دیروز در شرایطی که حقیقتا دستم به هیچ جا بند نبود و نمیدونستم باید چکار کنم و تا حدودی هم شاکی بودم که چرا حقم ضایع شده، چشمم افتاد به کلیپی که یکی از رفقا خیلی وقت پیش فرستاده بود و من ندیده بودم. سخنرانی استاد پناهیان درباره ی امتحانات الهی.. حقیقش اصلا این امتحانات رو فراموش کرده بودم و الان دلم آروم گرفته. چرا؟!

شاید الان مسئله ای رو خارج از ظرفیت وجودیم ببینم، اما این تواناییِ بالقوه ی منه و با سربلند خارج شدنم از امتحان الهی به فعلیت میرسه..

اینجاست که میگن انسان موحد مسائل زندگی رو مشکل نمی‌بینه. بلکه اونا رو راهی برای رسیدن به مراتب بالاتر بندگی می‌بینه..

القصه که رفقا، در مسائل دنیوی و اخروی دقت لازمه. دقت دقت دقت..

ولی دقیقا همون وقتایی که با شوخی و خنده از غیبت حرف میزنیم (یا غیبت می‌کنیم) و بدون جدی گرفتن میگیم "خدایا ببخشا" ولی باز ادامه می‌دیم، دقیقا همون لحظه قبح غیبت می‌ریزه و حسناتمون رو با دست خودمون چال می‌کنیم.

میشه به موارد دیگه هم تعمیم داد. مثل رابطه با نامحرم..

- رفیقی که تو رو یاد حسین نمیندازه بدبختت می‌کنه -

استادِ ما می‌گفت بیاید با هم یه کار عملی انجام بدیم. امتحانش که ضرر نداره! برای هر گوشه ی خونه یه ذکر مخصوص بذارید. ذکری که اونجا، حالتون رو خوب می‌کنه! مثلا یه نفر برای آشپزخونه ذکر افزایش روزی میگه، من الحمدالله میگم! بعد یه مدت ببین چه برکاتی وارد زندگیت میشه. در زمانت، روزیت، ارتباطت با اعضای خانواده.. امتحان کنید و نتایجش رو بهم بگید. ×حالا من به شما میگم. بیاید با هم یه کار عملی انجام بدیم!

یکی از اسم های روز قیامت "یوم الحسرة"‌ست. بهش میگن روزِ اندوه و پشیمانی چون اون روز، میبینی که چقدر راحت می‌تونستی آدم بهتری باشی و نتونستی. اینم یکی از مصادیق فوق العاده ساده ی استفاده از اوقات فوت شده‌ست. ولی، دعا می‌کنم هیچکدوممون توی قیامت حسرت‌زده نشیم..

سید رضی، مولف کتاب شریف نهج البلاغه، در سن جوانی با هدف جمع آوری فضیلت‌های ائمه علیهم السلام، کتاب خصائص الائمه رو تدوین کرد. اما به دلیل گرفتاری‌‌ها نتونست تمامش کنه. فقط بخش امام علی علیه السلام و قسمتی از سخنانش رو نوشته بود. دوستانش هم که دیدن چه کتاب ناب و خوبی شده، تشویقش کردن و ازش خواستن تا کتابی حاوی گزیدهٔ سخنان حضرت علی علیه السلام تالیف کنه. اینجوری شد که نهج البلاغه نگاشته شد. کتابی عظیم که امام خمینی دربارش می‌گه "ما مفتخریم که کتاب نهج البلاغه که بعد از قرآن بزرگ‌ترین دستور زندگی مادی و معنوی و بالاترین کتاب رهایی‌بخش بشر است و دستورات معنوی و حکومتی آن بالاترین راه نجات است، از امام معصوم ماست."

رفاقتی که الهی باشه، چنین نتیجه‌ای داره ..

خدایا رفیق‌های خداشناس را سر راهمان قرار بده، و ما را رفیق‌های خداشناسِ دوستمان قرار بده.