هیچکس اندوهی را از دلم در نیاورد من همیشه تک و تنها در گوشه ای کناری همه را بخشیدم.
هرقدم میرم جلوتر کنارمو نگاه میکنم میبینم آدما هی دارن کمتر میشن میترسم برسم به تهش و دیگه آدمی نمونه.
در بی حوصلهترین، کلافهترین، کم صحبتترین، اجتماع گریزترین و دل گرفتهترین ورژن خودمم.