از انجام تا سرانجام برجام! دو ماه پیش در سخنرانی ام در دانشگاه علوم تحقیقات تهران در نقد برجام گفتم: هر چند آیت الله خامنه ای مجوز مذاکره بر سر انرژی هسته ای با آمریکا را به دولت حسن روحانی دادند اما با بیان این نکته که «من به این مذاکرات بدبین هستم» غیر مستقیم این پیغام را نیز پالس کردند مبنی بر آنکه مذاکرات مزبور علی رغم میل شان، به ایشان تحمیل شده! همان طور که ۵۹۸ نیز با لطائف الحیل به امام تحمیل شد. اکنون که بعد از «بی فرجامی برجام» آیت الله خامنه ای در جدیدترین سخنرانی فرموده اند: مذاکرات برجام اشتباه بود. در موضوع مذاکرات بنده اشتباه کردم و به اصرار آقایان اجازه تجربه را دادم که البته از خطوط قرمز معین‌شده هم عبور کردند. بدین منوال اکنون دولت حسن روحانی در مظان اتهام قرار دارد که با اهرم کردن پرونده انرژی اتمی جهت کسب مجوز مذاکره با آمریکا، کشور و نظام را بیش از سه سال معطل خوشبینی ناوارد خود کرده و هزینه اش از محل منافع ملی ایران تادیه شد. هر چند این خسارت بزرگ می تواند مستوجب شماتت و مجازات باشد اما تاکید آیت الله خامنه ای مبنی بر لزوم ماندگاری دولت و اعلام حمایت شان از دولت روحانی جهت رفع مشکلات کشور، چنین امری بمعنای آن است که دولت تدبیر و امید اینک با نگاهی مدیونانه به حمایت رهبری (علی رغم بی تدبیری قبلی) موظف است راه باقیمانده اش را بدون خوشبینی ها و فرصت سوزی های پیشین صرف مدیریت واقع بینانه و اتکای بر ظرفیت های درونی کشور بنمایند. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

انقلابی با ریشه هائی عمیق! روز گذشته طوفانی شدید در ایالت آریزونا منجر به ریشه کن شدن درختان تناور زیادی در شهر محل اقامت مان شد. این اتفاق هر سال در طوفان های موسمی این ایالت تکرار می شود. آریزونا یک ایالت کویری در غرب آمریکا است که بدلیل کم آبی و خشکی خاک تمامی فضای سبز این ایالت از طریق آبیاری قطره ای سیراب می شود. خشکی خاک و فقدان آب لازم در بستر زمین بصورت طبیعی مانع از آن می شود تا درختان بتوانند ریشه های خود را در عمق زمین فرو برده و درختان تنومند بواسطه آبیاری قطره ای تنها در سطح خاک ریشه می دوانند و همین امر منجر به آسیب پذیری آنها در مقابل بادهای تند شده و با کمترین مقاومت ریشه کن می شوند. عکس بالا یکی از همین درختان ریشه کن شده است و عکس پائین فرجام قطعه قطعه شده این درخت توسط عوامل شهرداری در فردای طوفان است. این دو عکس مصداقی است از واقعیت ماندگاری انقلاب اسلامی و نظام برآمده از آن که طی ۴۰ سال گذشته در مقابل تمام تندبادها و طوفان های مهیبی که با آن مواجه شد توانسته استقامت کند. فارغ از خوشآیند یا ناخوشآیند مخالفان و موافقان انقلاب اسلامی یک واقعیت غیر قابل انکار آن است که «دین» در ایران نقش بتون در جمیع مناسبات فردی و اجتماعی و حکومتی را بازی می کند و زمین ایران را برای مُلکداری برخوردار از استعداد ریشه داری و استقامت می کند. فارغ از ناخوشآیند اقشار سکولار، دین نقش یک چسب قوی اجتماعی را در ایران بازی می کند و هر گونه تلاش بمنظور تضعیف یا تقلیل این «چسب» تمهید کننده تضعیف و فروپاشی تمامیت ایران در قالب یک کشور است. فرجام ایران در تضعیف این چسب مشابه فرجامی همان درختی است که در فردای طوفان قطعه قطعه شده و توسط حرامیان تجزیه و تخریب خواهد شد. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

فقر تاریخیگری شعار «رضا شاه، روحت شاد»! شاخص برجسته ای از فقر تاریخیگری مزمن بخشی از مخالفین نظام است که بدون برخورداری از کمترین سواد سیاسی و مطالعاتی برای پادشاه یکی از تیره ترین و جنایت آمیزترین تاریخ معاصر ایران چنین مدح نزدیک به طنزی را کَل می کشند! علی رغم این نمی توان کارنامه رضا شاه را کاملا سیاه تلقی کرد و نباید از یاد برد این رضاشاه بود که با اتکای بر اقتدار نظامی و حمایت انگلستان توانست فضای پر آشوب و پر التهاب ایران در فردای جنگ جهانی اول را با ضرب شست خود برخوردار از امنیت کرده و تمامیت ارضی ایران را به قوت ضمانت نماید. اما طنز داستان آنجاست که سراینده های «شعار رضا شاه، روحت شاد» بنوعی جمهوری اسلامی را ترغیب به رضا شاه گری می کنند و غافل از آنند که «امنیت رضاخانی» محصول سنگین ترین سرکوب ملی و کشتار و قلع و قمع و جو امنیتی خوفناکی بود که در دوره وی و با مدیریت وی یکی از تاریک ترین دوران سرکوب و جنایت را در ایران رقم زد. اگر شعار دهنگان مزبور با این شعار می خواهند جمهوری اسلامی را مذمت کنند و بگویند «از رضا شاه یاد بگیر» این امر بمعنای صدور مجوز برای نظام است تا برای تحصیل مراد شعار دهندگان نظام نیز «رضاشاه گری» کند و قطعا در آن صورت اولین اقدام حکومت باید سرکوب خونین همین شعار دهنگان جهت بازتولید مناسبات رضاخانی در ایران باشد! شوریدگان از سوئی جمهوری اسلامی را متهم به سرکوبگری و خفقان می کنند و همزمان پیشنهادشان برای مُلکداری تاسی به مدل سرکوب ماکسیممی رضاخانی است! ظاهرا جمهوری اسلامی تا اطلاع ثانوی به برخورداری از فکاهی ترین اپوزیسیون در طول تاریخ تحولات سیاسی ایران محکوم شده است!

اشتباه کردید! شبهه کلمه «اشتباه کردم» در سخنرانی اخیر آیت الله خامنه ای نهایتا با اطلاعیه منتشره از سوی نهاد منسوب به معظم له مرتفع شد و بالاخره پیرو اطلاعیه مزبور شان نزول آن «دو کلمه» ضمیر اشاره خود را یافت. تنها نکته ای که مسئولین مزبور از پذیرش آن احتراز کردن «خاله خرسی شان» در این ابراز دوستی های هزینه زا بود و تعمدا در مورد این بخش ماجرا سکوت کردند. محل نزاع آن است که شما بر اساس کدام حجت یا مصلحتی، خودسرانه دست به سانسور سخنان آیت الله خامنه ای می زنید با این تصور خام اندیشانه که ابراز «اشتباه کردم» از جانب رهبری تضعیف کننده اقتدار ایشان است تا اینک مجبور به صدور اطلاعیه توجیهی شوید!؟ اساسا چه لزومی داشت تا آن یک کلمه را سانسور کنید. اتفاقا ابراز آن یک کلمه از سوی رهبری بر صداقت ایشان می افزود و محبوبیت شان را تقویت می کرد. غافلید وقتی مرحوم امام نیز صراحتا ابراز داشتند «در انتخاب برخی افراد و اتخاذ برخی تصمیم ها در ابتدای انقلاب اشتباه کردم» نه تنها ایشان تخفیف نشدند بلکه بر مظلومیت و محبوبیت ایشان افزوده شد. مسئولین مربوطه با این خاله خرسه گری ها تنها از محل اعتبار رهبری هزینه می کنند و نهایتا نیز در بیانیه خود آن قدر صراحت ندارند تا مسئولیت آن بی مبالاتی و سانسور بی دلیل را بر عهده بگیرند و با تاسی به آیت الله خامنه ای بگویند: اشتباه کردیم و سانسور آن یک کلمه نالازم بود! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

مستند در مستند! شبکه تلویزیونی PBS در ایالات متحده طی روزهای دوشنبه و سه شنبه هفته جاری در برنامه Frontline مستندی بنام Our Man in Tehran روی آنتن بُرد که ناظر بر تحولات و واقعیت های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی ایران بود. گزارشگر این مستند «توماس اردبرینک» Thomas Erdbrink از روزنامه نگاران نسبتا معروف و صاحب سبک در روزنامه نیویورک تایمز است که بدلیل تسلط اش بر زبان فارسی توانسته بود در Our Man in Tehran ارتباط کلامی ـ عاطفی خوبی با مخاطبان ایرانی حاضر در آن مستند برقرار کند. اردبرینک هر چند در این مستند و حسب ظاهر کوشیده جانب انصاف را رعایت کند و در فرازهائی نیز موفق عمل کرده اما در مجموع آنچه از این مستند در ذهن مخاطب بولد شده برون ریخت ارزش داورانه از تضادهائی شدید در حد فاصل دو جامعه مذهبی و لائیک در ایران است که همدلی غیر حرفه ای اردبرینک با لائیک های ایرانی حاضر در مستندش بوضوح قابل مشاهده می باشد. عجالتا عصاره مستند و آنچه از آن در ذهن مخاطب لِرد نشین می شود، ایرانی پارادوکسیکال است که در جانبی توده های مذهبی و حامی حکومت قرار دارند که جملگی فناتیک و لاشعورند و در طرف مقابل اقشار مدرن و متمدن و فرهیخته ای نشسته اند که از بودن و ماندن در ایران پژمرده و گریزانند. علی رغم این Our Man in Tehran قبل از آنکه تصویرگر رویدادهای ایران باشد روایتی صادقانه از نُرم ها و فُرم ها و ارزش ها و هنجارهای جامعه آمریکا است (!) و اردبرینک ناخواسته در حالی در مستندش خود را روایتگر سیمای ایران امروز می انگاشته که قبل از آن و بیش از آن در حال «معرفی جامعه ایران بر اساس فهم آمریکائیانه خودش» به مخاطب بوده و به همین دلیل این مستند حاوی و حامل کمترین ارزش استنادی برای مخاطب آمریکائی است! بیننده مستند در نهایت می تواند با دیدن این گزارش از فهم یک آمریکائی و فاهمه یک آمریکائی و نوع نگاه یک آمریکائی به «جامعه سوژه گزارش» آن هم بر اساس منتالیتی و ارزش های پذیرفته شده «آمریکائی» شناخت پیدا کند. مستند اردبرینک قبل از آنکه ایران شناسانه باشد، حاوی فکت هائی قابل «وثوق و استناد» از هویت و منیت و ارجحیت های تمدن آمریکائی است که اردبرینک حاملیت این فکت ها را ناخودآگاه و با نگاه ارزش داورانه موجود در مستندش، عهده داری کرده. مستند قبل از آنکه ارزش «ایران شناسانه» داشته باشد، پردازشی آمریکا شناسانه دارد. آدرس مستند: https://www.pbs.org/wgbh/frontline/film/our-man-in-tehran/ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44

اشتباهی ها! قاسم رضائی جانباز جنگ تحمیلی را «اشتباهی» بنام افغانستانی دیپورت کردن و در غربت و عسرت در تنهائی از گرسنگی ......... مُرد! قاسم جان تو از ابتدا «اشتباهی» بودی! نسل شما اشتباهی بود! ما اشتباهی هستیم! شباهت ما به بی شباهتی مان به این از ما بهترانه! قاسم جان ـ دنیا جائی برای ما نداره! دنیا جای ژن های خوبه! نکبت هائی که زوال شعورشان را با لایزالی پول شان و پفیوزی پدرشان بزک می کنند! نسناس هائی که «فرزندت کجاست» جدیدترین لودگی و منتر بازی شان شده تا ثابت کنند «ما خریم»! بی شرفان! فرزند شما قاسم بود که در عزلت و انزوا از گرسنگی مُرد! قاسم تان اکنون کجاست!؟ خداحافظت قاسم جان! دل کسی برات تنگ نمیشه! آقایون کار دارن وقت اشتباه کردن ندارن تا صرف اشتباهی ها کنن! خداحافظت قاسم جان !!! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ داریوش سجادی @dariushsajjadi44