روز بیست و پنجم: شهیده معصومه کرباسی🥀

مادرِ اندوه‌ها، بی‌بیِ غم اُم‌البنین بی نفس بی همنفس ای بی حرم اُم‌البنین ما گرفتاریم اما از گرفتاری چه غم تا تو را داریم در هر بیش و کم اُم‌البنین 🥀رحلت مادر علمدار کربلا حضرت ام البنین سلام الله علیها تسلیت باد.

مادر مردها.... 🌑انتشار به مناسبت سالروز رحلت حضرت ام البنین سلام الله علیها

«معصومه کرباسی» تنها بانوی ایرانی شهیده راه قدس و مقاومت است که سال ۲۰۰۶ پس از ازدواج با همکلاسی لبنانی خود به این کشور مهاجرت کرد و در ماه های اخیر به همراه همسرش در دفاع از محور مقاومت به شهادت رسیدند. 💔😭 #شهدا_را_یاد_کنیم_حتی_با_صلوات #چله_شهدایی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/4015129301C3baffd235a

معصومه کرباسی (آرزو) سال ۱۳۵۹ در شیراز دیده به جهان گشود. فرزند حاج حسین کرباسی از اصحاب مسجد النبی شیراز و از مهندسان برجسته سازمان جهاد کشاورزی بود. وی فارغ التحصیل رشته مهندسی کامپیوتر دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز و از فعالان فرهنگی و رسانه‌ای و از نخبگان برنامه نویسی در این دانشگاه بود. معصومه سال ۱۳۸۲ با همکلاسی لبنانی خود دکتر رضا عواضه ازدواج کرد و به همراه همسرش در سال ۱۳۸۳ به لبنان رفت و در آنجا به حزب الله لبنان پیوستند. وی در خانواده‌ای قرآنی پرورش یافت و مادر فداکار پنج فرزند بود. سال‌ها با راه اندازی کانون‌ها، مجالس فرهنگی و دینی با نگاهی امتی به مباحث جهان اسلام، هم اسطوره مقاومت شد و هم به آرزوی خود که بار‌ها به خانواده اش گفته بود، رسید.

آرزوی معصومه شهادت بود نرجس عباس‌آبادی یکی از دوستان شهیده کرباسی گفت: سال ۲۰۰۶ که جنگ در لبنان شروع شد معصومه تازه به لبنان آمده بود آرزوی او شهادت بود. گاه‌گاهی هم این آرزوی شیرین را به زبان می‌آورد، مثلاً سال ۲۰۰۶ در برابر اصرار‌های خانواده و اطرافیان که از او می‌خواستند به ایران برود، می‌گفت «همین‌جا می‌مانم، کنار مردم لبنان مقاومت می‌کنم و اگر قسمتم بود شهید می‌شوم.» پای حرفش هم ماند، تا روز آخر جنگ در لبنان بود و ترجیح داد آوارگی را به جان بخرد، اما کنار مردم باشد. علاوه بر خودش و همسرش باکی نداشت اگر پنج فرزندش هم در این مسیر مقدس فدایی شوند. همیشه می‌گفت «فرزندانم تقدیم به مقام معظم رهبری هستند.» بسیار مؤمن و ولایتی بود. هر جا حرفی از کار فرهنگی می‌شد معصومه اولین نفر آنجا حاضر می‌شد. زیاد می‌شنیدم که لبنانی‌ها را تشویق به یادگیری زبان فارسی می‌کرد. می‌گفت «زبان فارسی، زبان انقلاب و جمهوری اسلامی است.»