به آیین اسمان / جلسه شعرخوانی شاعران اهل بیت علیهم السلام / اصفهان

اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْکُرُباتِ وَ قَتیلِ الْعَبَراتِ ما گریۀ محضیم، چه حاجت به تباکی؟! -سید علی شکراللهی @cheeese

#استوری حُرّ بن یزید ریاحی علیه السلام: به خدا سوگند ، من خودم را مخیّر میان بهشت و جهنّم می بینم و به خدا سوگند، بهشت را با هیچ چیزی عوض نمی کنم ، هر چند ، تکه تکه و سوزانده شوم. —- اثر: سرکارخانم فاطمه طیوب @cheeese

آن گاه اسبش را هی کرد و به حسین علیه السلام پیوست و به ایشان گفت: خداوند، مرا فدای تو کند، ای فرزند پیامبر خدا! منم آن همراه تو که جلوی بازگشت تو را گرفتم و در راه، گام به گامِ تو آمدم و در این مکان، تو را باز داشتم. به خدایی که جز او معبودی نیست، سوگند که هرگز گمان نمی کردم این جماعت، پیشنهاد تو را رد کنند.... من در حالی به سوی تو آمدم که از آنچه از من سر زد، به خدایم توبه می کنم و با جانم به تو یاری می رسانم تا آن که در برابرت جان دهم. آیا این عملِ مرا توبه می بینی؟ امام علیه السلام فرمود: «آری!!! خداوند بر تو می بخشد و تو را می آمرزد. نامت چیست؟». گفت: حرّ بن یزید. فرمود: «تو حر (آزاده) هستی، همان گونه که مادرت نامیدت. تو به خواست خدا در این سرا و آن سرا آزادی. پیاده شو». تاریخ الطبری: ج ۵ ص ۴۲۷ @cheeese