امّا #بچههیئتیها
ما اگر گریه میکنم
اگر هیئت میریم
اگر لباسِ عزای اباعبدالله رو میپوشیم
همش رو مدیون عمهساداتیم...
•بَچّهِهِیئَتی•
امّا #بچههیئتیها ما اگر گریه میکنم اگر هیئت میریم اگر لباسِ عزای اباعبدالله رو میپوشیم همش رو مد
رحمت به شیرِ مادرِ آن شاعری که گفت:
#کربلا در کربلا میماند ؛
اگر زینب نبود ..
آقا هی میاید میگید چرا ناشناس نمیزاریُ فلان ..
دوستانِ عزیز آیدیم بیوی کانال هست
حرفی بود سخنی بود
همونجا بهم بگید دیگه
باز ناشناس چیه ..🗿🚶♂
به اندازه عدس گوشه پام تاول زده
راه رفتن سخته برام .
#کنایهفهما..³¹⁵...💔🚶♂
به سرعت ِنور
دو دهه از مُحَرَّمت تموم شد وَ من هنوز سیرِ گریه نشدم ؛ #آقایاباعبدالله (؛!
غمِ عالم رو تو سینهم احساس کردم
وقتی امشب؛
بساطِ نوکریرو جمع کردم
استکانای چایِ هیئت جم شد ..
سماور خاموش شد ..
کتیبه ها کَنده شد ..
فرشای پهن شده جم شد ..
فقط میخوام بگم ؛ دیدنِ اینا برا نوکرت سخته ..
سخت نه ؛ بسیار سخت .
یاامامحَسَن..
آخرِ خطِ من تویی .
واقعاََ اگر رهام کنی کجا برم؟!💔👨🦯
غَمَم گین است .
مانندِ یتیمی که به هنگام دُعا
به فرازِ " بهابیانتَوَاُمی " برسد ...
کم است حوصله!
و رنج و درد بسیار است..
به هرکه مینِگرم ؛ چون خودم گرفتار است ...
بهقربانِ آنکه بجای هرآنچه داد
اگر چیزی هم از ما گرفت
آن #سُراغ بود ..¹²⁸💔👨🦯
اونی که تو خیابون بابُالسِدرهکربلا
زندگی میکنه وُ نیمهشبا وقتی غَم قُرقِش کرد پا میشه از خونه میزنه بیرونُ
میره میشینه تو صحنِ #ابوفاضِلُ انقدر اونجا میمونه تا ریکاوری شه؛
اون ،
اون زندگی رو زندگی میکنه .
مادرم میگ ک این روزا چته بیچاره.mp3
2.54M
جا داره ...
این روزا فقط به حالِ خودمون گریه کنیم
جا داره ...🤌🏻👨🦯
@calbe118
@lahooot_110_5947455958841038625.mp3
2.73M
دیروز داشت غَم منو میبلعید که ؛
اینو پیدا کردم ...
@calbe118
{فاطمهبنتُالحَسَنع}
یادگار امامِ مجتبی و
وارث قامت خمیدهٔ #مادر...
دیروز که فهمیدم شهادتِ دخترِ #امامحسن بوده؛
با خودم گفتم خوب شد که داداشِش
نبود ببینه دستای خواهرشُ میبندن..
شاید ..
شاید ...
زبانِحالِ دیگه ..
شاید اون زمانی که جنابِ قآسِم رفت از عَمو اجازه میدان بگیره ؛
گفت عمو تروخدا اجازه بده برم ، اون بابام بود صبرِ دیدنِ سیلی خوردن رو داشت
#مننمیتونم...💔(؛!
وقتی میام حرمت؛
میگم اینجا بهشتِ منه..
آقا تو واسه من کرمت خیلی مثلِ #امامحَسَنِ :)
@calbe118
آقایامامحُسین !
به گمون غمِ تو ؛ تنها غمیِ که این آدمیزاد برای به سینه کشیدنش مُشتاقِ (؛!