🌷 #هر_روز_با_شهدا_شماره_13 #شماره_13 #شهيدى_كه_شهادتش_در_گرو_ازدواجش_بود....!! 🌷"مهدی نصیرایی" مداح اهل بیت(ع) بود. یک پایش جبهه بود و پای دیگرش در شهر. به بابل که مى ‌ر‌سید، خستگی‌ اش را فراموش می‌کرد. آرام و قرار نداشت. نمی‌ توانست یک جا بنشیند. هر جا کار خیری بود، او هم از دور یا نزدیک، دستی بر آن داشت. این کارهایش برای او شهرت زیادی به همراه آورد اما این که همه فهمیده بودند، او اهل حالات است، برایش دردسر ساز شده بود. 🌷هر جا که برای خواستگاری می‌ رفت، با اولین تحقیق می‌ فهمیدند که او چطور آدمی است. گویا همه می دانستند که او دیگر ماندنی نیست. برای همین خیلی محترمانه دست رد بر سینه‌ اش می‌ زدند. می‌ گفتند: اگر شهید شدی چه؟ بچه ‌مان را که از سر راه نیاورده ‌ایم، دلمان نمی‌ خواهد دخترمان زود بیوه شود. 🌷مهدی این اواخر کم طاقت شده بود. از این حرفها دلش می‌ گرفت. یک بار بغضش گرفت و توسل کرد به حضرت زهرا(س)، بعد هم رفت به خواستگاری خانمی، از تبار همان حضرت. این بار موفق شد تا رضایت خانواده ی عروس را جلب کند. «بله» را که شنید در پوست خود نمی‌ گنجید. مهدی و این همه شادی، آن هم به خاطر ازدواج؟ برای همه تعجب آور بود. یعنی مهدی عوض شده؟! بالاخره روزها به سرعت گذشت و زمان جشن فرا رسید. مهدی، شب عروسی ‌اش مداحی راه انداخت. مجلس، سراسر شده بود از ذکر اهل بیت (ع). 🌷همان شب، چند تا از بچه ها به او اصرارکردند که؛ خودت، چون چشم و چراغ هیأت هستی، باید مداحی کنی. مهدی اولش قبول نکرد اما بعد تسلیم شد. رفت پشت تریبون. قبل از خواندن، مکثی کرد. یک لحظه رنگ چهره ‌اش عوض شد. نگاهی به جمعیت انداخت و بعد با دل سوخته ‌اش شروع کرد به خواندن: از سنگر حق شیر شکاران همه رفتند، مستان می پیر جماران همه رفتند، غم نامه بود ناله ی پرسوز شهیدان، ما با که نشستیم که یاران همه رفتند 🌷آن شب او اشک همه را در آورد. خیلی‌ ها تعجب کرده بودند. آن شادی‌ های غیر عادی و این نجواهای غم‌انگیز! سه چهار ماه بعد، شب عملیات والفجر ٨، مهدی پاسخ همه ی این ابهامات را داد. او حرف‌هایی زد که برای همه ی بچه بسیجی ‌ها اتمام حجت بود. 🌷مهدی یکی از دوستانش را کنار کشید و گفت: سید! من امتحان سختی رو گذروندم و خودت می‌ دونی که روزهای اول زندگی چقدر شیرینه. من می‌ تونستم تو سپاه بابل بمونم و همون جا خدمت کنم اما خیلی با خودم کلنجار رفتم. بالاخره حریف نفس ام شدم و وسوسه‌ ها رو کنار زدم و با خودم گفتم: مهدی! پس امام زمان چی؟ مگه قرار نبود یاورش باشی. یعنی این قدر نامردی که تا زن گرفتی آقا رو فراموش کردی؟ من می‌‌ دونستم که شهادت ام در گرو ازدواجمه. این طوری باید دین ام رو کامل می‌ کردم. بقیه ‌اش با خدا. حالا خوشحالم که به واسطه ‌ی این سیده خانم، با حضرت زهرا(س) هم محرم شدم. سلام من رو به بچه ‌ها برسون، بگو گول دنیا رو نخورند. راوی: رزمنده سیدحسین مشهدسری #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات