شما میگید《فراموشش کن!》ولی شهریار
درجواب این جمله خیلی خوب میگه:
چشم خود بستم
که دیگر چشم مستش ننگرم!
ناگهان دل داد زد :«دیوانه من میبینمش!»
اونجا که علیرضا بدیع میگه:
خوش به حالِ بوتهی یاسی که در ایوانِ توست
می تواند هر زمان، دلتنگ شد، بویَت کند...!