مفهوم آن را می دانیم ولی منش آن را درک نکرده ایم

که اگر درک کرده بودیم موهایمان از غصه سپید نمی‌شد

آری در این دنیای پر پیچ و خم درگیریم، در گیر و دارِ حُب

نه حُبِّ از جنسِ عشقِ به خالق... بلکه حُبِّ از جنسِ شیطان به دیده شدن...

در کلامشان گفته اند تربیت...! چه‌قدر ساده اما دست نیافتنی... امروزه تربیت یافتگانی را می بینم که ما را به خاطر لباس مشکی‌مان مواخذه می نمایند...

در گذشته بی حجابان را کج نگاه می کردند!! امروزه با حجابان به جرم حجاب!!

ای کاش که آوینیِ شهید از خواب ابدی بیدار شود و دوربین خود را روشن نماید و روایت کند که دل های جوانانِ ما را غربی ها فتح نموده اند... و این از بی غیرتی مسئولین بی کفایتی‌ست که دغدغه‌هایشان پست و مقام است نه اسلام

ای شهید اهل قلم

بنویس که آیندگان قضاوت خواهند کرد که مبنای تربیت و حرکت در حُبِّ ولایت به امیرالمومنین علی علیه السلام است و بنویس که راه مشخص است و ما بیدار بیدار و چشم انتظار یک صدای طنین انداز که از سوی حجاز بپیچد روزی... اناالمهدی...

بنویس دل گرفتگان در غم دوریِ صاحبشان موی سپید کرده‌اند و به انتظار نشسته اند...

بلکه عمر وفا دهد روی یار ببینند...

جوانِ من، خمیدن به تو نمی آید..