دیگه هم گمون نکنم مهم باشه

این متن رو در حالی که توی مراسم احیاء هستم می‌نویسم امسال به جرعت یکی از بهترین سالهای عمرم بود با آدمای فوق العاده ای آشنا شدم ، رشد کردم ، خودم رو تا حدی دوست داشتم . دانشگاه قبول نشدم اما مدرسه هم نرفتم . دوست های بی نظیری پیدا کردم و البته یه اتفاق فوق العاده و مهم افتاد که متاسفانه نمیتونم چیزی در موردش بگم. توی این شب عزیز ، و قبل از اینکه سال بعد شروع میشه، از خدا می‌خوام که بهترین دوستی که توی عمرم داشتم ، موسیو نکو ، به اون جایی که لایقشه برسه و زندگی عالی خودش رو شروع کنه الکس و یوچان یکی از بزرگترین سازنده های کمیک بشن ، جوری که وقتی اسمشون میاد با ذوق بگم منم یه زمانی دوستشون بودم..‌ ( و البته مشکلات کوچیک و بزرگ دیگه ای که دارن و من در جریانش هستم یا نیستم هم کاملا رفع بشه ) جوربه و سنترال ، مطمئنم باید به جایی برسن که بعد با خیال آسوده بگن damnit... ارزششو داشت .. هرکسی که کوچک ترین شناختی داشته باشه می‌دونه این دو نفر چقدر زندگی بهشون سخت گرفته . از صمیم قلب امیدوارم که اونها به آرامشی که لایقش هستن برسن لیدی بع جایگاهی که لایقش هست برسه و روزی برسه که آدما واقعا دوستش داشته باشن، اونطور که لایقشه و همگی در آرامش و امنیت زندگی کنن و به غایت خودشون برسن ^فوت کردن شمع ^