eitaa logo
در میان قفسه های کتابخانه
@chapel
165 دنبال‌کننده
653 عکس
157 ویدیو
1 فایل
شروع دوباره؟ ۱۴۰۳/۰۱/۲۲ من هنوزم منتظر بانو اسنیپ هستم! همسایه ها: https://eitaa.com/chapel/2958 ناشناس : https://daigo.ir/secret/2723426384 کپی ؟ به هیچ وجه
مشاهده در ایتا
پرسش‌ها
قوانین
داغ‌ترین‌ها
چندسکویی
پیوستن
در میان قفسه های کتابخانه
165 دنبال‌کننده
دانلود
در میان قفسه های کتابخانه
در میان قفسه های کتابخانه
فرق انسان‌های بزرگ، متوسط و کوچک با هم چیه؟ انسان‌های بزرگ اول فکر می‌کنند، بعد حرف می‌زنند. انسان‌
فرق انسان های بزرگ، متوسط و کوچک باهم چیه؟ انسان‌های بزرگ پول را خرج دیگران می‌کند. انسان‌های متوسط پول را خرج خود می‌کنند. انسان‌های کوچک اما خود را خرج پول می‌کنند
61 مشاهده
در میان قفسه های کتابخانه
هدایت شده از مُستَمِعان
مینشینم به تماشایِ خیالی که تویی به سفر سمتِ طلوع و به وصالی که تویی ‌ من که در راهِ سقوطم، پَرِ پروازم هست پرِ پروازِ من و جانم و بالی که تویی ‌ ‌ ابر و باد و مَه و خورشید، به پایت نرسند خیره هستند بر تمامِ هر کمالی که تویی ‌ جانِ رویایَم به آخر نرسیده هیچگاه چون که رویایم تویی! آن بی زوالی که تویی ‌ ‌ میشود ممکن تمامِ نا ممکن هایِ دور پادزهری هست بر هر یک محالی که تویی ‌ ‌ درِ میخانه تقدیر، به رویم بسته، لیک... راهِ تقدیرم خوش است در جامِ فالی که تویی ‌ ‌ حالِ من، احوالِ من، چَندی دگرگون میشود تا که احوالم تو و خوش تر زِ حالی که تویی ‌ ‌ ماه و پروین، دشت و دریا، چَشم من را نگرفت چون که چشمم در پِیِ تامِ جمالی که تویی ‌ ‌ آسمان امشب چه صاف و مه چه روشن گشته است آسمانم چشمت و ماهم، هلالی که تویی ‌ ‌ قلبم اکنون جایِ صد ریشه ندارد لیک، هست... جایِ تنها جایِ یک خوشبو نهالی که تویی ‌ ‌ از چه گویم؟ یک مثال از رویِ زیبایت بیار یک مثال و هیچ! گو صد ها مثالی که تویی ‌ ‌ در تمامِ ذهنم اکنون صد سوالِ بی جواب لیک، پاسخ ساده است بر هر سوالی که تویی ‌ شب چه سرد و روز ها چون آتشِ دوزخ هَمی دلخوشم من، دلخوشی بر اعتدالی که تویی ‌ بعدِ جانم، دل به مال و ثروتم خوش میکنم روحِ من تو، ثروتم تو، جان و مالی که تویی _به قلم کارن
96 مشاهده
در میان قفسه های کتابخانه
هدایت شده از مُستَمِعان
رازِ غمناکِ فغانم، به که گویم آخر؟ تا به فردا نگرانم، به که گویم آخر؟ ‌ من که جز صبر، دگر هیچ ندارم در بَر... به نهایت زده جانم، به که گویم آخر؟ ‌ قصه ها هم نرسیدند به آخر لیکن... این همه قصه که دانم، به که گویم آخر؟ ‌ باغ مرد و باغبان دق کرد، از این فاجعه داغِ مرگِ باغبانم، به که گویم آخر؟ ‌ ‌ قلبم اکنون بی نهایت تند، آتش میزد به سر آمد ضربانم، به که کویم آخر؟ ‌ ‌ من که تنها آشیانم اشک و لبخندِ تو بود گشت نابود آشیانم، به که گویم آخر؟ ‌ ‌ بچشانَم زهر، کین دل به هوای مرگ رفت به هوایم برسانم، به که گویم آخر؟ ‌ ‌ دیگران، باران و برف و پر زِ آواز بهار لیک، من دشتِ خزانم، به که گویم آخر؟ ‌ ‌ من در این کابوسِ سرد و لحظه های نا تمام... نا توانم! نا توانم! به که گویم آخر؟ ‌ پیش رویم سرخیِ بی انتها و بوی خون... سرخ گشته آسمانم، به که گویم آخر؟ من همانم که به لب، هیچ ندارم جز خَند... این همه دردِ نهانم، به که گویم آخر؟ _به قلم کارن
95 مشاهده
در میان قفسه های کتابخانه
هدایت شده از مُستَمِعان
من همانم که سرم درگیر است... ناتوان و خسته از تقدیر است... ‌ این همه افکار گم، بس واضح است... بی نیاز از قصه و تفسیر است... ‌ ‌ دوش گفتا که مرا تقصیر نیست... پس بجز من بر چه کس تقصیر است؟ ‌ من خودم بر فکرم آتش میزنم لیکن این آتش چنان زنجیر است قصد من تنها شنا در آب بود آب هم گویا بسی پاگیر است خواهم آخر به دلم نور دهم لیک گفتا که کنون بس دیر است درد دارم درد! درد بی سرانجامی را بر دلم گویی هزاران، صد هزاران تیر است رو به آیینه نشستم شامگاه هر چه بر خود گفته ام تحقیر است ‌ ‌ کاش این ابیات شعرم خود زبانی داشتند لیک تنها ذره ای از آن در این تقریر است ‌ ‌ تا به حالا بر خودت کردی نظر از چشم دوست؟ مال من گویا برایم بدترین تصویر است ‌ ‌ حس خوشحالی برایم ناشناس و مبهم است شبنم و شعر و شفق هم گویی بی تاثیر است ‌ ‌ تا به غربت ذره ای راه بپیمایم، تمام! امشبم همچون سحرگاهان عجب دلگیر است ‌ ‌ آتشی در جانم افتاده نمیدانم چرا گویی این آتش به کابوس شبم تعبیر است ‌ من به دنبال مقصر نیستم! آرام باش... هرچه بر من میرود از نفس بی تدبیر است... _به قلم کارن
118 مشاهده
در میان قفسه های کتابخانه
اما من هنوزم منتظر این تقدیمی اتلانتیسم
87 مشاهده
مطالب بعدی