ایرانِ عزیزم… این روزها زخمی‌ای از هر طرف. زمینت از بی‌آبی ترک خورده، آسمانت نفس ندارد و اقتصاد مثل باری سنگین روی شانه‌های مردمت افتاده.دلار به ۱۴۰ هزار تومان رسیده؛ عددی که فقط یک قیمت نیست، ترسِ فرداست،کوچک شدن سفره‌هاست،حذف آرزوهاست. همه‌چیز گران شده؛ نان، اجاره، دارو، زندگی… و مردم هر روز از خودشان می‌زنند تا فقط دوام بیاورند.با این همه، مردمت هنوز ایستاده‌اند.هنوز مهربان‌اند،هنوز امید را هرچند خسته رها نکرده‌اند. راستش جیگرم برایت می‌سوزد ایران… برای مردمی که درد می‌کشند و کمتر دیده می‌شوند.کاش کاری از دستم برمی‌آمد جز دوست داشتنت، جز نوشتن، جز دعا. ایران عزیزم، با همه زخم‌هایت دوستت دارم. امیدوارم روزی برسد که نفس راحت بکشی و لبخند، مهمان همیشگیِ این سرزمین شود. [برایِ میهن،برایِ ایران؛نهمِ دی‌ماهِ صفرچهار]

واقعا چطوری به همچین چیزی میگن هوش مصنوعی؟ یعنی هرچیز واضحی که هست اینا میگن هوش مصنوعی بابا به خودتون بیاین