تقدیم به @dragonbook از طرف @boookcafe

سیلوانای عزیزم اول از همه تنها وایبی که ازت میشه گرفت، یه جنگل سبز، اونم سبز تیره ست. خزه های فراوون و شاخه های در هم در هم. شاید اون وسطا یه جادوگری هم سوار جاروی دسته دارش، به سمت قلعه ی سیاهِ تاریکی میره. تاریکی، که سیلوانا با زیبایی روحش میتونه اون رو از بین ببره. یه الف با لباس سبز روشن، گوشای تیز اِلفی، پاهای برهنه و بدون کفش، پوست سفید و چشمای درشت زمرّدی، انگشت های کشیده و باریک و موهای روشنی که به سفیدی میزنن! با قوه ی تخیل قوی! ولی اینجا، خونه‌َت، محل زندگیت، دیگه چه نیازی به قوه ی تخیل هست؟ وقتی حتی خودت هم یه موجود افسانه ای و جاودان هستی. مثل یک گوزن تیزپا، مثل یک عقاب تیزبین، مثل یک غزال زیبا، مثل یک پروانه ظریف و در عین حال مثل شیر قدرتمند و شجاع. همیشه همراهت کمان بلند سفید از جنس چوب بلوط داری،و البته تیر هایی محکم از جنس راش با سرِ تیزی که میتونه قلب یک شرور رو از کار بندازه. تو تنه ی یه درخت که هزاران سال سن داره و ماجراهای زیادی رو به چشم دیده، خونه ی زیبا و کوچیکی داری. بوی سبزه های معطر فضا رو پر کرده و روی دیوار خونه ت، خاطرات سال ها زندگی کردن رو وصل کردی. یه زخم داری، از دشمن همیشگی ت، پادشاه دروغین الف ها. زخمی روی صورتته و جاش داره خوب میشه اما زخم اصلی، رو قلبت رد انداخته... حالا با ذهن خلاق و عجیبت، میخوای نقشه ای بکشی که این پادشاه پلید رو از بین ببری! اگه یه کتاب‌ بودی، مطمئنا جلد سخت بودی، به رنگ سبز تیره و عکس یه الف جنگلی یا یه جنگل روشنِ سبز، روی جلد نقش بسته بود. احتمالا وقتی کتاب باز میشد، پودر ستاره به بیرون می پاشید و عطر مهتاب فضا رو پر میکرد. و شایدم و صدای رودخونه رو میشنیدی یا عطر خزه های قدیمی که به هوا بلند میشن. مثل وقتیه که همه جا در سکوته، انگار دنیا متوقف شده، یه بعد از ظهر، مزرعه ی کنار پرچین، علفزار های بلند، و تو میپری وسط علفزار و یه عالمه پروانه بلند میشن! یه حسی مثل اون:) اگه یه موسیقی بودی، جادویی میشدی و در روح افراد، روان. وقتی انسان ها و غیر انسان ها به موسیقیت گوش میسپارن، در قلبشون رسوخ میکنی! اگه یه انیمیشن بودی... درست نمیدونم، چون خودم کارتونش رو ندیدم، ولی یه کارتون بود که چند تا شخصیت الفی داشت. تو مطمئنا یه همچین کارتونی میشدی. مطمئنا آرامش رو به وجود افراد تزریق میکنی، در سکوتِ جنگل، و زیباییِ پر ابهتِ اون! نویسنده ای که بهت تشبیهش میکنم، جی.آر.آر.تالکینه. خالق هابیت و ارباب حلقه ها! و در آخر بگم، تو دنیای جادویی و مسحور کننده ی تخیل، محصور و محدود به واقعیت نیستی. میتونی اوج بگیری و تا آسمون ها بری. ولی مطمئنم تو واقعیت هم، تو هرگز محدود و محصور نیستی و اوج میگیری، و به موفقیت میرسی. به اهدافت!

تقدیم به @dailyof343 و @moodART343 از طرف @boookcafe

به آرتیست انیماتور عزیزم،از سیاره ی ۳۴۳ اگه یه کتاب بودی، مطمئنا مدرن و پر از عکس بودی. جلد کتابت سخت و روشن بود، با طرح های درهم و برهم و انیمه ای. شخصیت های مختلف با چهره ها و جزئیات مختلف. مطمئنا ورقه های کتابت گلاسه ست. یا مانگاست، یا پر از طرح های مختلف از انیمه. اگه یه شخصیت بودی، تو کتاب یا فیلم، شاید معروفترین انیماتور دنیا بودی و یه عالمه شاگرد داشتی. تو یوتیوب میلیون ها نفر از تو الهام میگیرن و مثل یه افسانه ای! طرح هایی که میزنی به سرعت ترند جهانی میشن و... شایدم یه شخصیت دیگه، یه انیماتور تنها و ناشناس، که مانگا منتشر میکنه. دلیل تنها بودن و قایم شدنت؟ این یه کم جالب و پیچیده ست. تو یه شخصیت خطرناکی، واسه گروهک هایی که تو محل زندگیت فعالیت میکنن. از چیزایی خبر داری که اگه کسی بفهمه، براشون واقعا بد تموم میشه. اما تو مانگا هایی که منتشر میکنی، یه سری رمز نهفته ست و امیدواری یه نفر حداقل متوجه بشه. یه روز یکی میاد دم در خونه ت، و تو باید تصمیم بگیری بهش اعتماد کنی یا نه. میگه رمز مانگاهات رو فهمیده، ولی اگه از افراد همون گروهک ها باشه چی؟ شاید تو تنها کسی هستی که میتونی جلوی اونا رو بگیری!!! اگه یه موسیقی بودی، موسیقی بیکلامی میشدی که گاهی اوج میگیره و گاهی پایین میاد... و احساسات مختلف رو به شنونده انتقال میده. انیمیشن که مشخصه:> یه انیمه بودی، یه انیمه ی مدرن. من به شخصه انیمه های قدیمی میبینم بیشتر و جدیدا رو نمیشناسم ولی احتمالا خودت بهتر میدونی پس انتخاب رو به خودت واگذار میکنم:) در آخر بهت بگم، هیچ وقت تسلیم نشو، استعدادش رو داری و مطمئنم یه روز به یه جایی میرسی!🎞

تقدیم به @Library2025 از طرف @boookcafe

برات نامه نوشتم:) امیدوارم جغد ها به موقع برسونن دستت!

تقدیم به @alon_ee از طرف @boookcage