بچه که بودم جارو برقی رو شبیه به یه اژدها میدیدم که قصد داره منو بخوره. روی مبل ها میدوویدم و سعی می‌کردم ازش فرار کنم و گاهی وقتا هم مامانم باهاش باهام بازی می‌کرد. یا اینکه موکت اتاقم طرحایی مثل خط روش داشت که من اونارو مار تصور می‌کردم و سعی می‌کردم بدون اینکه پا روشون بزارم رد بشم

به نظرم هر لحظه توی زندگی یه حس خاصی داره که دیگه هیچوقت و هیچجوره نمیتونی حسش کنی. هردفعه که شاد میشی یه دلیل متفاوت داره هر دفعه ناراحت و غمگین شدن یه دلیل پس به نظرم باید قدر اون لحظه رو هرچی باشه چه شاد چه غمگین دونست. ویکتوریا چاپل

و زندگی به نظرم مثل یه راه پله‌س که تو تنها با مرگت به آخرش میرسی. هرچی بیشتر قدم برداری و بالا بری سخت تر میشه چون خسته شدی . بعضی وقتا مدت طولانی داخل یه پله گیر میکنی چون انقدر تند تند چندتا پله‌ی قبلی رو بالا اومدی و حالا نیاز داری نفس بگیری و استراحت کنی. بعضی پله ها بلندن و گذر ازشون سخته اما میشه ازشون رد شد. حالا ممکنه یه جایی این راه پله تقسیم بشه بین چندتا راه پله ‌ی دیگه و تو باید انتخاب کنی داخل همین مسیر بمونی یا بری داخل یه مسیر دیگه و این دقیقا مثل انتخاب های مهم ما داخل زندگیمونه اما یه پله هرچقدر هم بلند باشه یه راهی برای گذر ازش است. ممکنه یه راه جدید به وجود بیاد یا تو دوباره قوا بگیری بعد از مدتی استراحت ویکتوریا چاپل

چرا هر سری میخوام نقاشیم خوب در بیاد گند میخوره توش و هر سری اهمیت نداره خوب در میاد؟

موسیقی چیزیه که هیچ چیز نمیتونه جاشو بگیره. هیچ چیز. و هر ساز موسیقی خاص خودشو داره

- تقویم هاگوارتز 🗓 سوم نوامبر ⚡️ در چنین روزی در سال ۱۹۵۹، سیریوس اوریون بلک، فرزند والبرگا و اوریون بلک و برادر بزرگتر ریگولوس بلک متولد شد. *منبع: تقویم هاگوارتز

تولد داییمه

من وقتی ده دقیقه فیلم نگاه میکنم:

این دل بی قرارم به دام تو اسیره برای دیدن تو نفسم داره میگیره

معین بگوشیم

به نظرم یکی از مهمترین درسایی که این کتاب داد این بود : مهم نیست ظاهرمون چطور باشه، زندگیمون چطوریه ، زشتیم ، قشنگیم یا هرچی؛ مهم اینه هممون آدمیم و نباید هیچی رو از روی ظاهر قضاوت کنیم.

این کتاب از قبل شروع مدرسه ها دستمه و فکر میکنم دو یا سه هفته‌ی پیش خوندنشو شروع کردم و با اینکه کلا ۵۰۰ و خورده‌ای صفحه‌س تمومش نکردم