#طرح_یک_مسئله ◀️ در شرایط فعلی جامعه، نقش های تعلیم و تربیت چگونه توزیع شده اند؟ 🔹#یزدان_رضوانی پاسخ می دهد: یکی از اشتباهات تربیتی خانواده ها واگذاری مسئولیت اصلی تربیت به مدرسه یا نهادهای فرهنگی تربیتی است. در حالی که خانواده در انتقال باورهای دینی به فرزندان نقش تعیین کننده دارد و مدرسه و سایر اماکن مذهبی و تربیتی صرفا نقش ثانوی و کمک کننده. خواه ناخواه، در ایام تحصیل، بروز نقش مدرسه که متشکل از معلم و همسالان است، از خانواده پیشی می گیرد. در این ایام هم با شیوع یک بیماری، توازن نقشهای تربیتی به هم ریخته و تأثیر مستقیم مدرسه و همسالان، به حداقل رسیده است و در نتیجه نقش خانواده به عنوان مسئول اصلی تربیت، به جایگاه خود بازگشته و بروز توانمندی های تربیتی خانواده بیش از هر زمان دیگری شده است. هر چند مشابه این فراغت را سالیانه در ایام تابستان و نوروز، شاهد بوده ایم، اما برنامه های متنوع تفریحی، آموزشی و فرهنگی نهادها و سازمانها، تا حدی، مجرای گذران این فراغت بود. در این ایام، خانواده ها که مستقیما یا با هدایتگری ایفاگر نقش اصلی تربیت هستند، می توانند به تقویت روابط اعضای خانواده و برنامه های خانوادگی مبادرت کنند. از دیگر سو ناتوانی تربیتی والدین نیز در این مواقع بیشتر نمود می کند و گاه تا آنجا پیش می رود که به جای والدین، رسانه ها و فضای مجازی میدان دار عرصه تربیت می شوند. از جمله آسیب های مجموعه های تربیتی جایگزین شدن آنها با خانواده در مسیر تربیت و حتی آسیب زدن به هویت خانوادگی متربی است. لذا یکی از رسالتهای مدرسه و مجموعه های تربیتی ورود به عرصه توانمندسازی خانواده است.