خدمت خالصانه بدون حقوق پیش از اینکه عازم سوریه شود در قسمت فرهنگی روزنامه خراسان استخدام بود، ماه‌هایی که در سوریه بود حقوقی از روزنامه دریافت نمی‌کرد و زمانی که اعزام شد با هزینه خودش رفت. دلش می‌خواست خدمت خالصانه داشته باشد.

جهاد برای حفظ ناموس مسلمین نزدیک دو ماه در سوریه بود سپس به مدت سه ماه به ایران برگشت. برای آخرین بار که می‌خواست برود پدرم راضی نبود گفت تو سه بار رفتی بگذار بقیه بروند، فرزندانت کوچک هستند و بالای سر فرزندانت باش، تو تکلیفت را انجام دادی. جواد فیلمی نشان پدرم داد که زنان سوریه را در جمعه بازار می‌فروختند، وقتی فیلم را نشان پدرم داد گفت اگر من هم نروم ناموس من را هم در جمعه بازار به فروش می‌گذارند ناموسم شامل مادر و خواهر و همسرم نیست همه زنان سرزمینم ناموس من هستند و این تکلیفی است که بر گردن من است. بعد هم به سوریه رفت و یک هفته طول نکشید که پیکرش در بلندی کوه هاشمیه به خاک سپرده شد.

دو رفیق روی قله فرهنگ پیکرش را در بلندی پرک خورشید دفن کردند، وصیت خودش بود، می‌خواست مزارش مکانی فرهنگی برای حضور جوانان باشد، خصوصا دختر‌ها تا به حجابشان بیشتر اهمیت دهند. بعد یک سال که پیکر شهید اسدی هم برگشت کنار شهید جهانی دفن شد، چون باهم دوست بودند و خانواده شهید اصرار داشتند کنار هم باشند.

روضه یار همیشگی نماز‌های برادر برادرم بعد از نماز برای خودش روضه حضرت زهرا (س) می‌خواند و یک زمزمه همیشگی داشت. ارادت خاصی به خانم حضرت زهرا (س) داشت و همیشه می‌گفت اگر شهید می‌شوم دوست دارم مثل حضرت زهرا (س) یا از ناحیه پهلو باشد یا از ناحیه بازو. همین هم شد، از ناحیه پهلو ضربه خورد و به خاطر شدت خونریزی به شهادت رسید.

هدیه برای نماز اول وقت برادرم فردی بود که همیشه به عنوان یک الگو از او یاد می‌کنم. زمانی که به سن تکلیف رسیدم مشتاق بود برا من هدیه بخرد تا با شوق برای نماز حاضر باشم و هرچه زودتر اول وقت به نماز برسم.

دلم در حرم امام رضاست در وصیتش تاکید داشت پشت ولایت فقیه باشید، رهبر را تنها نگذارید. می‌گفت چادر سر شما همان چادری است که پشت در خانه حضرت زهرا (س) سوخت، ولی از سرش نیفتاد. یادم است که در وصیتنامه‌اش نوشته که آن را سر شیفت حرم نوشته‌ام از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان دارم به جبهه می‌روم، ولی دلم در حرم امام رضا (ع) گیر است. هرکسی به زیارت آمد از طرف من هم سلام دهد.

بسم رب الشهدا و الصدیقین اینجانب جواد جهانی فرزند محمدرضا در حالی این وصیتنامه را می‌نویسم که در مورخ 94/6/6 شنبه ساعت حدود 2 بامداد در سر شیفت حرم مقابل گنبد والای امام رئوف امام مهربانی‌ها امام رضا (ع) هستم. شاید در این لحظه‌ها نوشتن وصیتنامه سخت باشد چون که بنده فردا برای انجام وظیفه خود به سمت کشور عراق یا سوریه می‌روم تا با تکفیری‌ها و داعشی‌ها دشمنان حضرت زهرا (سلام الله علیها) مقابله کنم و آنها را با کمک دیگر شیعیان به هلاکت برسانیم.

من دوست دارم شما خوانندگان و شنوندگان این وصیتنامه را به واجبات و ترک محرمات دعوت کنم و تاکید زیاد به خواندن واجب، خواندن نماز در اول وقتش که موجب رضای خدا می‌شود و به فرموده خداوند متعال در قرآن آدم را از زشتی‌ها و پلیدی‌ها دور می‌کند و چه زیباست خواندن آن در اول وقت که موجب آرامش و آسایش می‌شود و به نقل از مجتهد عارف ایت الله بهجت (ره) تاکید و مداومت کردن در خواندن نماز اول وقت آدم را خواسته یا ناخواسته به مراتب عالیه می‌رساند و چه بهتر از خواندن نماز اول وقت و دعوت کردن دیگران به این فریضه واجب؟

دوستان، آشنایان و محبین اهل بیت شما که عاشق و دوستدار ائمه اطهار هستید ولایت مداری را فراموش نکنید و رهبری جمهوری اسلامی ایران را تنها نگذارید. این سید بزرگوار که از سلاله پاک امامان ما هستند الحمدالله همیشه جانشان را داده‌اند که بر سر عهد و پیمان خویش ایستاده‌اند. ایشان را تنها نگذارید که دور شدن از امام خامنه‌ای موجب خوشنودی شیطان یا شیاطین دیگر همچون یهودیان، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها و آل سعودی‌ها و دیگر کفار می‌شود و خویشتن را به تزکیه نفس مراقبت و نگهداری کنید و نگذارید بدی‌ها جای خود را با خوبی‌ها در نزد شما عوض کند و شما را از خداوند مهربان دور سازد.

کمک به همنوع و همدردی با گرفتارها و دردمندان را سرلوحه کارهای خود قرار دهید و یادتان باشد به گفته امام (ره) دنیا محضر خداست و در محضر خدا معصیت نکنید و بدانید که خدا از اعمال و گفتار و نیات شما آگاه است و هیچ از یکتا خدای هستی پوشیده نیست،. منِ روسیاه از جوار نورانی آقایم و مولایم علی بن موسی الرضا به سمت عراق یا سوریه می‌روم ولی از خدا که پنهان نیست از شما هم پنهان نماند دلم در حرم امام رضا گیر است (گیر کرده است) از شما تقاضا دارم هروقت مشرف شدید به حرم یادی از ماهم بکنید و سلامی به نیابت‌.😭😭😭