☫﷽☫ #تحریر_حم #پاشنه_آشیل #سیاست در ساحت #دیانت 🔰 بزرگ‌ترین پیروزی آشیل؛ کشتن هکتور (شاهزاده تروآ) در بیرون دروازه‌های شهر تروآ بود. خود او در پایان جنگ، با تیر زهرآلود بازمانده شاه تروآ به پاشنه او کشته شد. طبق افسانه‌ها او روئین‌تن بوده به جز یکی از پاشنه‌هایش، بدان علت که وقتی نوزاد بوده، مادرش، او را در آب حیات فرو برده بود تا نامیرا شود اما او را از پاشنه پا گرفته بود و همین عضو تنها نقطه آسیب‌پذیر بدن آشیل شده بود. 👌 اصطلاح «پاشنه آشیل» که به معنای «نقطه ضعف» است هم بر اساس همین افسانه ساخته شده و رواج یافته است. (منبع: گوگل) 💠 معمولاً #اهل_دیانت، اهل سیاست را برنمی‌تابند زیرا که معمولاً عاری از #صداقت هستند که #جوهره_دیانت است. #ملعبه یا #حربه قرار دادن دیانت توسط #سیاسیون بی‌دین، مزید علت گشته و بسی بر شدت این تنافر افزوده است. تا آنجا که «جدائی دیانت و سیاست» تبدیل به «سیاست»ی برای برخی #متدینین گشته است! متقابلاً پیوند سیاست و دیانت حتی در حد عینیت، مطلوب و مقتدای متدینین باسیاست یا سیاسیون بادین بوده و غیرقابل تفکیک و استقلال تلقی شده است. دیانت از آنجایی به مذاق اهل سیطره سیاسی، خوش نمی‌آید که قوی‌ترین و پایدارترین #مقاومت جمعی و فردی را در برابر سلطه‌جوئی مطلق آنها رقم می‌زند و درک این مطلب، از بدیهیات فهمی است ولیکن بیان وجاهت صف‌آرائی #جبهه_دیانت در برابر سیاست مقصد این مقال است: ✅ صداقت همان میزان که در حوزه دیانت، #اصالت دارد در عرصه سیاست، نشانه #بلاهت شناخته می‌شود! و همین مسئله باعث اصلی افتراق آنهاست ولیکن در اینجا تبیین مهمترین وجه آن، مد نظر است. ⚖ در عالم دیانت، رجحان خوب/خوبی/حق (صاعد بسوی بهشت) بر بد/بدی/باطل (ساقط بسوی جهنم) مهمترین دغدغه انسان دیندار است. زیرا که اخلاص/خلوص/خالص، الهی‌تر است اما در دنیای سیاست، «ترجیح بد بر بدتر» ضروری‌ترین دغدغه انسان سیاستمدار است که البته امری کاملاً عقلانی است؛ امام على(ع): لَيْسَ الْعاقِلُ مَنْ يَعْرِفُ الْخَيْرَ مِنَ الشَّرِّ وَ لكِنَّ الْعاقِلَ مَنْ يَعْرِفُ خَيْرَ الشَّرَّيْنِ؛ عاقل، آن نيست كه خوب را از بد تشخيص دهد. عاقل، كسى است كه از ميان دو بد، آن را كه ضررش كمتر است، بشناسد. ✅ ترجیح بد بر بدتر؛ نشانه عقلانیت فلذا معمولاً ، #اصلح بهترین عبارت برای مفهوم مذکور است و نباید آنرا بمعنای #صالح پنداشت که فریبنده است. صالح یعنی خوبی و حال آنکه در معرکه بدی، خوبی آنست که از «بدتر» بپرهیزی ولو با پناه بردن به «بد». بنابراین کسی که به بد پناهنده یا حامی آن می‌شود (تا بدتر را مهار و مهدوم سازد) در نزد کسی که هیچگونه بدی را برنمی‌تابد، محکوم به اینست که در جبهه خوبی و حق نیست و در سراشیبی سقوط به بدی و باطل است! 🔥 اگر خوب و حق بودن کسی که بد را بر بدتر ترجیح می‌دهد (موجه و ارزشمند در حوزه سیاست)، در نزد کسی که با هرگونه بدی و باطل، زاویه دارد (موجه و معتبر در عرصه دیانت) قرین بی‌دینی یا بی‌اخلاصی باشد، قاعدتاً رجم و رانده می‌شود و دیوار جدائی را افراشته‌تر می‌سازد. تا چه رسد به وضعیتی که «سیاسی راجح بد بر بدتر»، موقتی بودن آنرا فراموش نماید و بدان عادت کند! در اینجاست که موقت و دائم بودن ترجیحات هم موضوعیت پیدا می‌کند که در لسان اهل دیانت در قالب #احکام_اولیه و #احکام_ثانویه، وجاهت دارد. اولی، جنبه دائمی دارد و دومی جنبه موقت. «تحمل بد» (نه بدتر)، امری موقتی و اضطراری است که هرگز نباید به امری دائمی مبدل گردد. عدم مراعات این #نباید همان پاشنه آشیل سیاست در ساحت دیانت است و کار را به آنجا می‌کشاند که جدائی دیانت از سیاست، مطلوبیت می‌یابد. آنچه بر قلم رفت، مقدمه‌ای بود برای اشاره به این نکته که؛ در امر انتخابات، وقتی که در میان رقبای انتخاباتی، #نامزد_صالح و خوبی پیدا نمی‌کنی، ناچاری #کاندیدای_اصلح را برگزینی و لذا حمایت از نامزد یا #جریان بد نباید به مفهوم سقوط به سراشیبی، تلقی شود و کار به تکفیرگرائی سوق یابد. النهایة: منِ نوعی، وقتی که گاهی در #هنگامه_انتخابات و سایر بزنگاه‌ها، شخص حقیقی یا حقوقی خاصی را مورد تقویت خود قرار می‌دهم که طبق معیارهای دیانتی، بد و باطل به شمار می‌روند، یا لیستی را بعنوان اصلح (نه الزاماً بعنوان صالح) بالا می‌برم و برای آنست که از تقویت اشخاص حقیقی یا حقوقی بدتر و باطل‌تر جلوگیری نمایم، این تفضیل (تضعیف و تحکیم‌ها) نباید تخطئه شود تا چه رسد به تکفیر و... فتأمل! «... وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ» (بقره/۲۵۱) ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) دبیرکل حزب وحدت و عدالت مرداد ۱۴۰۲ 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe