💠 بسم رب الزهرا سلام الله علیها 💠 از این پهلو به آن پهلو می شوم تا بلکه قدری خواب به چشمانم بیاید، اما انگار امشب خواب از چشمانم فراری شده است، آرام نرمی پتو را کنار می زنم و می ایستم، امشب به رسم همیشگی مان، مهمان خانهٔ آقاجان هستیم☕️ تعطیلات آخر هفته و رسم آش رشته ی دورهمی، آرام از اتاق بیرون رفته و قدم از قدم بر می دارم تا روی ایوان، می ایستم و سر به آسمان بالا می برم، خیرهٔ مهتاب می شوم، نزدیک سحر است و ماه چون عروسِ شب می درخشد. چند پله ی حیاط را پایین می روم، لبه ی حوض می نشینم و به عکس ماه و چرخیدن ماهی ها در آب نگاه می کنم. گوشه گوشه ذهنم را جستجو می کنم تابه دلیل بی خوابی امشب برسم و می رسم به نوای مداحی که چند وقتی است، آرام نا آرامی هایم شده و ذهنم را سخت مشغول کرده است"چادرت را بتکان، روزی ما را بفرست، ای که روزی دو عالم همه از چادر توست" به مصرع های مداحی که انگار حس خوبی را در جانم رسوخ داده است، می اندیشم، من هیچوقت چادر را غیر از تار و پود بافته شده ی سیاه رنگی که روی سرم می نشیند و صدف می شود برای مرواریدهای حیا و نجابتم، ندانسته ام، تا به حال #چادر را واژه ای ساده می دانستم که برای پی بردن به معنایش نیاز به لغت نامه ی دهخدا هم نبود، اما اکنون چادر برایم واژه ایست که برای پیدا کردن معنایش یا بهتر است بگویم رسالتش نیاز به لغت نامه ی خود #خداست. 😍 علامت سوال های ذهنم بیش تر میشود، آن تار و پود بافته شده ی به رنگ شب، چگونه روزی می دهد؟ کم کم جرقه ها در ذهنم زده می شودو انگار" یخرجهم من الظلمات الی النور"رخ می دهد. صدایی در ذهنم می پیچد و من سکوت کاغذها را می شکنم و قلم می زنم،آری چادری که بر سر' سیدة نساء العالمین' باشد، به حتم روزی هم می دهد، از عمق دلِ بی قرارم لب می زنم و می نویسم‌؛ آری بانوی مبارکه! چادرت را بتکان تا روزی عافیت بر سر امت پدر بزرگوارتان بریزد،بانوی شهیدة! چادرت را بتکان تا روزی شهادت که به یقین همان هُمای سعادت است بر شانه های جوان مردان الگو گرفته از مولا علی (علیه السلام)بنشیند بانوی مطهره! چادرت را بتکان تا عطر حیا در کوچه های شهر بپیچد،بانوی معصومه! چادرت را بتکان و چادر را روزی سر دخترانِ جهانِ هستی. #چادر_یعنی_امانت، امانت مادری با عطر حجاب، حیا، نجابت و مقاومت، امانت مادری هجده ساله که از سرشان به آغوش زمین نیفتاد بلکه دخترک سه سالهٔ مادر را در آغوش گرفت و حماسه آفرین شد در کربلا،رزق این چادر زمانیست که جلوی آیینه می ایستی و چادر بر سرت می نِشانی تا در کوچه های شهر همچون زره پولادی در برابر تیر زهرآگین نگاه نامحرمان حفظت کند. رزق این امانت طعم نبات می دهد،طعم شهادت، طعم سعادت، طعم حیا، همانقدر شیرین و دلپذیر... ✍ #دلنوشته نویسنده:#ح_سادات_بیضائی🌱 ( کپی مشروط به ذکر نام نویسنده ) ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔴 رسانه باشید ⇩⇩⇩ 🌸 eitaa.com/joinchat/3093102592Cc9d364a057