بابا بزرگم میگفت: اگه به یه نفر اجازه دادی که چندبار حالت رو خراب کنه تو خوش قلب نیستی تو خری. _مرحوم‌نیتش‌خیربود مرحوم‌فن‌بیانش‌ضعیف‌بود مرحوم‌زیادی‌رک‌بود مرحوم‌به‌لطافت‌سخن‌اعتقادنداشت

ژاپنی ها یه ضرب المثل جالب دارن که میگه: اگرفریاد بزنی به صدات گوش میدن، ولی اگه آروم بگی به حرفت گوش میدن. قدرت کلماتتو بالا ببر نه تُن صداتو! این بارونه که باعث رشد گل‌ها میشه، نه رعد و برق.

پرهیز از آن کن که: با یار این را چون گویم؟ خود، یار می‌بیند، اگر نگویی. _مقالات‌شمس

آدمی درعالم خوش است که به چیزی دلبستگی نداشته باشد، مگر به چیزی که همیشه هست و همیشگی است. _کتاب‌دریای‌بیکران

از هرکار پنهانی که از آشکار شدنش خجالت میکشی پرهیز کن. _کلام‌پدر،نامه۶۹‌نهج‌البلاغه

چند روزیه یکی از ممبرای عزیز تکست‌هایی برای من میفرسن که اگه دوست داشتم بزارم توی کانال که تاحالا مناسب نبودن تا بزارم، و باتوجه به اون متن‌ها، دوست داشتم مطلبی رو خدمتشون بگم که گفتم اگه اینجا بگم خالی از لطف نیست. ببینید دوستان، ذهن خودتونو پراز مطالبی که تو پیج های انگیزشی یا‌...میخونید نکنید. بعضی ازاین پیج‌ها مطالبی رو در قالب اتکا به خودت و قوی بودن یا اینکه اگه کسی فلان بود توهم فلان کن و این چیزا منتشر میکنن که در بطنشون معانی دیگه‌ای هم داره.اگه رفتار بدی باهامون شد و همونجوری جواب دادیم پس چه فرقی با اون آدم داریم؟ ما انسان و اشرف مخلوقات آفریده شدیم و وظیفمونه که به هم محبت و کمک کنیم. اتکا به خودت حرف کاملا درستیه، اما باعث نشه منزوی یا از مردم زده بشی یا همه چیز رو فقط برای خودت بخوای و محبت دیگران تو دلت جایی نداشته باشه. دنیا خیلی کوچیکتر از اونیه که بخوایم به هم محبت نکنیم، زودتر از اون چیزی که فکرش رو میکنیم تموم میشه. اگه کاری برای دیگران از دستت برمیاد انجام بده، محبتت رو دریغ نکن، حتی اگر میدونی از طرف مقابلت همچین چیزایی رو دریافت نمیکنی چون اون موقع تازه کارای تو معنی واقعیش رو پیدا میکنه و بزرگت میکنه. قرار نیست خودمونو تمام و کال خرج دیگران کنیم، اما قرار هم نیست محبت و دوست داشتنمون رو ازهم دریغ کنیم. پس این جملات انگیزشی رو بخون و ازشون تاثیر بگیر، ولی باعث نشه تبدیل به یه آدم مکانیکی و خودخواه بشی. مهربونیه که خیلی قشنگت میکنه، کمک به دیگرانه که بزرگت میکنه، پس تو حاشیه افکارت بجای خطای سیاه، گلای رنگی بکش دوست قشنگ:)

به رگ‌های درونی انسان پاره گوشتی آویخته، که شگرف ترین اعضای درونی اوست، و آن قلب است... 》

اگر در دل امیدی پدید آید طمع آن‌را خوار گرداند، واگر طمع بر آن هجوم آورد حرص آن‌را تباه سازد... 》

واگر نومیدی برآن چیره شود تاسف خوردن آن‌را از پای درآورد، اگر خشمناک شود، کینه توزیِ آن فزونی یابد و آرام نگیرد... 》

اگر به خشنودی دست یابد خویشتن داری را از یاد بَرَد، و اگر ترس آن‌را فرا گیرد، پرهیز کردن آن‌را مشغول سازد... 》

واگر مصیبت ناگواری به آن رسد، بی‌صبری رسوایش کند واگر به تهیدستی مبتلا گردد، بالاها او را مشغول سازد... 》

واگر گرسنگی بی‌تابش کند، ناتوانی آن‌را از پای درآورد واگر زیادی سیر شود، سیری آن‌را زیان رساند... 》