در صفوف منظم سرود جمهوری اسلامی را نواختند. اسرای مجروح عصاهای خود را گوشه‌ای انداختند، همه بر آسفالت فرودگاه مهرآباد بوسه زدیم و دو رکعت نماز شکر به جای آوردیم. یادگار امام حاج احمد آقا و تعدادی از مسئولین کشوری و لشکری به استقبال‌مان آمده بودند. برای اولین بار که چشمم به عکس حضرت امام خمینی (ره) در قسمت ورودی سالن فرودگاه افتاد، دلم گرفت. زیر عکس حضرت امام (ره) این جمله نوشته بود: «اگر روزی اسرا برگشتند و من نبودم سلام مرا به آن‌ها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود». گریه کردم ... فردا صبح سعی کردم از پادگام خارج شوم و بروم شهرک اکباتان منزل دایی‌ام محمدعلی؛ اجازه ندادند. دژبان‌های پادگان با مهربانی بهم گفتند: عزیزم! ما باید شما رو ببریم شهرهاتون، نمی‌تونید از پادگان خارج بشید، برامون مسئولیت داره. اولین صبح آزادی‌ام را سپری کردم. تلفن منزل دایی‌ام را هم نداشتم. شب برای شام وارد سالن غذاخوری پادگان شدیم. بچه‌ها سرصف شام بودند. شام برنج با مرغ بود. وقتی برایم غذا ریخت، به مقسم غذا گفتم: اگه سیر نشدم یه پرس دیگه بهم می‌دید؟ گفت: آره پسرم غذا خیلی زیاده. من که سال‌ها معده‌ام کوچک شده بود و به غذای کم عادت کرده بود، فقط نصف غذا را خوردم. شکمم ظاهراً سیر شده بود، اما چشم‌هایم گرسنه بود. ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

°•|🌸🍃 #سݪام_بر_شھـــــدا شڪ ندارم نگاه به چهره‌هایشان عبادت است... عبادتی از جنس "مقبول به درگاه الهی" ڪاش شفاعتی شامل حالمان شود... #ســــــلامــ #صبحتـــون_بخیـــــر #دلاتـــــون_شھـــــدایـــــے 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

#دلنوشته همه می‌گویند: خوش به حال فلانے "شهیـــ🌹ـــد شد" اما هیــــــچ ڪس حـــــواسش نیســــت ڪہ فلانے برای شهیـــــد شدن شهید بودن را یاد گرفٺــــ ... °•{مدافـــــع حـــــرم #شهید_حسین_معز‌غلامـــی 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

🔊فایل صوتی #کوتاه حجت‌الاسلام والمسلمین #عالی 🔰 #عفو و #گذشت 🔰 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

#شهید_سیدمجتبی_شربتی🕊🌹 《خدایا! سری که قرار باشد در راه تو فدا شود؛ همین به که به سنگ ندامـــــت کوبیده شود ...》 ‌↻ادامه مطلب داخل تصویر 👈 #تصویر_باز_شود ⇧↯⇧ 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

🎥 #موشن_گرافیک زندگی شهید عباس بابایی 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

📹چرا کشورهای خارجی تلاش میکنند مسئله حجاب را در ایران امنیتی جلوه دهند؟ #پویش_حجاب_فاطمے 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆

🇮🇷 #پایی_که_جا_ماند 🇮🇷 ✫⇠قسمت :3⃣0⃣1⃣ ✍ به روایت سید ناصرحسینی پور ما را به فرودگاه مهرآباد بردند. ساعت هشت شب بود. در فرودگاه با حاج سعدالله گل‌محمدی و محمدکاظم بابایی خداحافظی کردم. بغضم ترکید و زدم زیر گریه. اسارت با همه‌ی سختی‌هایش با بودن در کنار اسرایی که از صمیم قلب دوستت داشتند، شیرین و با صفا بود. در این مدت، تلخی‌ها و خوشی‌های زندان را با هم تقسیم کرده بودیم. هر دوی آن‌ها برایم پدری کرده بودند. حاج سعدالله دوست داشت هر چه زودتر به گرگان برود و بی‌قرار دیدن فرزندانش بود. با هواپیما از تهران عازم شیراز شدم. در طول پرواز همه‌اش به لحظه‌ای فکر می‌کردم که با خانواده‌ام روبرو می‌شوم. امروز یک‌شنبه ۲۵ شهریور ۱۳۶۹ در مهمان‌سرای یکی از ادارات شیراز استراحت کردیم. ماشین نیسان پاترول کرم رنگی برای بردن ما به یاسوج مهیا شد. بعد از نماز صبح به اتفاق سیدمحمد شفاعت‌منش و محمد باقرپور عازم یاسوج شدیم. ساعت نه و نیم وارد شهر شدیم. ما را به مهمان‌سرایی به آبشار بردند. صبحانه خوردیم. تا این لحظه، هیچ‌یک از خانواده‌ام نمی‌دانستند، زنده‌ام. در مهمان‌سرا سرهنگ رهام‌بخش حبیبی مرا شناخت. بچه‌ی باشت بود. وقتی مرا دید تعجب کرد. باور نمی‌کرد زنده باشم. مرا بوسید‌ و ابراز محبت کرد. برای لحظه‌ای بیرون رفت و با خواهرم بی‌بی ماهتاب که خانه‌شان یاسوج بود تماس گرفت و خبر آزادی‌ام را به او داد. خواهرم باورش نمی‌شد زنده باشم، چه برسد به این که در یاسوج باشم. پدر و برادرانم از تمام اسرایی که تا آن روز از عراق برگشته بودند، سراغم را گرفته بودند،‌ اسرا اظهار بی‌اطلاعی کرده بودند. گویا خیلی از بچه‌های‌پد خندق که مرا در زندان الرشید دیده بودند‌، به خانواده‌ام گفته بودند، دیده‌اند شهید شده‌ام. ده دقیقه بعد سرهنگ حبیبی‌ بهم گفت: خواهرت بی‌بی ماهتاب تو حیاط مهمان‌سرا منتظرته! انگار ساعتی را در قلبم کار گذاشته بودند. صدای ضربان قلبم را می‌شنیدم. برایم لحظه‌ی زیبایی بود. دیدارش برایم غیر منتظره بود. باورم نمی‌شد الان ایران باشم و خواهر بزرگم توی حیاط منتظرم باشد. انگار همه چیز به یک رؤیا شبیه بود. از بین شش برادر و هفت خواهرم بی‌بی ماهتاب اولین فرد خانواده بود که می‌دیدمش. تشنه‌ی دیدارش بودم. در بین خواهرانم او از بقیه عاطفی‌تر بود. از در حیاط مهمان‌سرا که بیرون رفتم، به طرفم دوید و مرا در آغوش گرفت. با این که خواهرم بود، احساس کردم بوی مادرم را می‌دهد‌. صدای گریه‌اش بلند شد. بیش از بیست دقیقه دستش دور گردنم بود، می‌بوسیدم و گریه می‌کرد. خودم هم زیاد گریه کردم. سرهنگ حبیبی بهش گفت: مثل این که برادرت یه پا نداره، خسته‌اش نکن،‌یع مقدار از گریه‌هاتو بزار برای خونه. از ماهتاب سراغ پدر، خواهر و برادرانم را گرفتم. در مورد پدرم فکرهایی می‌کردم. می‌ترسیدم پدرم در این مدتی که من نبودم، از دنیا رفته باشد. ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆