یکم دیگه میام کافه کتاب امروزو تعریف می‌کنم

کافه کتابی که امروز رفتم موضوع اصلیش راجب کتاب کتابخانه‌ی نیمه شب بود و حرف زدیم راجبش و یه مسابقه‌ای داشتیم . خوراکی نقاشی و کلا خوش گذشت و به نظرم خیلی جالب بود. این حس که با افرادی که مثل تو عاشق کتابن بشینی و راجب کتابا حرف بزنی خیلی جذاب بود و دوباره یه چیزیو جلوی چشمام پررنگ کرد: از کتابای تازه و جدید که خیلی ترند و معروف شده فاصله بگیر . واقعا منظور خاصی ندارم. یکی به این نوع کتابای علاقه داره و یکی نداره. راستش من از اعماق دلم دوست دارم هرچی کتابه رو بخونم. هم کتابای قدیمی و جذاب هم کتابای جدید و معروف؛ چون هرکدوم یه چیز جدیدن اما حسم‌ نسبت به کتابایی غیر از کتابای معروف یه چیز دیگه‌س. درنتیجه قراره بعد از اینکه سرم یکم خلوت شد( متاسفانه کلی کتاب خریدم و هنوز نتونستم بخونم) و کتابای قدیمی رو خوندم و خواستم کتاب بگیرم دوباره بیفتم داخل خط قدیمیم و کتابایی که میخوامو بگیرم

مسابقه‌ای که داشتیم راجب این بود که اگه شما به جای نورا داخل کتابخانه‌ی نیمه شب بودید اون مکانی که برای نورا کتابخونه‌ بود برای شما چی بود؟ و راهنماتون کی بود؟ اون موقع جواب زیاد جالبی ندادم اما الان که میکنم میتونستم جواب بهتری بدم..ولی بیخیالش

ما آدما چی‌ایم؟ واقعا چی هستیم؟

بیوت خیلی قشنگ بود

یه چیزایی هستن توی یه لحظه هایی خیلی میخوایم بشنویم ولی کسی نیست بگه

هیچ اشکالی ندارد احساساتی داشته باشیم  که دیگران چیزی از آن درک نکنند؛ هر کسی سفر خودش را میرود ... پس‌ازتو- جوجو مویز

«هرگز همراهی ندیدم که به‌اندازهٔ تنهایی بتواند با انسان همراه شود.» 📚کتابخانه نیمه شب #دیالوگ

کجا‌دیدی‌که‌بی‌آتش،‌کسی‌را‌بویِ‌عود‌آمد؟ وایب قشنگی داره؛ نوش گوشتون _خواننده لال است_

ریتم خیلی قشنگی داره

اکانت قاتی کرده انقدر ازش استفاده نشده